موج‌سواری تجزیه‌طلبان ایران روی بحران قره‌باغ / جمهوری اسلامی لنگر ثبات در قفقاز

گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، بار دیگر زخم کهنه منطقه قفقاز سر‌ باز کرد و دو کشور ارمنستان و جمهوری آذربایجان بار دیگر بر سر منطقه پر مناقشه قره‌باغ، وارد جنگ و درگیری شدند حالا در دهمین روز جنگ میان ایروان و باکو، دامنه جنگ به شهرهای دو کشور کشیده شده و دو طرف، شهرهای گنجه در آذربایجان و خان کندی در ارمنستان را زیر بار آتش توپخانه و موشک قرار داده‌اند.

در این میان ایران نیز از تیر جنگ در امان نمانده و بر اساس گزارش‌ها تاکنون بیش از ۴۰ خمپاره به مرزهای کشورمان اصابت کرده که ناشی از آن، زخمی شدن تنی چند از هموطنان و تخریب خانه‌ها در برخی روستاهای منطقه خداآفرین بوده است. حتی بر اساس برخی گزارش‌ها، برخی اهالی روستاهای مرزی نزدیک به محل جنگ، مجبور شده‌اند تا از محل زندگی خود برای در امان بودن، کوچ کنند.

موج سواری جدایی طلبان در هیاهوی جنگ
اما کشیده شدن بحران به داخل مرزهای جغرافیایی ایران تنها منحصر به چند گلوله خمپاره نبوده و برخی از جدایی‌طلبان که سر در آخور برخی سرویس‌های اطلاعاتی غربی و یا کشورهای منطقه‌ای دارند، این روزها شروع به تبلیغات علیه نظام و سیاست‌های ایران در قبال مناقشه قره باغ کرده‌اند.

شبکه‌های اجتماعی وابسته به این گروه‌های جدایی‌طلب پر شده‌ از تبلیغ علیه ایران و اینکه تهران جانب ارمنستان را در جنگ قره‌باغ گرفته‌ است. همگام با این گروه‌ها، شبکه‌های فارسی زبان ماهواره‌ای نیز تلاش کرده‌اند تا با آوردن برخی به اصطلاح کارشناسان سیاسی، این موضوع را به جامعه بقبولانند که تهران در قبال بحران قفقاز نه‌تنها بی‌طرف نبوده، بلکه از ارمنستان در مقابل جمهوری آذربایجان حمایت کرده است.

متاسفانه دامنه فعالیت و اتهام زنی این گروه‌ها به جایی رسیده است که این روزها شاهد تجمع و راهپیمایی گروه‌هایی در تبریز بودیم که با شعار ایرانیان و فارس‌ها دشمن ترک‌ها هستند، به نفرت پراکنی پرداخته و بر کوره جنگ قومی دمیده‌اند.

جدایی‌طلبان مترسک‌های تل‌آویو
برندا شیفر استاد دانشگاه حیفا و مدیر بخش انرژی بنیاد تروریستی دفاع از دموکراسی بارها و به صراحت تحریک برخی جدایی‌طلبان ترک را بهترین راه مقابله با ایران دانسته و خواستار سرمایه‌گذاری روی این گروه‌ها برای ضربه زدن به منافع ملی کشورمان و ایجاد یک درگیری قومی شده است.

بر کسی پوشیده نیست که همکاری‌های امنیتی، نظامی و اطلاعاتی جمهوری آذربایجان با رژیم صهیونیستی در سطح بالایی قرار دارد و اسرائیل به باکو سلاح‌های پیشرفته زیادی فروخته است که هر چند در ظاهر برای مقابله با ارمنستان است ولی باید گفت هدف نهایی تل‌آویو از این کار، ایجاد یک جبهه جدید علیه ایران، آن هم دقیقا در مرزهای شمالی است.

این نکته را نباید فراموش کرد که صهیونیست‌ها از هرگونه تلاشی برای ضربه زدن به منافع ایران چشم نمی‌پوشند و در این راستا، ایجاد تنازع قومی یک راهبرد همیشگی برای آنها بوده‌است. اسرائیل سرمایه‌گذاری بزرگی روی گروه‌های جدایی‌طلب کرده و هر بار و در هر موقعیتی، از آنها برای مقابله با تهران استفاده می‌کند.

چند سال پیش نیز دبیرکل حزب منحله و تروریستی دموکراتیک کردستان در گفتگو با بی‌بی‌سی فارسی به صراحت از کمک خواستن از اسرائیل صحبت کرده بود.

با افزایش تنش و درگیری در قفقاز و بالا گرفتن جنگ میان ایروان و باکو بر سر قره‌باغ، رژیم صهیونیستی تلاش می‌کند تا با شانتاژ اخبار جعلی به تحریک احساسات مردم آذری زبان بپردازد و با این کار یک آشوب داخلی را در شمال غرب ایران کلید بزند.

اسرائیل عامل حل نشدن بحران قره‌باغ
بحران قره‌باغ از سال ۱۹۹۲ میلادی و با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی میان دو جمهوری تازه استقلال یافته منطقه قفقاز، یعنی جمهوری آذربایجان و ارمنستان بر سر منطقه ناگورنو قره‌باغ یا همان قره‌باغ کوهستانی ایجاد شد.

ناگورنو قره‌باغ که اکثریتی ارمنی داشت، در سال ۱۹۴۸ میلادی و توسط استالین از ارمنستان جدا و تحت حاکمیت آذربایجان قرار گرفت. استالین همیشه با این کار تلاش داشت تا مسائل قومی را به نفع مصالح سوسیالیسم سرکوب کند.

در سال ۱۹۸۹ پارلمان جمهوری خودمختار ناگورنو قره‌باغ رای به الحاق به ارمنستان داد و در مقابل، باکو با لغو خودمختاری قره‌باغ کوهستانی، شروع به حمله به ارامنه در این جمهوری و باکو کرد. افزایش تنش سبب شد تا شوروی اعلام حکومت نظامی کرده و بحران تبدیل به آتش زیر خاکستر شود.

با سقوط شوروی اما رفراندومی در ناگورنو قره‌باغ صورت گرفت که بر اساس آن، این جمهوری اعلام استقلال کرد. در نبود ماشین جنگی شوروی، آذربایجان تازه استقلال یافته برای سرکوب این منطقه وارد عمل شد و در مقابل ارمنستان برای دفاع از ارامنه ساکن ناگورنو قره‌باغ، به جنگ با باکو پرداخت.

نتیجه جنگ بعد از دو‌ سال اشغال بخشی از خاک آذربایجان بود. هرچند ارمنستان و هیچ کشور دیگری در جهان رفراندوم استقلال ناگورنو قره‌باغ را نپذیرفتند ولی این جمهوری تحت عنوان آرتساخ اعلام استقلال کرد و تحت حمایت ارمنستان قرار گرفت. ایروان همچنین در جنگ با باکو، توانست منطقه قره‌باغ سفلی را به اشغال خود درآورده و میان جمهوری آرتساخ و جمهوری آذربایجان یک منطقه حائل ایجاد کند. در نتیجه دو سال جنگ، آذربایجان ۲۰ درصد از خاک خود را از دست داد.

ایران از همان ابتدا اما با دعوت طرفین به آرامش و صلح، از تمامیت ارضی جمهوری آذربایجان دفاع کرد، سیاستی که تاکنون نیز ادامه یافته است.

در آن مقطع ایران با برپایی اردوگاه‌های مرزی به آوارگان و پناه‌جویان هر دو طرف یاری و خدمت رسانی کرد و مستشاران نظامی ایرانی، آموزش نیروهای آذری را بر عهده داشتند.

شاخص‌ترین فرمانده نظامی ایران، منصور حقیقت‌پور بود که فیلم‌های سخنرانی وی در جمع سربازان آذری و یا نحوه تعلیم و تربیت نظامیان وجود دارد. حتی عملیات آزادسازی سد مغان آذربایجان از ارمنستان، توسط ایرانی‌ها طرح‌ریزی به مرحله انجام رسید که در نهایت حیدر علی‌اف رئیس جمهور سابق جمهوری آذربایجان به سردار نوعی برای این کار نشان فتح داد.

محسن رضایی دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام و فرمانده اسبق سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در گفتگویی اعلام کرد که ایران چهار شهید در جنگ قره‌باغ دارد که هنوز در آنجا دفن هستند اما متاسفانه به رغم حسن نیت ایران برای کمک به باکو و تلاش برای میانجی‌گری، آذری‌ها نگاهی غلط به منطقه داشته و در مقطعی که باکو در حال سقوط بود، چشم طمع به خاک ایران داشتند.

نزدیکی باکو به اسرائیل سبب شد تا صهیونیست‌ها با فتنه‌افکنی، سبب شوند که ایران و جمهوری آذربایجان به‌عنوان دو همسایه، هم دین، هم مذهب که از فرهنگ مشترک برخوردار هستند، نتوانند همکاری استراتژیکی داشته باشند و همین موضوع سبب شد تا جنگ در قره‌باغ استخوان لای زخمی باشد که برای سال‌ها ادامه دارد.

رژیم صهیونیستی تصور می‌کند تا با ادامه جنگ در قفقاز، اولا می‌تواند مرزهای شمالی ایران را ناامن کرده و در ثانی به بهانه فروش سلاح، با جمهوری آذربایجان همکاری اطلاعاتی و امنیتی کند که در اصل برای ضربه زدن به منافع ایران طراحی شده است.

از همین رو باید آن دسته از هموطنانی که امروز در قبال ایران دست به راهپیمایی زده و یا تصور می‌کنند که در این مناقشه ایران به طرف ارمنستان متمایل است، بدانند که این سناریو بازی طراحی شده در تل‌آویو است تا همبستگی ملی در ایران را از بین برده و یک بحران جدید بسازند که منافع و تمامیت ارضی ایران را هدف قرار داده است.

تهران همیشه با اتخاذ راهبرد بی‌طرفی مثبت، تلاش کرده است تا ضمن دوری از درگیری طرفین مناقشه قره‌باغ را دعوت به صلح کرده و از ظرفیت خود برای حصول این ثبات و امنیت استفاده کند.