عضو کمیسیون اجتماعی مجلس گفت: دولتها در اواخر عمر خود دچار یک رهاسازی امورات در کشور میشوند که این مورد درباره همه دولتها صدق میکند.
گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو- محمد مهدی احمدی؛ سه ماه از مجلس یازدهم میگذرد و به نوعی مجلس تازه تشکیل شده یک قوام و ساختار منظمی به خود گرفته است تا بتواند به شعارها و وعدههای خود جامه عمل بپوشاند تا امید تازهای به رگهای جامعه تزریق کند از این رو خبرگزاری دانشجو با احسان قاضی زاده هاشمی عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی به گفتگو نشسته است. وی همچنین سابقه حضور در مجلس دهم را هم دارد.
قاضی زاده معتقد است مردم به این مجلس امید و انتظارات زیادی دارند تا بتوانند مشکلات اقتصادی و معیشتی را که توسط برخی بیتدبیری ها به وجود آمده را رفع کند.
وی ادامه داد: متاسفانه شرایط برای مردم به نوعی شده که دو خانواده مجبور هستند در یک خانه مستقر شوند که این شرایط در شان مردم نیست.
عضو کمیسیون اجتماعی مجلس گفت: دولتها در اواخر عمر خود دچار رهاسازی امورات در کشور میشوند که این مورد در همه دولتها صدق میکند.
قاضی زاده با بیان اینکه مجلس قصد مماشات با دولت را ندارد، بیان داشت: مجلس نمیخواهد طوری رفتار کند که در اواخر عمر دولت بهانه به دست دولتیها بدهد تا از عملکرد ضعیفشان فرار کنند.
بخش اول مشروح گفتگو در ادامه میآید:
عمده مطالبات و نگرانیهای مردم معیشتی است
دانشجو: با توجه به اینکه اولویت اصلی مجلس یازدهم از همان ابتدا اقتصاد و بحث عدالت اجتماعی بود مجلس در این باب چه اقداماتی کرده و خواهد کرد؟ نقش کمیسیون متبوع شما در این امر چیست؟
باید به این موضوع اشاره کرد که مجلس یازدهم به نام مجلس انقلابی نام گرفته است و قاطبه اصلی این مجلس از افراد با تجربه و کارشناس تشکیل شده است. شاید به لحاظ سیاسی جریاناتی که در مجلس دهم حضور داشتند در این مجلس نباشد اما مردم به این مجلس امید زیادی دارند. در این صورت انتظارات زیادی را از نمایندگان انقلابی مجلس هم دارند. اکنون مشکلات عمده مردم اقتصادی و معیشتی است این گفته بنده توسط نظرسنجیهای معتبر کشور هم تایید میشود یعنی عمده مطالبات و نگرانیهای مردم معیشتی است.
متاسفانه در این سالها قدرت تابآوری مردم بسیار پایین آمده است. بخشی از این موضوع به مسائل اقتصادی مرتبط است و بخش دیگر نیز به موضوع بیکاری در این حین نیز کرونا هم اضافه شده است که مشکلات را دو چندان کرده است. در این شرایط حتی کسانی که شاغل هستند حقوق ماهیانه شان کفاف زندگی را نمیدهد و نمیتوانند زندگیشان را جمع کنند.
در چنین شرایطی که نمادهای بیثبات کننده اقتصادی در کشور گردش دارند مشاهده میکنیم یک روز هجمه به سمت بازار بورس است روز دیگر در ارز، سکه، خودرو و مسکن. متاسفانه در این حین برخی اظهار نظرها این شرایط را تغییر میدهد. این عوامل نیازمند یک ثبات، امنیت و آرامش است. سوال این است که چه کسی باید این امنیت را به وجود آورد؟ یک بخش عمده کار دولت هست و بخش دیگر صاحبان بازار سرمایه، بخش خصوصی و نمایندگان مجلس هستند. برای این که بتوانیم ثبات و آرامش را به جامعه برگردانیم نیازمند آن هستیم که در این شرایط از عواملی که محرک هستند بکاهیم.
رشد پایه پولی در دولت روحانی چندین برابر شده است
نکته دیگر این است که ما شاهد این بودیم رشد پایه پولی در دولت روحانی چندین برابر شده است یعنی همان نقدینگی موجود، این نقدینگی به نوبه خود تورم زاست. مخصوصا این که مشکل صادرات نفت هم داریم. این که گفته میشود کشورمان از صادرات نفت خام مستقل شده، درست است اما به طروق دیگری بازی اعداد را انجام میدهیم یعنی برای تامین منابع، اسکناسهای بدون پشتوانه و ذخایر ارزی را وارد عرصه کشور میکنیم که این سیاستها نیز کاملا تورمی است. پولی که از طریق سیستمهای بانکی به صورتهای گسترده برای رونق چرخه اقتصادی تزریق میشوند تا دچار سکون و رکود نشود این موارد سیاستهایی است که بعضا تورم زاست یعنی مشاهده میکنید که یک سری از بخشهایی که دارای منابع مالی قوی هستند به واسطه آن عقبه مالی قویتر بازیگران ضعیف را میبلعند که متاسفانه چنین حرکتی در عرصه اقتصاد افتاده و همچنین این مشکل درحال پیش آمدن در بورس هم است. جالب است این را بگویم که بورس را میتوان تشبیه به اقیانوس کرد که ماهیهای بزرگی که قدرت دارند ماهیهای کوچک را میخورند.
مثال بالا نیز در تعیین دستمزد کارگران نیز دارای صدق است. یعنی در تعیین حداقل دستمزد کارگران چه قدر چالش به وجود آمد و در نهایت به نفع کارفرمایان تمام شد نه حتی به نفع کارگران چرا؟ چون بزرگترین کارفرما در کشور شرکتهای وابسته به دولت هستند یعنی وقتی که در آن سه ضلع کارگر، کارفرما و دولت مشغول تعیین دستمزد هستند دو ضلع مثلث دارای منافع مشترک هستند پس اینجا فشار به کدام ضلع میآید؟ به طبقات کارگری.
متاسفانه شرایط به نوعی شده است که دو خانواده مجبور هستند در یک خانه مستقر شوند
دانشجو: آقای قاضیزاده شرایط اقتصادی زیاد بر مردم فشار آورده حتی در مسکن هم این مورد صدق میکند برخیها حتی در خانههای اشتراکی زندگی میکنند واقعا راهکار این فاجعه چیست؟ در مورد خانههای اشتراکی که عنوان شد حتی برخیها مجبور شدند در پشت بامها سکونت کنند. خب! تهران به کنار، در فریمان حوزه انتخابیهام سه شهرک صنعتی هست که فقط شهرستان فریمان خود ۱۱۰ هزار نفر جمعیت دارد و به نوعی شهر بزرگی نیست ولی متاسفانه برای اولین بار شنیدم که در یک واحد دو خانواده کارگری که قبلا دو خانه در فریمان رهن کرده بودند امروز به خاطر گرانی مسکن مجبور شدند فارغ از افزایش شیفت کاری در یک خانه مستقر شوند. یعنی دوخانواده در یک خانه زندگی میکردند وقتی در یک شهرستان مشاهده میکنید خانوادهای به علت کمبود پول و افزایش قیمت رهن و اجاره توانایی اجاره خانه را ندارند و به صورت مشترک زندگی میکنند. همین مورد را در شهرهای بزرگ تصور کنید.
بنده این را کاملا حس میکنم که کف حقوق کارگری جوابگو نیست و نمیتواند پول برنج، روغن، گوشت و مایحتاج را تامین کند چرا، چون بخش عمده هزینه صرف مسکن میشود این را در شهرهای بزرگ مقایسه کنید. پس در اینجا نارضایتی بروز پیدا میکند چرا چون به واسطه نوع اقدامات اقتصادی زندگی و حریم خصوصی افراد دچار محدودیت شده است. این ایجاد نارضایتی، بحرانهایی نظیر مسائل امنیتی و اجتماعی ایجاد میکند و همه چیز را به لحاظ مختلفی تحت تاثیر قرار میدهد.
در چنین شرایطی باید سیاستهای عدالت خواهانه و پر کردن حداقل شکافها حاکم شود اما این کار را چه کسانی باید انجام دهند؟ باید قوانین درست و دقیق توسط دولت اجرایی شود و مجلس هم باید مطالبهگری درستی داشته باشد و دغدغههای مردم را بداند و پیگیری کند.
دولتها در اواخر عمر خود دچار رهاسازی امورات کشور میشوند
دانشجو: چرا دولت در سال آخر خود به نوعی کشور را رها کرده است؟ دولتها در سال آخر دور دوم خود دچار این اتفاقها میشوند. اکنون دولت روحانی، قبلتر دولت احمدی نژاد یا دولت خاتمی و یا هاشمی یعنی همیشه کشور دو سال آخر دولتهای دور دوم دچار بحرانهای عدیده ای شده است چرا چون دولت و بدنهاش دنبال این موضوع هستند که دولت بعدی کیست؟ و آیا در جای خود ابقا میشوند یا نه؟ و اگر نه جایی را برای خود مهیا سازند از این رو بخشی از سطوح مدیریتی متاسفانه فشل میشود مخصوصا در مسائل شخصی و منافع فردی. نکته بعدی این است که حرف شنوی بدنه از راس دولت دیگر وجود ندارد یعنی حرف شنوی کم میشود و بالتبع اعمال سیاستها هم کم میشود یعنی یک حالت رهازدگی و وازدگی به وجود میآید و این رها زدگی و وازدگی منجر به این خواهد شد که دولت کار را به نوعی رها کند.
مثلا دولت حجم بسیاری فرآوردههای نفتی تولید میکند. بله! کشور، در فروش نفت خام محدودیت دارد اما بنزین و گازوئیل را به فراوانی میفروشد یا در گران شدن کود، دولت دنبال صادرات است و هیچ توجهای به بخش کشاورزی داخلی ندارد. سوالات نمایندگان از وزیر جهاد کشاورزی در مورد همین بود که چرا دولت و بدنه ضعیف عمل میکند؟ در مسائل بین دولتی، دولت همیشه در حق حوزه جهاد کشاورزی اجحاف کرده است ولی در مقابل دولت همیشه قافیه را در برابر وزارت نفت باخته است. از این رو سوالات نمایندگان از دولت این است که چرا در درون دولت انسجام به وجود نمیآید؟ مثلا نرخ دلار بالا رفته است از این رو دولت نرخ کود شیمیایی را برابر قیمت خارجی ضربدر دلار ۲۵ هزار تومانی میکند و این را در اختیار کشاورز داخلی میگذارد.
کشاورز داخلی با این قیمت بالا نمیتواند کود شیمیایی را تهیه کند و اگر تهیه کند در عوض محصولش را گران میفروشد و این چرخه فشاری روی کارگر، کارمند، کشاورز، دامدار و... میآورد که همانند یک زنجیره است و قدرت خرید هر قشر کاهش پیدا میکند. یعنی ارزش اقتصادی کالاها زیاد میشود و توان مالی افراد کم میشود و از این رو شاهد کوچک شدن سفره مردم میشویم که روز به روز کوچکتر و کوچکتر هم میشود.
برخی حرکتها در حوزه زیرساخت بیشتر نمایشی است
در بحث آموزش مجازی وقتی خانوادهای نمیتواند زندگی خود را اداره کند چطور میتواند گوشی اندروید یا تبلت برای بچه اش تهیه کند یا اگر هم توانست با قرض گوشی دسته دومی هم بخرد متاسفانه زیرساختهای اینترنتی کشور خوب نیست و بعضی مکانها حتی اینترنت ۲G است.
برخی جنبههای افراد در حوزه زیر ساخت بیشتر شواف است. اصولا توسعه زیرساخت به معنی واقعی صورت نگرفته است ضمن این که نمایندگان دغدغه اینترنت کودک و نوجوان را دارند که برای این نسل باشد چرا چون خانوادهها نگرانند دست فرزندشان یک تبلت بدهند یا گوشی، در این صورت باید یک اینترنت سالم و امنی برای دانش آموزان مهیا شود، زیرا این موارد دغدغههای مهم فرهنگی و اجتماعی است.
مجلس یازدهم دنبال بهانه دادن به دست دولت نیست
دانشجو: اکنون تعامل دولت و مجلس یازدهم به چه صورت است و چرا برخی اوقات مجلس با دولت مماشات میکند مثلا در استیضاح وزرا و...؟ مجلس نگاهش این است که این دولت تا ابتدای مرداد ماه سال آینده که آخرین روز عمرش را به سر میبرد و چیزی حدود ده ماه از عمر این دولت باقی مانده است و تا انتخابات حدود ۸ ماه با یک فرود آرام از صحنه عملکرد هشت ساله خود خارج شود. اما خواست مجلس این است که دولت در عین حال بیاید و یک کارنامه مشخصی را به مردم ارائه کند و این که فردا بخواهد از صحنه خارج شود نگوید مجلس نگذاشت یا سنگاندازی کرد و چوب لای چرخ دولت گذاشت. نکته بعدی این است که نمایندگان مجلس هم چنین نگاهی ندارند که بخواهند چوب لای چرخ دولت بگذارند، اما باید دولت بیاد عملکرد خود در این مدت را بازگو کند، زیرا دولت در خیلی جاها تصمیم سازیهای صفر تا صدی داشته و همچنین اختیارات کامل چه در حوزه فضای مجازی، چه در بحث حوزه کنترل و تنظیم بازار، چه در مورد موضوع کرونا و ستاد کرونا، قیمت گذاری سوخت و بنزین و هم چنین فرآوردههای نفتی اختیارات دولت بی حد و حصر بوده است.
شاید چیز خوبی نباشد بگویند دولت چرا اینقدر بی حد و حصر است و بقیه کجا هستند؟ قوه قضاییه و مجلس کجاست؟ در جواب باید بگویم که مجلس گذشته کاملا در اختیار و همراه دولت بوده اما این مجلس چنین نیست و در این مدت از دولت درباره این اختیارات گزارشها میخواهد و دولت موظف است گزارش دهد. در عین حال نمایندگان یک کوپن استیضاح دارند و میتوانند یک وزیر را زیر ذرهبین ببرند و برای وزرای دیگر اگر اتفاقی بیفتد تمام دولت باید از نوع رای اعتماد بگیرند و با توجه به اتسمفری که بنده از مجلس میشناسم هر کدام از وزرا که پایشان به مجلس باز شود قطعا رای نخواهند آورد. این را از باب استیضاح عرض میکنم. از آن طرف هم نمایندگان مجلس نمیخواهند این دولت را ساقط کنند تا دولت در واقع پیش از موعد اتمامش توانایی اداره کشور را از دست دهد، ولی متاسفانه مجلس معتقد است دولت در خیلی از جاها کشور را رها کرده است.
قطعا وزرا را زیر ذرهبین داریم و زمانی که بخواهیمواز آن ظرفیت استیضاح در صورت جمع بندی سیاسی در مجلس استفاده خواهیم کرد. البته ابزارهای نظارتی دیگری هم داریم سوال، تحقیق و تفحص و ... . اکنون پروندههای مختلف تحقیق و تفحص در مورد اجزای دولت موجود است که کمیسیون اصل ۹۰ در این موضوعات فعال شده است.
باید تاکید کنم نظارت مجلس دقیق و با هوشمندی است و اوضاع را کاملا رصد و مراقبت میکند و این که بیان میکنند مجلس منفعل است چنین چیزی نیست و مجلس قطعا نمیگذارد اتفاقات به جاهای بد کشیده شود اما باید همه دست به دست هم دهیم و با وحدت و اتحاد بتوانیم شرایط را از این وضع موجود بهتر سازیم.
برخیها هم به دنبال تنشهای سیاسی هستند یعنی بردن مطالبات مردم به عرصه منازعات سیاسی ولی واقعا خواست نمایندگان مجلس این نیست. ممکن است برخیهای دیگر بخواهند کشور را به لبه پرتگاه ببرند شاید با همین فضا طراحی میکنند اما قطعا بدانید که نمایندگان مردم هوشمند و هوشیار هستند. از این که نه آب به آسیاب دشمن ریخته شود و نه اینکه شرایطی به وجود بیاید که برخی جریانات به جای پاسخگو بودن در برابر عملکرد اقتصادی خودشان فرافکنی کنند. البته مجلس ابتدایش یک مقدار حاشیه داشت و حتی برخی از حواشی توسط تعدادی از نمایندگان که غالبا هم دور اولی هستند به وجود آمد که جمع و جور شد. انشالله مراقبت خواهد شد تا بتوانیم بیشتر بدون حواشی به اهداف و نظارت مان برسیم.