پرونده «سینما در خانه» (16)؛
گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو: عباس اسماعیل گل؛ فیلم سینمایی «هایلایت» به کارگردانی و نویسندگی اصغر نعیمی و تهیه‌کنندگی ساسان سالور که دو سال پیش در جشنواره فیلم فجر حضور داشته است بسیار امیدوار بود که در سال 99 بتواند رنگ پرده نقره ای سینما را به خود ببیند که به خاطر شرایط کرونایی کشور عملا این اتفاق به نتیجه نرسید تا اینکه پس از مدتها حرف و حدیث درباره حضور «هایلایت» در اکران آنلاین ، این اتفاق رنگ واقعیت به خود گرفت و چند روزی است که فیلم سینمایی «هایلایت» راهی اکران آنلاین شده است.
«هایلایت» که روایتگر درامی عاشقانه با مضمون اجتماعی است از حضور چهره های سرشناسی چون پژمان بازغی، آزاده زارعی، سام قریبیان، مینا وحید، الهه حصاری، یزدان فتوحی، شیوا طاهری و جمشید هاشم‌پور به عنوان بازیگران اصلی بهره برده است تا اینکه به واسطه حضور این بازیگران سرشناس به جذب مخاطبان بیشتر بی انجامد اتفاقی که به دلایلی مختلف محقق نشده است.
اما اگر بخواهیم به داستان «هایلایت» برسیم بد نیست در ابتدا نگاهی کوتاه بی اندازیم به خلاصه داستان فیلم که بطور رسمی از سوی سازندگان «هایلایت» منتشر شده؛ «یک تصادف اتومبیل، آدم هایی را رو در روی یکدیگر قرار می ددهد. مراقبت از مصدومین و انتظار برای به هوش آمدن آنها، انتظاری طولانی و جان کاه است.»
اما به واقع داستان این فیلم در حین تماشای آن همانند این خلاصه داستان منتشر شده یک خطی شیک و منسجم نیست و داستان به لحاظ قصه از یک سردرگمی عجیب رنج می برد که تعدد شخصیت های بی ربط هم در قصه هیچ کمکی به پیشبرد داستان نمی کند.
اصغر نعیمی به عنوان یک هنرمند طی یک دهه اخیر به عنوان کارگردان و نویسنده در روند تولید 10 اثر نقش داشته است که در این راه فرار و نشیب های بسیاری داشته است، بطوری که در کارنامه نعیمی نویسندگی آثاری شکست خورده و دم دستی چون «آس و پاس» به چشم می‌خورد و همچنین نویسندگی اثری چون «خصوصی» که نظر منتقدان را هم به خودش جلب کرد در کارنامه اصغر نعیمی قابل توجه است اما بسیاری از مخاطبان به پشتوانه این تجربه بسیار بالای نعیمی در سینما انتظار اثر بهتری از این کارگردان و نویسنده داشتند.
همانطور که گفته شد، مهم ترین پاشنه آشیل «هایلایت» در قصه نهفته است و نعیمی تا آنجا که توانسته است سعی کرده در کارگردانی ضعف قصه را جبران کند که تا حدودی در این مسئله موفق بوده است اما قصه «هایلایت» بر اساس همان المان های نخ نمای خیانت در سینمای ایران نهفته است منتهی با این تفاوت که این اتفاق ها در قالب ساختار نامتعارف ارایه شده است .
البته پرداختن به موضوعاتی چون خیانت در سینما فی نفسه ایراد ندارد اما با این شرط که با نگاهی متفاوت به این موضوع پرداخته شود و در اصل یک اثر سینمایی باید ضمن اشاره به موضوع خیانت به مشکلات و آسیب های مختلف اجتماعی این پدیده هم نیم نگاهی داشته باشد نه آنکه آنقدر دم دستی و پیش پا افتاده به خیانت افراد متاهل پرداخته شود که خروجی فیلم نه تنها برای مخاطبان عام قابل پسند و جذاب نباشد بلکه نسبت به آثاری که پیش از این در سینمای ایران به معظل خیانت پرداخته اند، بسیار از حد پائین تری برخوردار است و در واقع «هایلایت» هیچ نقطه روشنی در کارنامه کاری اصغر نعیمی محسوب نمی‌شود .
در پایان باید گفت همچنان مشخص نیست که ساز و کار انتخاب اثر در« اکران آنلاین» چگونه است، آیا اصلا مسئولین سینمایی ارشاد راهکاری برای حضور آثار در اکران آنلاین درنظر گرفته اند؟
این سوالاتی است که برخی رسانه ها مدت زیادی است که مطرح می‌کنند اما جوابی نمی‌شنوند، زیرا انگار هیچ ساز و کاری در این خصوص وجود ندارد و هر فیلم ضعیفی که اطمینان دارد در صورت اکران با شکست سنگینی در گیشه مواجه می‌شود خیلی راحت سر از اکران آنلاین در می‌آورد که تا حدودی در این طرح هم به درآمدزایی بپردارد و شاید بهتر است با استناد از عنوان فیلم «هایلایت» گفت، مسئولین سینمای کشور هایلایت گونه با به اکران آنلاین خیانت می کنند.
ارسال نظرات