یادداشت|
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، حسن رحیم پور ازغدی عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی طی یادداشتی درباره عواقب فرهنگی و علمی کرونا در عرصه بین الملل و اینکه بلای جهانی کرونا جز ابعاد پزشکی، به لحاظ فرهنگی و حقوقی چگونه ارزیابی می‌شود؟ نوشت:
۱. در چنین بحرانهایی، کار اخلاق پزشکی به تشریفات آکادمیک و سوگند بقراط و وجدان انتلکتوال، دوا نمی‌شود. همه سوداگران دارو و تاجران درد و قاچاقچیان جسم و کارگزاران سقط جنین و اتانازی و سازندگان بمب‌های میکروبی، به خدایان بقراط، به آپولون و پاناکیا و همه الاهه‌ها سوگند رسمی را خورده بودند.
۲. پدیده هایی، چون کرونا وقتی جدی‌تر شوند علوم تشریفاتی و پوشالی را از غیرپوشالی و کارآمد غربال خواهندکرد.
۳. به نقش فکر و ابزارمدرنیته در تولید بیماری‌های جدید و جهانی، نگاه دوباره خواهدشد.
۴. نقش تاریخی وبا و طاعون در زیرورو کردن‌های ژئوپولیتیک در هرم سیاست واقتصاد جهان، دیده خواهدشد.
۵. بازنگری درفلسفه علم و میزان صدق مفهوم "انقلاب علمی" و خوانش انتقادی "عصرروشنگری"، و نقش امثال نیوتن و بیکن در تعریفی از علم که به عواقبش ملتزم نیست.
۶. توجه دوباره به بیماری‌های واگیردار (حتی اگر جنگ میکروبی نباشد) و نسبت آن با حقوق بشر و محیط زیست و ابعاد منفی دهکده جهانی در جهانی سازی بیماری‌های خطرناک، گریرناپذیر می‌شود.
۷. توسعه آنارشیزم در اخلاق علمی از طریق تبدیل هر ایده در فیزیک به یک بمب متافیزیک که اساسا مقصدعلم را مشوش می‌کند.
۸. ابهام در قدرت برنامه‌ریزی بشر که توان آن چیست و تا کجاست؟ و کدام مولفه‌ها تحت تاثیر انقلاب کرونایی درجهان بتدریج زیرسوال خواهدرفت. در درازمدت، و بسته به ابعاد تلفات، همچون ساختار "فلسفه اخلاق" و "فلسفه علم"، برنامه ریزی شهری و شهرسازی نیزبایدتحول یابد، زیرا معنای همزیستی و معنای پیشرفت، دوباره اندازه گیری خواهد شد.
باید منتظر ماند و دید چه یقین‌هایی به شک و شک‌هایی به یقین بدل خواهد شد؟ از طاعون قرن شش و تاثیرش در روم بیزانس و کمی هم ایران ساسانی تا طاعون و وبای قرن ۱۴ که نیمی از مردم اروپا را کشت و موارد مشابه، اثر انگشت خود را روی اخلاق و سیاست و اقتصاد و علم اروپا گذارد و هر ضربه به علوم طبیعی، دیریازود، واکنشی در علوم مابعدالطبیعی داشت.
از مکانیک سماوی تا رنج‌های انسانی و شرور زمینی و از دروغ‌های دیروز، که هربار به مصائب امروز و رنج‌های فردا میانجامید و پس از هر فاجعه، ابتدا شیمی، زیست شناسی، متابولیزم مواد و ژنتیک و پاتوفیزیولوژی و... زیر نگاه عصبی و متوقعانه دنیا قرارگرفتند و سپس بسیاری محکمات بشری هردوره به آسانی و سرعت در دوره بعد می‌پکید و هر مدرنیته برای سنت پیشین، یک سنت برای مدرنیته بعدی است پس هیچ مدرنیتی نمیتواند برای همیشه، مدرن بماند.
اینک از سارس و ایدز و ابولا به ورژن جدید کرونا رسیدیم بلکه آن‌ها بما رسیدند. اما کدام انسان شناسی، انسان را دربرابر رفتارغیرانسانی، بی دفاع گذارده، اگرخود، عامل حمله نبوده باشد؟
غول‌های داروسازی و تجارت "درد و درمان"، چه نقشی دربحران جهانی بهداشت دارند، و اگر اقتصاد کشور‌های بی برنامه و ناخودکفا ازکنترل خارج شود، به کنترل کجا درمی‌آید؟
۱. در چنین بحرانهایی، کار اخلاق پزشکی به تشریفات آکادمیک و سوگند بقراط و وجدان انتلکتوال، دوا نمی‌شود. همه سوداگران دارو و تاجران درد و قاچاقچیان جسم و کارگزاران سقط جنین و اتانازی و سازندگان بمب‌های میکروبی، به خدایان بقراط، به آپولون و پاناکیا و همه الاهه‌ها سوگند رسمی را خورده بودند.
۲. پدیده هایی، چون کرونا وقتی جدی‌تر شوند علوم تشریفاتی و پوشالی را از غیرپوشالی و کارآمد غربال خواهندکرد.
۳. به نقش فکر و ابزارمدرنیته در تولید بیماری‌های جدید و جهانی، نگاه دوباره خواهدشد.
۴. نقش تاریخی وبا و طاعون در زیرورو کردن‌های ژئوپولیتیک در هرم سیاست واقتصاد جهان، دیده خواهدشد.
۵. بازنگری درفلسفه علم و میزان صدق مفهوم "انقلاب علمی" و خوانش انتقادی "عصرروشنگری"، و نقش امثال نیوتن و بیکن در تعریفی از علم که به عواقبش ملتزم نیست.
۶. توجه دوباره به بیماری‌های واگیردار (حتی اگر جنگ میکروبی نباشد) و نسبت آن با حقوق بشر و محیط زیست و ابعاد منفی دهکده جهانی در جهانی سازی بیماری‌های خطرناک، گریرناپذیر می‌شود.
۷. توسعه آنارشیزم در اخلاق علمی از طریق تبدیل هر ایده در فیزیک به یک بمب متافیزیک که اساسا مقصدعلم را مشوش می‌کند.
۸. ابهام در قدرت برنامه‌ریزی بشر که توان آن چیست و تا کجاست؟ و کدام مولفه‌ها تحت تاثیر انقلاب کرونایی درجهان بتدریج زیرسوال خواهدرفت. در درازمدت، و بسته به ابعاد تلفات، همچون ساختار "فلسفه اخلاق" و "فلسفه علم"، برنامه ریزی شهری و شهرسازی نیزبایدتحول یابد، زیرا معنای همزیستی و معنای پیشرفت، دوباره اندازه گیری خواهد شد.
باید منتظر ماند و دید چه یقین‌هایی به شک و شک‌هایی به یقین بدل خواهد شد؟ از طاعون قرن شش و تاثیرش در روم بیزانس و کمی هم ایران ساسانی تا طاعون و وبای قرن ۱۴ که نیمی از مردم اروپا را کشت و موارد مشابه، اثر انگشت خود را روی اخلاق و سیاست و اقتصاد و علم اروپا گذارد و هر ضربه به علوم طبیعی، دیریازود، واکنشی در علوم مابعدالطبیعی داشت.
از مکانیک سماوی تا رنج‌های انسانی و شرور زمینی و از دروغ‌های دیروز، که هربار به مصائب امروز و رنج‌های فردا میانجامید و پس از هر فاجعه، ابتدا شیمی، زیست شناسی، متابولیزم مواد و ژنتیک و پاتوفیزیولوژی و... زیر نگاه عصبی و متوقعانه دنیا قرارگرفتند و سپس بسیاری محکمات بشری هردوره به آسانی و سرعت در دوره بعد می‌پکید و هر مدرنیته برای سنت پیشین، یک سنت برای مدرنیته بعدی است پس هیچ مدرنیتی نمیتواند برای همیشه، مدرن بماند.
اینک از سارس و ایدز و ابولا به ورژن جدید کرونا رسیدیم بلکه آن‌ها بما رسیدند. اما کدام انسان شناسی، انسان را دربرابر رفتارغیرانسانی، بی دفاع گذارده، اگرخود، عامل حمله نبوده باشد؟
غول‌های داروسازی و تجارت "درد و درمان"، چه نقشی دربحران جهانی بهداشت دارند، و اگر اقتصاد کشور‌های بی برنامه و ناخودکفا ازکنترل خارج شود، به کنترل کجا درمی‌آید؟
ارسال نظرات