حاميان غرب؛ منتقدان توافق با شرق / مهدی‌پور: پروژه امنیتی غرب برای ضربه به برنامه مشترک ايران و چين

گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو-امید فعال؛ برنامه راهبردی ۲۵ ساله ایران و چین به سرخط اخبار داخلی و بین‌المللی تبدیل‌شده است. حساسیت موضوع تا آنجایی بالا می‌رود که وزارت خارجه آمریکا در حساب توییتری خود از توافقنامه جنجالی بین ایران و چین به‌عنوان ترکمنچای دوم یادکرده و آن را یک‌طرفه به نفع چین دانسته است. هر روز هم بر دامنه این حواشی افزوده می‌شود و برخی از حامیان توافقنامه برجام در داخل کشور نیز انتقاداتی علیه این برنامه راهبردی وارد و مسئله خاک فروشی و پایمال شدن عزت ملی ایرانیان را همسو با دولتمردان کشور‌های بیگانه تکرار می‌کنند. برخی نخوانده و بند‌های آن را ندانسته نقد می‌کنند و امید به مذاکرات مجدد با طرف غربی را در دل آمریکایی‌ها روشن نگه می‌دارند.

ازاین‌رو خبرگزاری دانشجو گفتگویی با فرشاد مهدی پور فعال رسانه‌ای و عضو شورای مرکزی جمعیت پیشرفت و عدالت ایران اسلامی داشته است که مشروح آن را در ادامه می‌خوانیم.

در طول ۴۱ سال گذشته، بخش زیادی از کشور‌های بلوک غرب به دنبال دیوار کشیدن به دور ایران بودند و هستند و در دهه اخیر، با تحریم‌های ظالمانه و فراگیر خود بخشی از این دیوارکشی را انجام دادند. کشورمان باید از هر نوع ابزاری برای عبور از این دیوار استفاده کند و اولویت تعامل هم باید با کشور‌هایی باشد که منافع مشترک ایران در آن لحاظ شود.

ایران و چین دارای منافع مشترک ژئوپلیتیک [سیاست جغرافیایی] هستند و این کشور می‌تواند یکی از بهترین شرکای تجاری با ایران باشد که باعث می‌شود کشورمان بتواند دیوار تحریمی که غربی‌ها ساختند، بشکند و در این شرایط، دشمنان به دنبال آن هستند که با تمام ظرفیت خود مانع تحقق این برنامه راهبردی شوند.

اگر هژمونی ایجادشده به‌واسطه سلطه تحریم‌های آمریکا بشکند، این کشور دیگر توانایی برای جلوگیری از گسترش تمدن ایران و چین نخواهد داشت و هرروز در جامعه جهانی به سمت انزوا حرکت خواهد کرد.

 

برخی‌ها بحث واگذاری جزایر ایرانی را به کشور‌های همسو با ایران مطرح می‌کنند و این موضوع تازه‌ای نیست و حداقل ۴ سالی است که شنیده می‌شود؛ افرادی که مسئله خاک فروشی را مطرح می‌کنند، همان اشخاصی هستند که تمام‌قد از برجام غربی حمایت می‌کردند ولی حال که موضوع توافق با شرق بیان‌شده، با آن مخالفت می‌کنند.

ایران با یک مسئله سیاسی_امنیتی از جانب غرب برای ضربه زدن به این برنامه مشترک ۲۵ ساله روبرو است و دشمنان تمام ظرفیت خود را برای مقابله با این توافق راهبردی به خط کردند.

آقای مطهری هم‌نظر خود را گفته است و ما نمی‌توانیم بگوییم که هیچ‌کس نظر ندهد، اما سؤال من از آقای مطهری این است که وی چند بار به چین رفته است؟ و چقدر با مسلمانان این کشور در ارتباط بوده و چه اطلاعاتی ویژه‌ای از مسلمانان چینی دارد؟

آیا بیش از آن چیزی است که رسانه‌های غربی مثل رویترز، CNN و BBC مطرح می‌کنند، می‌داند؟

اطلاعات وی از مسلمانان چینی، توسط غربی‌ها کانالیزه شده و اگر اطلاعاتی دارد، باید درباره آن گفتگو کنیم، اما آن چیزی که ما از مسلمانان چین می‌دانیم این است که برخی از آنان همراه با داعش و القاعده در سوریه می‌جنگند و این‌طور نیست که به خاطر اینکه حکومت مرکزی نمی‌خواهند، تحت ظلم هستند و هیچ مشکل امنیتی برای کشور خود به وجود نمی‌آوردند.

در این برنامه مشترک اقتصادی قرار نیست پیرامون همه موضوعات صحبت شود، زمانی که برجام امضا شد، آقای مطهری جزو مدافعان این قرارداد بود و بنا شد در خصوص مسائل هسته‌ای صحبت شود، یک مذاکره باید در چارچوب‌های محدودی صورت بگیرد.

 

چین در تاریخ خود استعمارگر نبوده است و با این کشور در جهات فرهنگی نقطه‌های اشتراک فراوانی داریم. ایران و چین یک هدف مهم مشترک دارند و آن مقابله با نظام سلطه آمریکا است.

این کشور به لحاظ فرهنگی و رویکرد تمدنی شباهت‌های بسیاری به فرهنگ و تمدن ایران دارد؛ از باب قابلیت‌های اقلیمی، اساطیر، افسانه‌هایش و ابنیه تاریخی به کشورمان شبیه است.

کشورمان یک تجربه تاریخی موفقی در گذشته با کشور چین دارد و آن جاده ابریشم است؛ ایران بزرگ در آن موقع یکی از رکن‌های اصلی توسعه جاده ابریشم بوده و همواره چین یک شریک اقتصادی معتبر به شمار می‌رود و تجار ایرانی بار‌ها به چین سفر کردند و اسلام را به آنجا بردند.

ایران و چین باهم یک ارتباط فرهنگی کهن‌دارند و هردو مورد حمله وسیع روانی رسانه‌های غرب و آمریکا هستند و در جهات مختلف محدودیت‌هایی برای فروش کالا خود در سطح بین‌المللی از جانب غرب و آمریکا به وجود آمده است.

این برنامه هنوز به یک توافق دوجانبه تبدیل نشده است و طرح این‌چنین شائبه‌هایی بیانگر آن است که احتمالاً چینی‌ها این توافق را انجام خواهند داد که طرف غربی به این میزان دست و پای خود را گم‌کرده است؛ اگر غربی‌ها مطمئن بودند که چین حاضر به بستن توافق با ایران نمی‌شود، این میزان هجمه علیه کشورمان تولید نمی‌کردند.

چین با بیش از ۵۰ کشور دنیا توافقنامه‌های مشترک امضا کرده است که تمام این توافقنامه‌ها در زمینه‌های مختلفی بسته‌شده است؛ این توافقات ممکن است با کشوری در زمینه انرژی باشد یا اقدامات مشترکی با کشور دیگری در حوزه محیط‌زیست انجام شود. این میزان از فشار روانی، سیاسی و دیپلماسی که غرب به دو کشور وارد کرده، نشانگر ضعف و اضطراب آمریکایی‌ها است.