با تلاش اخترفیزیکدانان؛
به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، دانشمندان در مرکز اخترفیزیک و علوم نجوم، مراحل مختلف زندگی ستاره‌ها را برای به دست آوردن اطلاعات تازه درباره چرخه تکاملی آنها بررسی کرده اند و اطلاعات بیشتری درباره یک مرحله مهم در پیدایش زندگی در جهان ما به دست آورده اند. تحقیق آنها برای اولین چگونگی بازیابی یک ماده زائد مثل یک ستاره مرده برای تشکیل سیاره و ستاره جدید را آشکار می‌کند.
دانشمندان مدت هاست که می‌دانند موادی که حیات انسان را ساخته اند در آغاز جهان وجود نداشته اند. عناصری مثل کربن و اکسیژن در اعماق ستاره‌ها شکل می‌گیرند و هنگام انفجار آنها، آزاد می‌شوند. اینکه آنها چگونه استخراج می‌شوند و به توسعه سیارات جدید و زیست کرده کمک می‌کنند، نامشخص است.
پروفسور مایکل اسمیت و ایگور نوویکوف دانشجوی دکتری این زنجیر گمشده را کشف کرده اند. آنها با استفاده از یک مدل دو بعدی روی ابر کامپیوتر خود، الگوی نوری که از ستاره‌ها تحت شرایط مختلف ساتع می‌شود را ترسیم کردند. محققان دریافتند که چگونه مواد منتقل و با گاز‌های بین ستاره‌ای برای شکل دادن اجرام فضایی جدید ترکیب می‌شوند.
فیزیکدان‌ها برای اولین بار جزئیات تشکیل سحابی (توده‌های عظیم گاز و گرد مابین فواصل ستارگان راه شیری) پیش سیاره‌ای را شبیه سازی کردند. آنها اجرام فضایی هستند که در اواخر تکامل ستاره ایجاد می‌شوند. آنها تشکیل پوسته موادی که به عنوان گاز‌های ستاره‌ای آزاد می‌شوند را نیز شبیه سازی کرده اند، این پوسته‌ها سحابی سیاره یا حلقه‌های ابرمانندی از گاز‌ها یا غبار را شکل می‌دهند که در آسمان شب قابل رویت هستند.
مطالعه آنها نشان می‌دهد که چگونه یک ستاره، گاز و انرژی را خارج می‌کند و به چه شکلی به جهان برگردانده می‌شوند. آنها دریافتند که عناصر تولید شده توسط ستاره‌های درحال مرگ به وسیله یک فرایند تخریبی به ستاره‌ها و سیاره‌های جدید بازیابی می‌شوند.
پروفسور اسمیت گفت: «در ابتدا ما از نتایج شبیه سازی شگفت زده بودیم. نیاز داشتیم تا اتفاقی که برای پوسته‌های مطرود غول‌های قرمز در حال مرگ می‌افتد را درک کنیم. ما فکر کردیم که این پوسته‌ها باید موقتی باشند. چنانچه سالم بمانند سیاره‌ای در جهان وجود خواهد داشت. پوسته‌ها یک شکل نیستند. بیشتر آنها احتمالا سرد و مولکولی هستند. آنها با تجزیه، یکپارچگی خود را از دست می‌دهند و در مقابل پوسته‌های گرم اتمی یکپارچه باقی می‌مانند و این موضوع سرنخ‌های مهمی درباره چگونگی تبدیل کربن و دیگر مواد برای بازیابی جهان به ما می‌دهد. پیشرفت ما زمانی است که بازیابی مواد تولید شده در بالاترین سطح خود قرار داشته باشد.»
دانشمندان مدت هاست که می‌دانند موادی که حیات انسان را ساخته اند در آغاز جهان وجود نداشته اند. عناصری مثل کربن و اکسیژن در اعماق ستاره‌ها شکل می‌گیرند و هنگام انفجار آنها، آزاد می‌شوند. اینکه آنها چگونه استخراج می‌شوند و به توسعه سیارات جدید و زیست کرده کمک می‌کنند، نامشخص است.
پروفسور مایکل اسمیت و ایگور نوویکوف دانشجوی دکتری این زنجیر گمشده را کشف کرده اند. آنها با استفاده از یک مدل دو بعدی روی ابر کامپیوتر خود، الگوی نوری که از ستاره‌ها تحت شرایط مختلف ساتع می‌شود را ترسیم کردند. محققان دریافتند که چگونه مواد منتقل و با گاز‌های بین ستاره‌ای برای شکل دادن اجرام فضایی جدید ترکیب می‌شوند.
فیزیکدان‌ها برای اولین بار جزئیات تشکیل سحابی (توده‌های عظیم گاز و گرد مابین فواصل ستارگان راه شیری) پیش سیاره‌ای را شبیه سازی کردند. آنها اجرام فضایی هستند که در اواخر تکامل ستاره ایجاد می‌شوند. آنها تشکیل پوسته موادی که به عنوان گاز‌های ستاره‌ای آزاد می‌شوند را نیز شبیه سازی کرده اند، این پوسته‌ها سحابی سیاره یا حلقه‌های ابرمانندی از گاز‌ها یا غبار را شکل می‌دهند که در آسمان شب قابل رویت هستند.
مطالعه آنها نشان می‌دهد که چگونه یک ستاره، گاز و انرژی را خارج می‌کند و به چه شکلی به جهان برگردانده می‌شوند. آنها دریافتند که عناصر تولید شده توسط ستاره‌های درحال مرگ به وسیله یک فرایند تخریبی به ستاره‌ها و سیاره‌های جدید بازیابی می‌شوند.
پروفسور اسمیت گفت: «در ابتدا ما از نتایج شبیه سازی شگفت زده بودیم. نیاز داشتیم تا اتفاقی که برای پوسته‌های مطرود غول‌های قرمز در حال مرگ می‌افتد را درک کنیم. ما فکر کردیم که این پوسته‌ها باید موقتی باشند. چنانچه سالم بمانند سیاره‌ای در جهان وجود خواهد داشت. پوسته‌ها یک شکل نیستند. بیشتر آنها احتمالا سرد و مولکولی هستند. آنها با تجزیه، یکپارچگی خود را از دست می‌دهند و در مقابل پوسته‌های گرم اتمی یکپارچه باقی می‌مانند و این موضوع سرنخ‌های مهمی درباره چگونگی تبدیل کربن و دیگر مواد برای بازیابی جهان به ما می‌دهد. پیشرفت ما زمانی است که بازیابی مواد تولید شده در بالاترین سطح خود قرار داشته باشد.»
ارسال نظرات