در گفتگو با دانشجو مطرح شد
یکی از کارگران هپکو در گفتگو با خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو با اشاره به تفاهم‌نامه‌های همکاری سه شرکت بزرگ معدنی با این شرکت برای ساخت ماشین آلات و دستگاه‌های معدنی، گفت: تمام این تفاهم نامه به این صورت تنظیم شده که ممکن است محقق نشود؛ این تفاهم نامه‌ها الزام آور نیستند.
وی به تجربه تلخی کارگران هپکو از مصوبه‌های متعدد دولت و وزرا در سال‌های گذشته اشاره کرد و افزود: سه وزیر دولت مصوب کردند که تولید ۲۴۰۰ دستگاه به هپکو اختصاص یابد، اما متأسفانه حتی یک دستگاه هم هنوز محقق نشده است، البته امیدواریم وعده‌های مسئولان این بار محقق شود.
این کارگر هپکو ادامه داد: این تفاهم نامه‌ها وقتی بخواهد تبدیل به قرارداد شود، مستلزم این است که مدیران شرکت همه جوانب قرارداد را ببینند؛ مثلا بودجه‌های مورد نظر و مقدار پیش پرداخت باید مشخص شود، تعداد مورد نیاز کارگران و تخصص‌های آنان در واحد‌های مختلف سنجیده شود، دستگاه‌های معیوب تعمیر شود، کارت بازرگانی و تأمین قطعات خارجی از طریق خرید خارجی باید صورت گیرد و باید مشخص شود که برای طرف قرارداد مهم است قطعات خارجی چینی باشد یا اروپایی و چه برندی این قطعات تهیه شود.
وی تصریح کرد: مدیران قبل از انعقاد قرارداد باید راه‌های دور زدن تحریم‌ها و خرید اقلام خارجی مورد نیاز را نیز سنجیده باشند.
این کارگر هپکو به تجربه‌های پیشین این شرکت در انعقاد قرارداد اشاره کرد و گفت: در سال ۹۳ قرارداد ساخت ۴۰۰ دستگاه لودر و بیل بکهو با اداره راه و شهرسازی‌ها داشتیم که به دلایل مختلف و عدم شناسایی مسائل توسط مدیران در آن زمان، هپکو نتوانست به تعهدات خود عمل کند و با جریمه‌های سنگینی مواجه شد.
وی تصریح کرد: در تفاهم نامه‌های جدید که انشاءالله به قرارداد تبدیل شود، اگر به دلیل عدم شناخت مدیریت از ظرفیت ها، موانع و مشکلات سر راه تولید، هپکو نتواند به تعهدات خود عمل کند، جریمه‌های سنگینی را باید بپردازد و آن زمان شاید تیم مدیریتی امروز اصلا در شرکت حضور نداشته باشند تا پاسخگوی رفتار خود باشند؛ همانند مدیران گذشته که با قرارداد‌های ننگین شرکت هپکو را روزبه روز بدهکارتر کردند. این بدهی‌ها تنها گریبان هپکو را خواهد گرفت، نه تیم‌های مدیریتی.
این کارگر هپکو ادامه داد: در حال حاضر مدیریت شرکت با توجه به نبود نقدینگی و نبود تولید، توانایی پرداخت حقوق کارکنان و حق سنوات بازنشستگان و کارکنانی را که در انتظار بازنشستگی هستند، ندارد و اگر برنامه‌ای برای پرداخت حقوق نداشته باشند، مطمئنا با اعتراضات صنفی کارگران روبه رو خواهیم شد.
وی بیان کرد: بنابراین تا مدیریت بخواهد این قرارداد‌ها را به مرحله اجرا برساند، حداقل زمانی ۶ ماهه نیاز است و پس از آن باید به فکر پرداخت حقوق و مزایای کارکنان باشد تا در کمال آرامش برنامه‌های مربوط به این قطعات را پیش ببرد.
این کارگر هپکو وضعیت فعلی هپکو را آش با دو آشپز توصیف کرد و ادامه داد: وقتی سهامدار تأمین اجتماعی است و برنامه کاری، قرارداد‌ها و مدیریت دست ایمیدرو باشد، شاهد چنین وضعیتی می‌شویم.
وی ابزار امیدواری کرد: باز هم ما توکل می‌کنیم به خدا و امیدواریم روزی شاهد این باشیم که جشن شکوفایی واقعی صنعت هپکو را در کنار مسئولین دلسوز و پیگیر در داخل شرکت بگیریم.
وی به تجربه تلخی کارگران هپکو از مصوبه‌های متعدد دولت و وزرا در سال‌های گذشته اشاره کرد و افزود: سه وزیر دولت مصوب کردند که تولید ۲۴۰۰ دستگاه به هپکو اختصاص یابد، اما متأسفانه حتی یک دستگاه هم هنوز محقق نشده است، البته امیدواریم وعده‌های مسئولان این بار محقق شود.
این کارگر هپکو ادامه داد: این تفاهم نامه‌ها وقتی بخواهد تبدیل به قرارداد شود، مستلزم این است که مدیران شرکت همه جوانب قرارداد را ببینند؛ مثلا بودجه‌های مورد نظر و مقدار پیش پرداخت باید مشخص شود، تعداد مورد نیاز کارگران و تخصص‌های آنان در واحد‌های مختلف سنجیده شود، دستگاه‌های معیوب تعمیر شود، کارت بازرگانی و تأمین قطعات خارجی از طریق خرید خارجی باید صورت گیرد و باید مشخص شود که برای طرف قرارداد مهم است قطعات خارجی چینی باشد یا اروپایی و چه برندی این قطعات تهیه شود.
وی تصریح کرد: مدیران قبل از انعقاد قرارداد باید راه‌های دور زدن تحریم‌ها و خرید اقلام خارجی مورد نیاز را نیز سنجیده باشند.
این کارگر هپکو به تجربه‌های پیشین این شرکت در انعقاد قرارداد اشاره کرد و گفت: در سال ۹۳ قرارداد ساخت ۴۰۰ دستگاه لودر و بیل بکهو با اداره راه و شهرسازی‌ها داشتیم که به دلایل مختلف و عدم شناسایی مسائل توسط مدیران در آن زمان، هپکو نتوانست به تعهدات خود عمل کند و با جریمه‌های سنگینی مواجه شد.
وی تصریح کرد: در تفاهم نامه‌های جدید که انشاءالله به قرارداد تبدیل شود، اگر به دلیل عدم شناخت مدیریت از ظرفیت ها، موانع و مشکلات سر راه تولید، هپکو نتواند به تعهدات خود عمل کند، جریمه‌های سنگینی را باید بپردازد و آن زمان شاید تیم مدیریتی امروز اصلا در شرکت حضور نداشته باشند تا پاسخگوی رفتار خود باشند؛ همانند مدیران گذشته که با قرارداد‌های ننگین شرکت هپکو را روزبه روز بدهکارتر کردند. این بدهی‌ها تنها گریبان هپکو را خواهد گرفت، نه تیم‌های مدیریتی.
این کارگر هپکو ادامه داد: در حال حاضر مدیریت شرکت با توجه به نبود نقدینگی و نبود تولید، توانایی پرداخت حقوق کارکنان و حق سنوات بازنشستگان و کارکنانی را که در انتظار بازنشستگی هستند، ندارد و اگر برنامه‌ای برای پرداخت حقوق نداشته باشند، مطمئنا با اعتراضات صنفی کارگران روبه رو خواهیم شد.
وی بیان کرد: بنابراین تا مدیریت بخواهد این قرارداد‌ها را به مرحله اجرا برساند، حداقل زمانی ۶ ماهه نیاز است و پس از آن باید به فکر پرداخت حقوق و مزایای کارکنان باشد تا در کمال آرامش برنامه‌های مربوط به این قطعات را پیش ببرد.
این کارگر هپکو وضعیت فعلی هپکو را آش با دو آشپز توصیف کرد و ادامه داد: وقتی سهامدار تأمین اجتماعی است و برنامه کاری، قرارداد‌ها و مدیریت دست ایمیدرو باشد، شاهد چنین وضعیتی می‌شویم.
وی ابزار امیدواری کرد: باز هم ما توکل می‌کنیم به خدا و امیدواریم روزی شاهد این باشیم که جشن شکوفایی واقعی صنعت هپکو را در کنار مسئولین دلسوز و پیگیر در داخل شرکت بگیریم.
ارسال نظرات