کتاب «تنها در کنار هم؛ چرا از فناوری بیشتر و از یکدیگر کمتر انتظار داریم» نوشته شری تورکل و با ترجمه محمد معماریان منتشر شد.
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، نویسنده این کتاب را در دو بخش و چهارده فصل تنظیم کرده است و در مقدمه مینویسد: «رایانهها فلسفه را به زندگی روزمره کشاندند؛ و بویژه، کودکان را فیلسوف کردند. در کنار بازیهای سادۀ الکترونیکی … کودکان میپرسیدند آیا رایانهها زندهاند؟ آیا شیوۀ فکر کردنشان متفاوت از انسانهاست؟ و در عصر ماشینهای هوشمند، انسان بودن چه ویژگی خاصی دارد؟»
اگر به فهم عمیقتر از دنیای جدیدی که روباتهای اجتماعی و شبکههای مجازی ساختهاند علاقهمندید، این کتاب برایتان جذاب خواهد بود.
در پشت جلد این کتاب آمده است: «فناوری آنگاه اغواگر میشود که قابلیتهایش هماورد ضعفهای بشری ما میشود؛ و از قضای روزگار، ما به واقع بسیار ضعیفیم. ما تنهاییم؛ اما از صمیمیت میترسیم. ارتباطات دیجیتال و روباتهای اجتماعی میتوانند مصداق توهمِ «مصاحبت بدون دشواریهای واقعی دوستی» باشند. زندگی شبکهایمان به ما امکان میدهد حتی وقتی مرتبطیم، از همدیگر پنهان شویم. ما پیام دادن را به حرف زدن ترجیح میدهیم.»
گفتنی است خانم دکتر شری تورکل، استادتمام دانشگاه MIT در حوزۀ جامعهشناسی علم و فناوری است. تورکل مدرک دکترای خود را در جامعهشناسی و روانشناسی شخصیت در سال ۱۹۷۶ از دانشگاه هاروارد گرفته است و به طور خاص در زمینۀ روانتحلیلگری تخصص دارد. وی از دهۀ ۱۹۷۰ میلادی تحقیقات خود را حول محور رابطۀ انسان و فناوریهای جدید ارتباطی پیگیری کرده است.
کتاب «تنها در کنار هم» آخرین کتاب در سهگانهای است که او پیرامون این موضوع نگاشته است؛ دو کتاب پیشین او در اینباره عبارتند از: «خود ِ. دوم: رایانهها و روح انسانی» (۱۹۸۴) و «زندگی روی صفحۀ نمایش: هویت در عصر اینترنت» (۱۹۹۵).