به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، حسین راغفر اقتصاددان و عضو هیأت علمی دانشگاه الزهرا(س) در چهل و دومین همایش ملی روز داروسازی که به صورت مجازی برگزار شد، اظهار کرد: قواعدی که بر رفتارهای اقتصادی در کشورمان حاکم است عمدتا حمایت از واردات است و این مسأله فقط به حوزه دارو محدود نمی شود و متاسفانه در بسیاری از حوزه‌های دیگر هم مشاهده می شود.
وی افزود: در حوزه دارو در سال های اخیر عمدتا معطوف به حمایت از بخش واردات شده و تولید داخل مظلوم واقع شده و هیچ حمایتی از تولید صورت نمی‌گیرد.
راغفر ادامه داد: علی رغم اینکه بیش از یک دهه شعارها و سیاست گذاری‌های عمومی کشور و محور این سیاست‌گذاری‌ها بر مبنای حمایت از تولید داخلی استوار است، اما اقداماتی که صورت می‌گیرد کاملا در جهت تشویق واردات در کشور است.
اقتصاددان و عضو هیأت علمی دانشگاه الزهرا(س) اظهار داشت: در فروردین ماه سال جاری در 380 میلیون دلار تخصیص ارز برای واردات دارو داده شده در حالی که حتی یک دلار به تولید دارو در کشور اختصاص پیدا نمی‌کند.
راغفر گفت: از سال 1392 تا 1398 هزینه های بسیاری از کالاها به شدت افزایش پیدا کرده و این باعث شده نرخ رشد قیمت تمام شده محصولات حداقل 350 درصد در حوزه دارویی افزایش قیمت داشته در حالی که مجوزی که برای افزایش قیمت محصولات داخلی به آن ها داده شده 80 درصد بوده است که البته این فاصله بزرگی که بین اففزایش هزینه ها و مجوز برای افزایش قیمت به تولیدکنندگان داخلی داده می شود می‌تواند منشأ فسادهای گسترده‌ای در تولید در داخل کشور باشد و تولید کننده برای جبران هزینه‌های خود مجبور می شود از کیفیت بکاهد و این امر باعث کاهش اعتبار تولیدات داخلی می‌شود و این یک اتفاق تصادفی نیست بلکه کاملا برنامه ریزی شده برای زمین گیر کردن تولید دارو در داخل کشور است.
وی گفت: در تعیین قیمت تولیدات داخلی در کشور به فهرست هزینه های تولید کننده توجهی نمی شود و افزایش قیمت ها به بهانه جلوگیری از افزایش هزینه‌های زندگی مردم سرکوب می شود و تناسبی با افزایش نرخ تورم ندارد اما نکته قابل توجه این است که در طی این مدت با قیمت ارز پایه به واردکننده ارز تخصیص داده شده و قیمت گذاری کالاها هم به خود آنها واگذار شده و به همین دلیل است که ما شاهد رشد بسیار بی رویه داروهای وارداتی در کشور هستیم. این در حالی است که بسیاری از داروها در کشور تولید می شوند و از جمله آنها داروی ضد ویروسی است که برای درمان کرونا هم به کار می‌رود و با یک دهم قیمت در داخل قابل تولید است اما جهت اعطای مجوز به تولید کننده و به بهانه تخصیص ارز و تأیید در پروتکل‌های درمانی و نداشتن مجوز توزیع، با وقفه های طولانی مواجه می شوند.
این استاد دانشگاه ادامه داد: بسیاری از داروهای تولیدی ما قابلیت صادراتی دارند اگر که سازمان غذا و دارو بجای اینکه منتظر بماند تا شرکت های دارویی محصولات خود را به آنها ارائه کند، یکی از اقدامات سازمان غذا و دارو می‌تواند این باشد که خود سازمان غذا و دارو به سراغ تولید کننده برود و آنها را تشویق نماید و ضمنا امکانات لازم را به آن ها فراهم کند.
وی گفت: قوه قضائیه باید با کسانی که در زمینه دارو مفسد هستند برخورد جدی شود در حالی که شاهد هستیم که هیچ برخوردی نمی‌شود و فقط برخی مدیران استعفا می‌دهند و هیچ اقدامی علیه آنها نمی‌شود.
راغفر ادامه داد: بسیاری از کالاها و داروهایی که وارد کشور می‌شود به بازار ناصر خسرو وارد می‌شود و مردم گرفتار و خانواده‌های آنها برای تهیه برخی داروها با قیمت‌های نجومی و ده‌ها برابر بالاتر به خیابان ناصر خسرو می‌روند و تهیه می‌کنند. در این رابطه یکی از دوستان ما که کمک‌هایی هم برای مقابله با کرونا انجام داده، طی نامه ای به وزیر بهداشت عملا این نکته را یادآور می‌شود که خانمی که دچار بیماری کرونا شده بود که برای تهیه سه قلم دارو 55 میلیون تومان پرداخت کرده که یکی از این اقلام دارویی که 20 میلیون قیمت داشته که همین دارو توسط شرکت تولیدی با 500 هزار تومان قابل تهیه بوده است.
وی در پیان گفت: شاهد هستیم که 5 شرکت واردات دارو نزدیک به یک میلیارد دلار ارز دریافت می‌کنند و علاوه بر اینکه بخشی از این منابع صرف امور دیگر به جز واردات دارو می کنند به بعضی از افراد در دستگاه‌های سیاست‌گذار کشور با پرداخت رشوه فساد ایجاد می کنند به همین دلیل باید اقدام عاجل در حوزه دارو صورت بگیرد و تولید داخل حمایت جدی شود.