به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، محسن هاشمی در آئین گرامیداشت پنجاهمین سال تأسیس سازمان نوسازی شهر تهران با تبریک فرارسیدن ایام ماه رمضان گفت: از نام سازمان نوسازی این بر می‌آید که دلیل آن سالمند شدن خانه‌ها و کوچه‌های ما بوده است و این سازمان به دنبال نوسازی بافت فرسوده شهر تهران رفته است. زمان تأسیس این سازمان طبق قانون مقرر شد شهرداری‌ها بتوانند با تأسیس موسساتی اراضی محلات قدیمی و کهنه شهر را خریداری کرده و طبق طرح مصوب بفروشند و یا خودشان اقدام به اجرای طرح کنند. این قانون مربوط به سال ۱۳۴۵ است.
وی با اشاره به سوابق فعالیت این سازمان گفت: در این دوران طی ۵۰ سال سازمان مداوم فعال نبوده و در سال‌هایی رکود کامل بر سازمان حاکم بوده است؛ لذا آنچه امروز داریم حاصل تلاش ۵۰ ساله نیست. در صحبت‌های مدیران در کلیپ پخش شده نشان داده شد کار‌هایی انجام می‌دادند که جزو مأموریت هایشان نبوده و این مأموریت‌ها هم در اولویت کارشان قرار می‌گرفت و لذا بافت فرسوده از نظر مدیریتی و اجرا مغفول مانده است.
رئیس شورای شهر تهران در ادامه گفت: امیدوارم برای جبران عقب افتادگی‌ها و کار‌های اصلی سازمان فعالیت‌ها را سرعت بدهیم. در سال‌های بعد از انقلاب، فعالیت جدی بعد از جنگ شروع شد و نمونه پروژه نواب یکی از پروژه‌های بزرگی است که اجرا شده در حالی که در واقع این پروژه یک پروژه اتوبانی بوده است و نام بازسازی بافت فرسوده روی آن می‌گذارند. این پروژه هر چند بزرگ و مؤثر بوده، اما در جهت اهداف سازمان نبوده است در واقع از این سازمان مثل آچار فرانسه استفاده می‌کردند.
وی با بیان این که «الفاظ مربوط به بافت فرسوده و شاخص‌های آن بیشتر در سال‌های اخیر مطرح شده است» گفت: باید بگوییم که اصولاً تاریخچه این سازمان در حد ۲۰ تا ۲۵ سال است و در این تاریخ هاست که صحبت از حمایت گری به جای تصدی گری مطرح و گفته می‌شود که اجازه دهیم مردم خودشان وارد و با نظارت ما در بافت‌های فرسوده فعال شوند.
هاشمی در ادامه با اشاره به پروژه نیلوفری گفت: مسائلی در این سال‌ها اتفاق افتاده است که سازمان را به سمتی برده که فکر کنیم فعالیت‌ها مؤثر نبوده است. در برخی پروژه‌ها مثل نیلوفری عملاً آن نوسازی بافت فرسوده مطرح نیست. البته این یک پروژه مهم و مؤثر و مدرن است، اما نوسازی نیست.
هاشمی گفت: آنچه که باید در این سازمان انجام شود استفاده از ماده ۵، ۸ و ۹ است که به خوبی از آن‌ها استفاده نمی‌شود و سرمایه گذاران از مشوق‌های موضوع این مواد به سختی استفاده می‌کنند. سرمایه گذاران از ورود به پروژه‌های بزرگ هراس دارند؛ چون حمایت‌های لازم ماده ۹ از آن‌ها انجام نمی‌شود. در مورد پروژه نیلوفری نکته دیگری هم است؛ این پروژه در زمان احمدی نژاد شروع شد، من کاری به دلایلش ندارم که اجبار کردند خطوط آهن به زیر زمین برود و ۵۰ هکتار زمین آزاد شد. در همان زمان احداث ۴ خط ریل در این پروژه دیده شده بود که دو خط آن به توسعه خط سه مترو اختصاص می‌یافت تا خط ۳ به شهرک قدس هم برسد. اما این دو خط در تمام این سال‌ها بیکار است و با چند ترن ست می‌توان خدمات زیادی به مردم داد. من خواهشم از وزیر راه این است که با مسئول راه آهن صحبت کنند تا اجازه دهند این کار اتفاق بیفتد و یک سرویس رفت و برگشتی به اهالی حومه غربی تهران داده شود. در نظر داشته باشید که اگر مردم بفهمند که ما ۳۰۰ میلیارد تومان هزینه می‌کنیم و ریل می‌گذاریم و از آن استفاده نمی‌کنیم تا از ترافیک خلاص شوند چه حالی می‌شوند.
ارسال نظرات