امروز همه عشق پایتخت‌نویسی دارند آنهم از یک تهران ناکجاآباد! / همچنان در فضای بومی مشهد داستان‎گویی می‌کنم

سعید تشکری برگزیده جوایز ادبی کشور و خالق رمان‌هایی همچون «اوسنه گوهرشاد» که در آثارش میتوان فضای بومی و خصوصا مناطق خراسان را به تماشا نشست در گفتگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دانشجو عنوان کرد: من هنوز هم در شهر مشهد ساکن هستم و از این فضا برای خلق داستان هایم استفاده و سعی میکنم در معرفی ادبیات و داستان‌های این شهر همچنان در همین فضای بومی بنویسم.
این رمان نویس گفت: متاسفانه امروز همه عشق تهران‌نویسی دارند آنهم از یک تهران ناکجاآباد. من سعی کردم این ادبیات شهری مشهد و اقلیمم را در داستانهایم بروز دهم خصوصا در مورد سرزمینی که یک جور نماد مذهب و ایمان‌شهری و زائردوستی دارد.
نویسنده رمان برگزیده «مفتون و فیروزه» تاکید کرد: این شهر مردمی دارد پر از قصه که خود دارای یک ادبیات داستانی مجزا هستند. این مشکل جدی به خود نویسندگان برمی‌گردد که انگار می‌خواهند فقط به تهران متعهد باشند و در همین داستان‌های انقلابی نیز تنها روایتگر مبارزات و وقایع همین پایتخت هستیم و کمتر شاهد بازتاب اتفاقات داستانی شهرستان‌ها در کتاب‌ها بوده ایم.
نویسنده رمان «بار باران» و برگزیده جایزه شهید غنی پور تاکید داشت: سوژه‌ها و فضای بومی را نباید دست کم گرفت و ادبیات داستانی ملی را خالی از این پتانسل گذاشت.
تشکر خاطرنشان ساخت: شاید نویسندگان تهران را باید دوتابعیتی دانست و خب این مشکل فرهنگی است که گرفتارش شده ایم. بالاخره هر نویسنده اقلیمی دارد و باید با توجه به همین اقلیم و سرزمین بومی اش، بار داده شود.