تخریب منزل بانوی بندرعباسی از سوی شهرداری، ظلمی آشکار بود

به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی گلستان در بیانیه ای، نسبت به اقدام شهرداری بندرعباس و تخریب منزل بانوی سرپرست خانوار، واکنش نشان داد و این اقدام را ظلمی آشکار دانست.

در این بیانیه آمده است:

شما را چه شده که در راه خدا و رهایی مردان و زنان و کودکان مستضعفی که ستمکاران هر گونه راه چاره را بر آنان بسته اند نمی‌جنگید؟ آن مستضعفانی که همواره می‌گویند: پروردگارا! ما را از این شهری که اهلش ستمکارند، بیرون ببر و از سوی خود، سرپرستی برای ما بگمار و از جانب خود برای ما یاوری قرار ده. «آیه ۷۵ سوره مبارکه نساء»

بی شک ظلم به مظلوم چه در جوامع اسلامی و چه در جوامع غیر اسلامی هرگز قابل پذیرش و توجیه نیست. حادثه پنجشنبه ۲۹ آبان ماه ۱۳۹۹ در بندر عباس و تخریب یک منزل مسکونی محقر زن سرپرست خانوار، از سوی شهرداری بندرعباس و عوامل آن به هیچ وجه برای مردم مسلمان ایران اسلامی و آنان که رگه‌های انسانیت در وجودشان زنده است قابل تحمل نیست.

متاسفانه مدتی است که شاهد این گونه اعمال و رفتار از سوی شهرداری‌ها و سایر دستگاه‌های مربوط به آنان هستیم. نمونه‌ای ازاین رفتار همان عملی بود که منجر به مرگ " آسیه پناهی " پس از تخریب منزلش با بولدوزر شد و در حادثه رخ داده در بندر عباس پس از این تخریب، این زن اقدام به خودسوزی کرد. ظلم بر هر شخصی روا نیست و ظلم بر مستضعفین دردناک‌تر و سوزناک‌تر است.

دستگاه‌های شهرداری در سراسر کشور، آیا در تخریب منازل غیر مجاز در حریم‌های دریایی هم همین اندازه مصمم هستند؟ آیا ویلا‌های آقا زاده‌ها نیز به همین سرعت تخریب می‌شود؟ آیا هیچ ساختمان غیر مجاز و بدون پروانه‌ای در کشور نیست؟ آیا منزل این زن سرپرست خانوار جایی را از شهرداری تنگ کرده است؟

در این شرایط سخت و بحرانی کرونا و سوز سرمای پاییز و زمستان پیش رو، بجای این که مسئولین و عوامل ذیربط آنان به فکر مردم، به ویژه مستضعفین باشند اینگونه خون به دل آنان می‌کنند.
آیا شهرداری‌های مربوطه؛ به منازل و ساختمان‌هایی که غیرمجاز و خطرناک هستند هم انقدر مصمم رسیدگی می‌کنند؟

گفته شد که این عمل در جهت محافظت ازاین خانواده بوده، زیرا در نزدیکی حریم رودخانه بوده و ایمنی چندانی نیز نداشته است. عقلانیت و منطق می‌گوید که شهرداری به همراه بهزیستی و کمیته امداد امام خمینی ره؛ در ابتدا محلی رابرای اسکان و انتقال این خانواده در نظر گرفته و سپس پس از تخلیه منزل اقدام به تخریب کنند. چطور، از شهرداری‌ای که قدرت تصمیم گیری و تدبیر فاجعه باری دارد، انتظار داشته باشیم که آبادانی و توسعه به همراه داشته باشد؟

این رفتار تخریب منازل آن هم از افرادی که در نان شب خود تأمل می‌کنند که اگر آن را بخورند آیا فردا نانی دارند یا نه، ظلمی آشکار و بدور از چشم است. شهرداری‌ها و سایر دستگاه‌های مربوطه اگر می‌خواهند عدالت اجرا کنند؛ اصلاح اولیه را باید از دستگاه‌های خودشان اجرا کنند. یاری رسانی به مظلومین و مستضعین از اهم واجبات است، اما این یاری رسانی در جهت رفاه می‌باشد نه در جهت انقراض نسل!

پس از تخریب و آزار و رنجش این خانواده به ویژه کودکان آن، گویا مسئولین به فکر یاری رسانی افتادند که خدا می‌داند اگر این صحنه رسانه‌ای نمی‌شد آیا بازهم صحبت از اعطای مسکن و سایر هزینه‌ها بود؟ چرا این چنین عملی انجام شود تا بعد از آن شهردار بندر عباس بیاید و بگوید که هزینه درمان سوختگی آن زن را می‌دهیم؟! حتما باید آن زن می‌سوخت؟ " نوش دارو بعد مرگ سهراب "

این عمل وقیحانه و نابخردانه به شدت محکوم می‌شود و شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی استان گلستان از دستگاه قضا که در عرصه یاری رسانی به مردم مظلوم و مستضعف پیشگام است، می‌خواهد که در مجازات و رسیدگی به ظلم مسئولین مربوطه کوتاهی‌ای رخ ندهد و حق و عدالت آن چنان که شایسته است اجرا شود. باید ریشه این مسائل و این اعمال روشن شود که چرا این اتفاق چندباری رخ می‌دهد؟ آیا جریان و دست‌هایی پشت پرده است یا غلفت و جفای ظالمانه مسئولین مربوطه فراوان شده است؟