گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو- سینا احدیان؛ ماه گذشته سری به نمایشگاه بین المللی تهران و غرفههای نمایشگاه نساجی و پوشاک ایران زدیم و با تولید کنندگان و صادرکنندگان پرتلاش و موفق گفتگو کردیم که در ادامه می توانید بخشی از صحبت های آن ها را در گزارش تصویری مشاهده نمایید.
اکثر تولیدکنندگان و صادرکنندگان از قاچاق کالا و بازار غیر رقابتی ناشی از آن، مالیات ارزش افزوده، محاسبه ی مالیاتهای سنگین علی الراس و سلیقه ای از سوی ممیزی های مالیاتی، قوانین بی ثبات و خلق الساعه، بروکراسیهای بی مورد و معطل کننده در اخذ مجوزهای لازم، هزینه ی بالای بیمه ی کارگران، مشکلات مربوط به ترخیص کالا و واردات مواد اولیه و رسوب بیش از حد عوامل تولید خود در گمرک، سودهای کلان تسهیلات بانکی و نداشتن سرمایه ی در گردش برای توسعه ی فعالیت و مسائل مرتبط با قوانین بازگرداندن ارز صادراتی گله داشتند و این مشکلات را نوعی تحریم داخلی می دانستند.
از پروندهی ویژه " کار و زار " بیشتر بخوانید:
تولیدکنندگان موفق و پردردسر را بیشتر بشناسید / دوای درد رکود چیست؟
ستاد مبارزه با قاچاق کالا به ۷۰ درصد تکالیف خود عمل نکرده!
اقتصاد بدون نفت در گرو تسهیل تولید
شرط توليدكنندگان پوشاك براي افزايش كيفيت كالاي ايراني
بی ثباتی قوانین
بی ثباتی قوانین و وعده های دولتی که از قضا در بخش صنعت و تولید بیشتر از حوزه های دیگر است یکی از مرسوم ترین ایرادات جدی اقتصاد ایران است که علاوه بر نا امید کردن فعالات اقتصادی به شدت به اعتماد سرمایهگذار جدید داخلی و خارجی ضربه میزند.
مالیات بر ارزش افزوده از تولید
ارزش افزوده ای که از تولید گرفته می شود نیز یکی از مسائل اساسی است که بیش از یکسال است کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی وعده داده که آن را تعیین تکلیف می کند و البته همچنان مثل بسیاری از وعده ها در دست بررسی است.
تولیدکننده دمدست ترین برای اخذ مالیات
متاسفانه سیستم مالیاتی کشور یک سیستم غیر هوشمند و ناعادلانه است چرا که توانایی اخذ مالیات از بسیاری از مشاغل و بخش های خدماتی و تجاری را ندارد و تنها زورش به تولیدکننده ای می رسد در دسترس بوده و محصول و تولیدش کاملا در معرض دید است بنابراین برای پر کردن خلا فرار مالیاتی یا معافیت های غلط سایر حوزه ها فعالیت های هنری فشار مالیات به دوش آن ها میفتد.
تامین سرمایه در گردش
تامین سرمایه یکی دیگر از مشکلات است که اکثر تولیدکنندگان را درگیر کرده و اجازه ی افزایش ظرفیت تولید یا توسعه ی کار را نمی دهد. در هرکشوری اصولا یکی از منابع اصلی تامین سرمایه ی تولید سیستم بانکی است . در ایران تسهیلات بانکی با تضمین های غیر اصولی و سنگین و سودهای نامتعارف و بالا همراه است که برای تولیدکننده به هیج عنوان به صرفه نیست. تامین سرمایه ی تولید و صنعت بارها و بارها از سوی رئیس بانک مرکزی و مدیران بانک ها تاکید شده است اما آنچه که در عمل اتفاق افتاده چیزی غیراز این ادعا است.
رونق تولید با توقف عوامل تولید؟!
توقف طولانی مدت تجهیزات و مواد اولیه ی وارداتی به عنوان عوامل تولید در گمرکات کشور یکی از مشکلاتی است که در سالیان گذشته همواره مورد انتقاد واحدهای صنعتی و تولیدی کشور بوده و تلاشی برای حل آن نشده است! البته باید ذکر کرد که عدم ترخیص یک کالا تنها به گمرک مربوط نمی شود چرا که مجوزهای متعدد برای ترخیص یک کالا بایستی از بسیاری از دستگاههای مربوطه مثل سازمان استاندارد، وزارت صمت، وزارت بهداشت و غیره اخذ شود.
تحریم داخلی یا خارجی؟!
این فعالان اقتصادی با صراحت اظهار می کردند که مشکل ما در توسعه ی کسب و کار و افزایش کیفیت و تولید و صادرات مسائل مربوط به تحریم های خارجی و نقل و انتقالات بانکی در فضای بین الملل نیست و ما خودمان می توانیم آن ها را حل کنیم، بلکه مانع اصلی پیشرفت در این صنعت و البته بسیاری از صنایع دیگر همین تحریم های داخلی و دست و پا گیری قوانین و سلایق و تصمیمات دولتی است که با غیر قابل پیش بینی کردن آینده و سخت کردن فضای کسب و کار جلوی رشد و رونق و پویایی آن ها را می گیرد و اجازه ی رقابت سالم و برابر با تولیدکنندگان سایر کشورها را نمی دهد.
لزوم عمل به شعار رونق تولید در جنگ اقتصادی
امروز با توجه به شرایط جنگ اقتصادی، رکود تورمی حاکم بر اقتصاد کشور و بالا بودن نرخ بیکاری، همانطور که در نطق تمام مسئولین و تاکیدات مکرر رهبر انقلاب نمایان است اهمیت رونق تولید بویژه تولید صادرات محور بیش از هر زمان دیگری باید مورد توجه قرار گیرد.
مسئولان مسئولیتپذیر باشند
مشکلاتی که تولید کنندگان به درستی مطرح می کنند و کارشناسان اقتصادی نیز بارها به آن اشاره کرده و بارها راهکار حل آن ها را ارائه داده اند به تغییر رویکرد دولت و عزم جدی نیاز دارد که شامل وظایف هر سه قوه به سهم خود می باشد و البته ستاد اقتصاد مقاومتی که معاون اول رئیس جمهور رئیس آن است بیش از دیگران باید نسبت به آن پاسخگو و مسئولیت پذیر باشد.
جقدر ديكه بايد بكذره تا ازين كرفتاري ها دربياييم و بتونيم با تركيه و چين و كره رقابت كنيم؟
كي پاسخكو هست؟