مجمع جهانی اقتصاد گزارش داد یک چهارم بزرگسالان بازنشسته نشده آمریکایی ابدا هیچ پس اندازی برای بازنشستگی یا مستمری ندارند.
به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، مجمع جهانی اقتصاد گزارش داد یک چهارم بزرگسالان بازنشسته نشده آمریکایی ابدا هیچ پس اندازی برای بازنشستگی یا مستمری ندارند. تنها ۳۶ درصد فکر میکنند که پساندازی داشته باشند.
درحالیکه آمادگی مالی با سن افزایش مییابد، اما یک گزارش جدید از سوی فدرال رزرو آمریکا نشان میدهد پساندازهای ناکافی هنوز در میان افرادی که به بازنشستگی نزدیک میشوند، متداول است. حتی در میان آنهایی که بیش از ۶۰ سال دارند، ۱۳ درصد هیچ توشهای برای متوقف کردن کار ندارند و در عین حال کمتر از ۴۵ درصد فکر میکنند، پس اندازهایی داشته باشند.
یک چهارم آمریکاییها هیچ پساندازی برای بازنشستگی ندارند
با وجود جریمههای مالیاتی، بخش قابل توجهی از مردم سال گذشته تصمیم گرفتند تا سرمایههایشان را از صندوقهای بازنشستگی خارج کنند.
دلایل بازنشستگی زودتر از موعد*
* به ترتیب از بالا: دلایل دیگر، سپری کردن زمان بیشتر با خانواده، عدم سلامتی، مسئولیتهای خانوادگی، عدم علاقه به کار، اجبار به بازنشستگی
بیش از یک چهارم بزرگسالان امریکایی خود را بازنشسته درنظرمیگیرند و نزدیک به نیمی از بازنشستگان سال گذشته کار خود را پیش از ۶۲ سالگی ترک کردند. یک چهارم بازنشستگان میان ۴۲ تا ۶۴ سال سن داشتند.
سواد مالی میان این جمعیت عمومی نسبتا پایین است، اکثریت قریب به اتفاق بزرگسالان نتوانستند به سوالات طراحی شده برای سنجش دانش این افراد در مورد پسانداز پاسخ دهند؛ و بسیار به ویژه زنان، در مورد تصمیمات سرمایهگذاری ابراز ناراحتی کردند.
قومیت نیز در برنامهریزیهای مالی نقش دارد. افراد سیاهپوست و اسپانیایی بیش از سفیدپوستان هیچ پسانداز بازنشستگی ندارند و کمتر این دیدگاه را دارند که پساندازهایی داشته باشند.
این تصویر در آمریکا آینهای از تصویر در جهان است. یک گزارش جدید مجمع جهانی اقتصاد نشان میدهد که بازنشستگان بیش از پس اندازهایشان عمر میکنند.
در ۶ اقتصاد بزرگ جهان، صندوقهای بازنشستگی پیش از آنکه به آنها نیازی نباشد، پولی ندارند: شکاف پس اندازی در برخی از موارد بیش از ۲۰ سال است. بازنشستگان و زنان ژاپنی از جمله افرادی هستند که بیش از پساندازهایشان عمر میکنند.
کسری پساندازهای بازنشستگی؛ سالهای پسانداز در برابر امید به زندگی
کمبود پسانداز دولتها را به شدت تحت فشار قرار داده است تا سیاستهای خود برای سودرسانی به نسلهای پیرتر را کاهش دهند و برنامههای حمایتی از کارفرمایان برای پرداخت مستمری را کم کنند.