با افزایش تورم و جهش قیمتها، قدرت خرید مردم نیز کاهش قابل توجهی یافت که این موضوع بازار مسکن را نیز تحت تاثیر خود قرار داد. به طوری که خانوادههایی که روزی در مناطق بالای شهر سکونت داشتند، رفته رفته پایین آمدند و این موضوع برای خانوارهای پایین شهر فجیع تر بود زیرا که آنها را به حومه شهرهای بزرگ و به شهرهای جدید و شهرکها کوچ داد.
بسیاری از کارشناسان بر این باورند که در کنار موضوعات جهانی و تحریم و... عدم توجه و کنترل صحیح دولت بر بازار مسکن عامل اصلی چنین وضعیت نا بسامانی است. دولت در چنین شرایط در جهت کاهش فشارهای وارده به مردم از باب اجارهبها تصمیم گرفت تا وامهایی را در اختیار مستاجران قرار دهد.
منابع وام ودیعه مسکن فقط ۲۰ هزار میلیارد تومان است که به سه بخش برای سه تقسیم بندی جغرافیایی در اختیار مردم قرار میگیرد. در این تقسیم بندی تهرانیها وام ۵۰ میلیون تومانی، ساکنین سایر کلانشهرها همچون مشهد، اصفهان، کرج، شیراز، تبریز، قم، اهواز و کرمانشاه وام ۳۰ میلیون تومانی و افرادی که در شهرهای دیگر زندگی میکنند وام 15 میلیون تومانی دریافت خواهند کرد.
حال به دلیل متغیر بودن اجاره بها در بخشهای مختلف، چنین وامی نیز کفاف هزینههای سرسام آور زندگی در شهرها را نمیدهد.