گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو- با نگاهی به تمام انقلابها در جهان که رو به انحراف رفته و تلاش مردم برای رسیدن به آزادی و دموکراسی به انحراف کشیده شده و همچنین بروز کودتا در نقاط مختلف دنیا، به این نکته مهم پی میبریم که سفارت آمریکا همیشه محلی برای توطئه، دسیسه چینی و منحرف کردن خواست مردم از آزادی و مردم سالاری بوده است.
اعراب ضربالمثلی دارند که میگوید: در ایالات متحده هیچگاه کودتا نمیشود، چرا که در آنجا سفارت آمریکا وجود ندارد. خود همین جمله نشان میدهد که سفارت این کشور چه نقشی در آشوبها، کودتاها و به بنبست رسانیدن خواست مردم و انقلابها داشته است.
مصر؛ بازگشت فرعون
22 بهمن 1389 بود که اعتراضات مردمی به دیکتاتوری حسنی مبارک به نتیجه رسید و زمامداری 30 ساله وی در مقابل خواست ملت مصر به پایان رسید.
تلاش مردم مصر برای آزادی خواهی در ادامه بیداری اسلامی با ریاست جمهوری محمد مرسی کاندیدای اخوان المسلمین ادامه یافت. بسیاری معتقد بوند که بعد از سالها حکمرانی فراعنه، در نهایت دموکراسی واقعی در سرزمین اهرام مستقر خواهد شد.
اما اقدامات مرسی در پشت پا زدن به خواست مردم و ادامه سیاستهای اسلافش در نزدیکی به غرب، باعث شد تا مردم نسبت به رئیس جمهور برآمده از انقلاب بدبین شده و همین موضوع فرصتی برای آمریکا فراهم آورد تا با حمایت از ارتش مصر، دست به کودتا زده و فرعونی دیگر را در این کشور بر سر کار بنشاند.
آمریکای لاتین، حیات خلوت آمریکا
تلاش آمریکا برای نفوذ در آمریکا لاتین مسئله جدیدی نبوده و واشنگتن تحت سیاست مونروئه (دکترین مونروئه) از سال 1823 میلادی تلاش داشته است تا این منطقه را حیات خلوت خود کند.
از همین رو بود که بارها آمریکا در کشورهای متعدد آمریکای لاتین دست به کودتا زد و در مقابل انقلابهای مردمی ایستاد. در این راه حتی از دست زدن به عملیاتهای نظامی و کشتار مردم بیگناه نیز فروگذاری نکرده که ازجمله آن عملیات خلیج خوکها در کوبا و حمایت از ژنرال پینوشه دیکتاتور شیلی را میتوان ذکر کرد.
بولیوی؛ تقابل نیمهکاره با آمریکا
سال 2005 اوو مورالس در انتخابات ریاست جمهوری بولیوی پیروز شد و توانست بهعنوان اولین رئیس جمهور بومی این کشور انتخاب شود.
مورالس چپگرا که از منتقدان سیاستهای امپریالیستی آمریکا در آمریکای لاتین و به ویژه در بولیوی بود، تلاش کرد با کشورهای دیگری در منطقه از جمله ونزوئلا و کوبا که با سیاستهای خصمانه واشنگتن مخالف بودند، دست به ائتلاف بزند.
اکتبر سال جاری و بعد از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و انتخاب مجدد مورالس، گروههای اپوزیسیون تلاش کردند با اردوکشی خیابانی، بولیوی را به آشوب بکشانند.
رئیس جمهور بولیوی در واکنش به همکاری سفارت آمریکا با گروههای اپوزیسیون، سفیر واشنگتن را در لاپاز اخراج کرد. هرچند اقدام مورالس تصمیمی درست بود؛ ولی باید به این نکته اشاره کنیم که اقدامی کافی برای جلوگیری از کودتا نبود، چرا که سفارت ایالات متحده همچنان با همان سازوکار قبلی به کار خود ادامه میداد و اگر وی به طور کامل سفارت آمریکا را در بولیوی تعطیل میکرد، کودتا رخ نمیداد.
ونزوئلا؛ نمونه موفق در دفع فتنه
سال گذشته خوان گوایدو رئیس مجلس ملی (مجلس ملی پیشتر توسط رئیس جمهور ونزوئلا منحل شد) ونزوئلا با حضور در جمع هوادارن خود در خیابانهای کاراکاس، اعلام کرد که رئیس جمهور قانونی این کشور بوده و نیکلاس مادورو باید قدرت را به وی واگذار کند.
از همان ابتدای بروز این بحران، سفارت آمریکا به صورت فعالی وارد عمل شد تا بتواند سران اپوزیسیون را با گوایدو همراه کرده و با همکاری نیروهای امنیتی در ونزوئلا دست به یک کودتا بزند.
در مقابل اما وزارت خارجه ونزوئلا و همچنین نیکلاس مادورو به سرعت با اخراج اکثر دیپلماتهای آمریکایی و ایجاد محدودیت شدید برای سفارت این کشور در کاراکاس، توانستند جلوی فتنه را گرفته و آب سردی بر روی بحران ساخته آمریکا بریزند.
عراق؛ ژنرال بعثی در قامت آیرنهاور
آمریکا در نوامبر سال 2005 در راستای بازسازی ارتش عراق، نیرویی موسوم به »نیروی ویژه عراق« با شبیه سازی از نیروهای ویژه کشور خود ساخت که بعدها به »نیروی مبارزه با تروریسم« تغییر نام داد که در محافل آمریکایی به »لشکر طلایی« مشهور شد.
فرمانده این نیرو سپهبد عبدالوهاب الساعدی بود که در رسانههای غربی بهعنوان قهرمان عراق مشهور بود و حتی یورونیوز در مارس 2019 وی را با تعبیر ژنرال آیزنهاور و ژنرال دوگل نام برد.
سفرهای مکرر این ژنرال عراقی به آمریکا و مراجعات متعدد الساعدی به سفارت ایالات متحده در بغداد موجب شد تا در 27 سپتامبر سال جاری، ژنرال طالب شغاتی فرمانده کل نیروهای مبارزه با تروریسم عراق در تماسی با نخست وزیر این کشور، خواستار برکناری الساعدی به دلیل نگرانی از همکاریهای اطلاعاتی با آمریکاییها و بیم از کودتای وی علیه دولت شد.
با برکناری الساعدی توسط عادل عبدالمهدی، ناآرامیها در عراق آغاز شد و جمعیت عمدتا جوان با حضور در خیابانها علیه محور مقاومت، حشد الشعبی و ایران شعار دادند.
به نظر میرسید که دولت عراق متوجه تلاش آمریکا برای انجام یک کودتا شده و برای جلوگیری از بروز آن، شاه مهر آنها را از مقام خود عزل کرد تا از بروز خرابکاریهای آینده جلوگیری کند.
هرچند بغداد به دلایل امنیتی هنوز نتوانسته خود را از قید و بند همکاری با آمریکا رها کند؛ ولی توانست مهرههای همراه با واشنگتن را محدود کرده و جلوی فتنه و آشوب بیشتر را بگیرد.
ایران؛ مدل موفق رفع فتنه
انقلاب اسلامی هنوز طعم پیروزی را نچشیده بود که کشور دستخوش بحرانهای متعددی شد و آشوبهای متعددی که بیشتر آنها سر در آخور منابع خارجی داشت، انرژی و تمرکز کشور را مصروف خود داشت.
روز 13 آبان سال 1358 را میتوان را میتوان به نقطه عطف تاریخ استکبار ستیزی نه تنها ایران، بلکه جهان دانست. در این روز که گروهی از دانشجویان پیرو خط امام، لانه جاسوسی آمریکا را به تسخیر خود درآورده و توانستند منابع با ارزشی از تلاش این کشور برای توطئه پیدا کنند.
سیدمحمد مرندی کارشناس مسائل آمریکا معتقد است: سفارت آمریکا بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به محلی برای توطئه چیدن علیه نظام جدید تبدیل شده بود و عدم تسخیر آن تهدید بزرگی بود و اگر این اقدام صورت نمیگرفت، چه بسا تمامیت ارضی کشور مورد تهدید قرار میگرفت.
قطع رابطه آمریکا با ایران که از سوی واشنگتن صورت گرفت، عملا موجب خیر شد و از صحنه گردانی این خانه عنکبوت در کشورمان جلوگیری کرد.
از یاد نباید برد که آمریکا و سفارت این کشور در تهران بود که در سال 1332 و علیه نهضت ملی شدن صنعت نفت کودتا کرد و آمال ملت ایران را برای به دست گرفتن کنترل این صنعت از بین برد.
مدل موفق ایران و ونزوئلا برای تقابل با بحران آفرینیهای آمریکا نشان میدهد که سفارت ایالات متحده، لانه عنکبوتی است که اگر مهار نشود، با انجام کودتا یا اردو کشی خیابانی کشور را دچار بحران میکند.
نقش آمریکا در انجام 62 کودتا در سطح جهان و همچنین تلاش برای منحرف کردن خیزشهای مردمی در جهان، گواه این موضوع است که ایجاد و تشدید بحران در کشورهای مختلف از کارویژههای سفارت ایالات متحده و تحرکات به اصطلاح دیپلماتهای این کشور است و اگر دولتها و کشورها نسبت به اقدامات این لانههای جاسوسی و کارمندانش درست عمل کنند، استقلال و تمامیت ارضی خود را تضمین خواهد کرد.