شمارِ زیادی از سرانِ اصلاحات از مدیران و مؤسسین نهادهای امنیتی پس از انقلاب هستند. با ریاست جمهوری یکی از مهرههای خود درسال ۷۶ سعی کردند عقبه خود را در دهه پیشین پنهان کنند و با طرح شعارهای تند علیه نظام، ژست مخالفت بگیرند.
به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، در حالیکه علاوه بر اعترافات ضدانقلاب خارجنشین، لیدرهای دستگیرشده در حوادث اخیر نیز به ارتباط با دشمن و اقدام سازماندهیشده اعتراف کردهاند، اصلاحطلبان در بیانیه خود، مقابله با اغتشاشگران را حمله به مردم بیدفاع خوانده و نیروهای انتظامی و بسیجی شهید و زخمی داده در این چند روز را جنایتکار معرفی کرده و بیشرمانه خواستار مجازات آنها شدهاند! جالب آنکه حجاریان همچنان در نوشتههایش جلادان سازمان منافقین را مجاهدین مینامد.
به نقل از کیهان، حامیان داخلی جریان «نفاق»، که سالهاست از پشتوانه آشوب خیابانی، با محوریت عناصر ایرانستیز و مزدور بیگانه، بهعنوان «برگ چانهزنی» و «تهدید نظام» استفاده میکنند، اینبار دیگر همه ملاحظات و پردهپوشیهای منافقانه را کنار نهادند و بار دیگر، بدون اینکه کوچکترین اشارهای به نقش اشرار مسلح و سازمانیافته در فتنهگری کنند، خواستار مجازات حافظان نظم و امنیت کشور شدند تا پیوندهای مشکوک خود را که عقبهای بیش از سه دهه و دستکم از زمان پرونده انفجار نخستوزیری دارد از همیشه آشکارتر کنند.
در بیانیه وقیحانه شخصیتهای اصلاحطلب که از شدت وقاحت و بیشرمی آنان حتی رسانههای اصلاحطلب داخلی نیز از انتشار آن ابا داشتند و روز گذشته رسانهای شده، اصلاحطلبان با وقاحت هرچه تمامتر، حضور حداقل ۲۲ ساله خود در سطوح کلان اجرایی دولتهای پس از امام راحل بهویژه نقش استثناییشان در روی کار آمدن دولت بیتدبیر روحانی را نادیده گرفته و علت اعتراضات مردم را به مشکلات حاکمیت در گذشته ربط دادهاند.بهعنوان نمونه شهیندخت مولاوردی دستیار سابق رئیسجمهور، بهجای پاسخگویی درباره عملکرد دوران مسئولیتش، طلبکار نظام شده است.
امثال تاجزاده، حجاریان، آرمین و جلاییپور که از دیماه ۹۶، با گروکشی آن آشوبها، از هر فرصتی برای تهدید نظام استفاده کردهاند، در این بیانیه، ضمن باجخواهی از نظام و تکرار خواسته «حذف نظارت استصوابی» با هدف تداوم قدرت و نفوذ این جریان و متحدان آن در ساختار سیاسی، حرف نهایی خود را در یک جمله میزند: «و نیز با عادیسازی روابط خارجی بساط تحریمها را جمع کنند.»
این خلاصه و عصاره همه این سناریو است که آشوب اشرار مسلح و سازمانیافته را هم باید ذیل آن تعریف کرد: تسلیم و کرنش در برابر خواستهای نامشروع و زورگویانه نظام سلطه؛ و همین یک جمله، هم پیوندهای حقیقی و هم اهداف و مطامع اصلی این محفل و متحدان آن را به خوبی نشان میدهد.
طنز تلخ ماجرا آنجاست که این جماعت اشرافی صاحب ثروت و قدرت، خود را کنار مردم جا زدهاند. آیا اگر یکی از برجها و ساختمانهای شرکتهای خصوصی و دولتی متعلق به همین افراد در آتش اغتشاشات میسوخت، همینگونه از اراذل اجارهای دفاع میکردند؟
اقدام وقیحانه این عده در حمایت از اراذل اجارهای و همراهی با آنان در آتشافروزی و قتل و غارت مردم، این احتمال را قوت میبخشد که با دستگیری اراذل آشوبگر، از افشای دستهای پشتپرده خود در آشوبهای اخیر مضطرب شدهاند و نگرانند که مبادا اراذل بازداشت شده از ارتباط این عده از مدعیان إصلاحات با سرویسهای اطلاعاتی و امنیتی بیگانه پرده بردارند.
به گزارش دانشجو، شمارِ زیادی از سران جریان اصلاحات همچون حجاریان از مدیران و مؤسسین نهادهای امنیتی و قضایی پس از انقلاب هستند. شاکله این جریان که از تندروهای اوایل انقلاب میباشند در دهه ۶۰ عمدتاً با شعارهای تند ضدامپریالیستی شناخته میشدند.
جریان چپ با ریاست جمهوری یکی از مهرههای خود یعنی خاتمی درسال ۷۶ سعی کرد عقبه اعمال خود را در دهه پیشین پنهان کند و با طرح شعارهای تند ،اینبار علیه نظام، ژست مخالفت بگیرند. ژستی که تا امروز بهکارشان آمده است. اصلاحطلبان با وجود تصدی دولت توسط افراد همسو با آنان نظیرِ خاتمی و روحانی همیشه چهره حق بهجانب گرفته و با اینکه خود بر سرکار هستند اما مشکلات و بیعرضگیها را به گردن کلیت نظام میاندازند تا خود را مبرا کنند.
در کشورهای به اصطلاح توسعه یافته هم که احزاب مجوز تظاهرات اعتراضی می گیرند حتما چند چیز باید مشخص باشد والا با مجازاتهای سنگین مواجه می شوند. اول باید موضوع اعتراضها و شعارهایش به تایید وزارت کشور یا نهادهای مسوول برسد و حق ندارند خارج از آن موضوع و شعارها اعتراضی بکنند دوم زمان و مکان اعتراضات باید مشخص باشد و حتی یک کوچه آنطرف تر نباید بروند. سوم اینکه همراه داشتن هرگونه سلاح و یا ایجاد راه بندان و آسیب زدن به اماکن و آتش زدن و.. هم با شدیدترین شکل سرکوب می شود. به نظر شما کدام یک از این سه شرط در ایران قابل اجرا است؟ آیا شعارها فورا به شعارهای براندازانه تبدیل نمی شود و یا معترضان قصد کشاندن اعتراضات را به کل شهر ندارند و یا اساسا حاضرند بدون لاستیک آتش زدن و راه بندان اعتراض کنند؟؟
ناشناس
۰۱:۱۰ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۱
معترضان چنین قصدی ندارن...ولی اشوبگران چرا... اونها اصلا جز آشوب قصد دیگری ندارند و نارضایتی هر چقدر بیشتر بشه خوشایندشون هم بیشتر میشه...
صبر کردند اغتشاشات تمام شود و حالا طوری رفتار می کنند که انگار حافظه مردم از حافظه کرم خاکی کمتر است و این آشوبگران زامبی صفت تعدادی انسان بیگناه بودند که داشتند صرفا مسالمت آمیز اعتراض می کردند و پلیس آنها را به رگبار بسته است!
ای کاش نیروهای امنیتی این اوباش سردمدار رو زودتر دستگیر کنند و الا اینها با خط دهی در انتخابات مجلس باز هم کشور رو به هم میزنن. اصلا امثال تاجزاده که سابقه مشخصی دارند چرا آزادند که تریبون داشته باشند
بخاطر حساب کردن رو جهالت اوناست که این ها انقدر وقیح میشن و هر چیزی و میگن و خودشون و که عامل وضع موجود هستن میبرن در جایگاه شاکی!
پس باید گفت خدا رحم کنه و به اون عده نادان عقل بده که جهالتشون باعث جولان این افراد نشه...
سعید حجاریان!!!! یه روز برای همه چی باید پاسخ بده... همه چیزهایی پشت این اسمه... همه پرونده امنیتی ای پشت این اسمه!