کاظمی قمی: نرخ بنزین ارسالی به ونزوئلا از قیمت داخل گران‌تر بود / تهاتر تحریم را بی‌اثر می‌کند

گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، زهرا مهران راد؛ صبح یک روز تابستانی آن هم از نوع کرونائی به همراه تیم رسانه ای خبرگزاری دانشجو عازم مرکز رسانه‌ای بنیاد عصر شدیم حوالی خیابان سئول؛ بعد از هماهنگی‌های لازم  و رعایت تمام پروتکل‌های بهداشتی یا به زبان بهتر پروتکل‌های کرونائی به طبقه سوم و محل ملاقاتمان با "حسن کاظمی قمی" سفیراسبق ایران در عراق و دیپلمات با سابقه و فعال کشورمان هدایت شدیم . اتاقی در نهایت سادگی با یک میز کار و تصاویر از امام ومقام معظم رهبری.

 

 

 

 

دانشجو: اهمیت و ضرورت همکاری تهران – کاراکاس در شرایط فعلی به ویژه تحریم دو کشور و تلاش‌های آمریکا برای منزوی کردن این دو کشور چه خواهد بود؟

کاظمی قمی: دو کشور ایران و ونزوئلا یک تلاش تاریخی با یکدیگر دارند و اقدام اخیر یعنی ارسال بنزین توسط ایران به ونزوئلا اتفاق جدیدی در عرصه همکاری‌های دو کشور به حساب نمی‌آید. با این حساب از لحاظ مالی و با توجه به تحریم‌ها و اقدامات یک جانبه آمریکا و راهبرد سقوط نظام انقلابی مادورو در کشور ونزوئلا آن هم به دلیل سیاست‌های یک جانبه گرایی در آمریکای لاتین و اینکه به دنبال آن هستند که اساسا دولت‌های مردم سالار در سراسر دنیا و به ویژه در اطراف خود را ساقط کنند و به جای آن‌ها دولت‌های وابسته را به حاکمیت برسانند از این رو ارسال نفتکش‌های حامل بنزین توسط جمهوری اسلامی به این کشور مسئله‌ای مهم محسوب می‌شود، اما همان طور که در ابتدای سخنان خود گفتم همکاری دو کشور موضوع جدیدی نیست اساسا تهران – کاراکاس دارای منافع زیادی در قبال همکاری با یکدیگر هستند.

ایران و ونزوئلا نه تنها در مسئله تحریم بلکه در موضوعاتی مانند فلسطین و مقابله با یک جانب گرائی نگاه مشترک دارند
دو کشور امروز در مسئله سیاست خارجی در بسیاری از موضوعات نگاه مشترک دارند که از جمله آن می‌توان به موضوع فلسطین، مقابله با سیاست‌های ایالات متحده، مسئله یک جانبه گرایی، حمایت از دولت‌های مستقل و... اشاره کرد و همه این‌ها سیاست‌ مشابهی است که در نظام بین المللی بین دو کشور وجود دارد. از طرف دیگر دو کشور ایران و ونزوئلا در مجامع بین المللی از مواضع یکدیگر بهره می‌برند و ظرفیت همکاری بین دو کشور نیز ظرفیتی گسترده و فوق العاده است.

از طرف دیگر جمهوری اسلامی بعد از پیروزی انقلاب تجربه خوبی در سازندگی کشور دارد و پیشرفت‌های علمی، فناوری، امنیتی و... در کشور ما همگی قابل انتقال به کشور‌هایی مانند ونزوئلاست.

در حوزه زیرساخت‌های اقتصادی، دفاعی و امنیتی نیز هر دو کشور روحیه انقلابی و مردم سالاری دارند و حاکمیت موجود در هر دوی این کشور‌ها دموکراسی است و مسئله مشترک تازه بین دو کشور نیز این است که هر دو کشور این روز‌ها تحت فشار ایالات متحده هستند و تمام این مشترکات به ویژه موضوع آخر انگیزه همکاری دو کشور با یکدیگر را افزایش می‌دهد.

با وجود سابقه تاریخی رابطه بین دو کشور که در دوران چاوز این همکاری اوج گرفت و علاوه بر حوزه سیاست خارجی در حوزه اقتصاد و تجارت نیز گسترش یافت بسیاری از بخش‌های خصوصی ایران در عمران، صنایع و تجارت در ونزوئلا ورود پیدا کرده و دستی بر آتش دارند.

در زمان چاوز بود که جمهوری اسلامی مورد تحریم‌های ظالمانه از طرف آمریکا قرار گرفت و به واردات بنزین از ونزوئلا مبادرت ورزید این کشور در آن سال‌ها روزانه چیزی حدود یک میلیون و ۲۰۰ هزار بشکه نفت تولید می‌کرد که امروز مشکل تحریم از طرف آمریکا و ناآرامی‌های داخلی مواجه است و از این رو بخش مربوط به صنایع دچار مشکلات نیروی انسانی و مسئله قطعه شده است و نهایتا با افت تولید بنزین مواجه است از این منظر همکاری تهران – کاراکاس نتایجی برد - برد برای هر دو کشور دارد و از جنبه تاثیرات راهبردی نیز بسیاری تعیین کننده است به این معنی که اقدامی مثل ارسال بنزین در شرایط فعلی ونزوئلا که آمریکا به دنبال سقوط دولت کاراکاس، تشدید تحریم ها، جلوگیری از صادرات نفت و کاستن از درآمد‌های نفتی این کشور است اقدامی بسیار مهم محسوب می‌شود.

گذشته از این آمریکایی‌ها به دنبال آن هستند که با ایجاد مشکلات معیشتی برای مردم با هدف ایجاد خیزش علیه حکومت چالش‌های امنیتی در مرز‌ها ایجاد کرده و در همین راستا به سقوط نظام در ونزوئلا دامن بزند. این در حالی است که در چنین شرایطی وقتی شما به یک تعامل تجاری دست می‌زنید آن هم به منظور شکستن اقدامات غیرقانونی آمریکا که هیچ نوع وجاهت بین المللی ندارد و با هنجار‌های حقوق بشری نیز همخوان نیست، قطعا شرایط مساعدی را تجربه خواهید کرد.

 

 

اقدامات مقابله به مثل ایران در برابرتهدیدات آمریکا؛ آنها را مجبور به عقب نشینی کرد
در مسئله ارسال بنزین به ونزوئلا نیز آمریکایی‌ها به شدت به ایجاد فضاسازی روانی، رجزخوانی و تهدید روی آوردند و اعلام کردند در پوشش مبارزه با مواد مخدر دریای کارائیب را محاصره خواهند کرد. این در حالی است که در ورای این تهدیدات نفتکش‌های حامل بنزین ارسالی از سوی جمهوری اسلامی در همین آب‌ها پهلو گرفت و بنزین خود را تخلیه کرد. یکی از عوامل ناکارآمدی تهدیدات آمریکایی‌ها اقدامات مقابله به مثل جمهوری اسلامی بود به این معنا که ایران در اولتیماتومی به آمریکایی‌ها اعلام کرد هر نوع تعرضی به این نفتکش‌ها صورت بگیرد با واکنش قوی و مستحکم جمهوری اسلامی مواجه خواهد شد خود این واکنش به شدت موثر بود به طوری که آمریکایی‌ها را وادار به عقب نشینی کرد.

 

 

 

مرحله بعدی اقدام آمریکا در برابر ارسال بنزین به ونزوئلا تهدید و تطمیع ناخدای نفتکش‌های ایرانی بود
براساس این روند بعد از به نتیجه نرسیدن رجزخوانی‌ها و اولتیماتوم‌ها آمریکایی‌ها شروع به تهدیدات و حتی تطمیع ناخدا‌های نفتکش‌های حامل بنزین به ونزوئلا شدند تا به این وسیله کاری کنند که کشتی‌ها به مقصد نرسد که البته هیچ کدام از این اقدامات به نتیجه نرسید بر همین اساس کاملا مشهود است که آمریکایی‌ها با افول ابهت و قدرت پوشالی خود در جهان مواجه شدند و خود این اقدام، شکست ادعا‌های پوشالی آمریکا را به اثبات رساند و جمهوری اسلامی نیز با اقتدار اعلام کرد که همکاری بین دو کشور در چارچوب همکاری‌های تجاری ادامه خواهد یافت و محدود به این چند کشتی نبوده است، چون اساسا نه نیاز مردم ونزوئلا مرتفع شده و نه دلیلی برای توقف همکاری در این سطح وجود دارد. این شرایط در چارچوب تعریف شده با توجه به نیاز‌های دو کشور و فرصت‌هایی که به نفع هر دوی آنهاست صورت گرفته و باید در جهت یک برنامه ریزی مدون و دراز مدت پیگیری شود.

 

اساسا دولت ونزوئلا دولت مقاومی است و استقرار این نظام در آمریکای لاتین باعث دلگرمی حرکت‌های انقلابی در برابر اقدامات ظالمانه آمریکا در این منطقه شده است. طبیعتا از این منظر نیز حفظ و حمایت از این دولت در راستای پیامد‌های مثبتی است که در آمریکای لاتین رخ خواهد داد البته ذکر این نکته نیز مهم است که جمهوری اسلامی نیز در مسیری پایدار است که هیچ مولفه‌ای نمی‌تواند روی آن تاثیر بگذارد. این در حالی است که بعد از شهادت حاج قاسم دولت‌های معاند به شدت تبلیغ می‌کنند که جمهوری اسلامی دچار افول اقدامات خود در منطقه شده، اما حرکت‌های اخیر از جمله تقویت همکاری با ونزوئلا نشان داد که ایران همچنان پرتوان در مسیر مقاومت در برابر خواسته‌های آمریکا ایستاده است.

در نتیجه در بعد نفع اقتصادی و همچنین نگاه راهبردی همکاری‌های خوبی بین دو کشور صورت گرفته که علی رغم خواست آمریکایی‌ها حتما ادامه خواهد یافت.