گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، رضوان ادیبی؛ نامش قاسم بود ۶۳ ساله زاده روستایی در کویر، روستایی که رنگ و بوی زندگی‌های پرهیاهوی مدرن را ندارد روستایی که از تجدد چشم و هم چشمی، اشرافی گری، رانت بازی و رقابت‌های پلید بویی نبرده است. روستایی بانام قنات ملک ۱۸۰ کیلومتر آن‌طرف‌تر از کرمان.
پدر و مادرش کشاورز بودند وخودش هم بنایی می‌کرد آقازاده هم نبود دو تابعیتی هم نبود انگلیس، فرانسه و آمریکا هم تحصیل‌نکرده بود.
او چه کرد که همه ما وقتی خبر شهادتش را شنیدیم از مرز‌های افکارمان از خط و خطوط سیاسی‌مان از حزب و حزب‌بازی‌مان وازهرچه مارا ازهم جداکرده گذشتیم، دورهم جمع شدیم واشک ریختیم. اوچه کرد که پس از ۴۱ سال همه‌ی تلاش دشمن رابه زباله دان تاریخ انداخت ودستمان رامحکم تراز هر زمان دیگر دردست یکدیگر فشرد. قاسم زمان ماپس از ۱۳۷۸ سال جمله‌ی حضرت قاسم را برای ما معنا کرد: که شهادت برای من شیرین ترازعسل است. طعمی که از یک ایران باهم بودن ازیک ایران اتحاد وانسجام خبر می‌داد. دشمن درسرتاسر کرۀ خاکی انگشت حیرت به دهان گزید وباور نمی‌کرد پس از یک ۴۱ سال تحریم، فشار، تحریم، اذیت، آزار وترور وپس از ۴۱ سال که هربلایی که خواست برسر مردم مظلوم ایران بیاورد تا از آرمانشان دست بکشند باچنین حضوری روبرو شد. دشمن درذهنش نمی‌گنجید یک ایران مرد وزن مقابلش به خیابان‌ها بیایند قاسم زمان شهادت برایش آرزو بود احلی من العسل.
چون می‌دانست باپرکشیدنش آن‌ها که به هردلیل به دامان افکار بیگانه افتاده اند و دائم حرف ازرفراندوم می‌زنند خموش خواهند شد. می‌دانست خون پاک درخت حق راآبیاری می‌کند پرشاخ وبرگ.
حالا جمعیت آن‌ها را که به دنبال تنش، تخریب، آشوب وبه هم ریختگی ایران اسلامی بودند آن‌ها که سرسپرده وگوش به فرمان رسانه‌های خود فروخته و وطن فروخته بودند آن‌ها که دهانشان به دنبال دشمن قسم خورده بود جمعیتشان راببین!
چقدرذلیل وخوارشدند آن‌ها که ۴۱ سال وقت خود رابرای ماتلف کردند دشمن دیگر تاب وتوان نگاه به این همه عاشق رانداشت.
هرچه خواستند گفتند، اما مگر می‌شود مرام و هدف و آرمان کسی را قبول نداشت و فقط عاشق نامش بود هرکه به عشق قاسم سلیمانی به میدان آمد عاشق هدفش بود، عاشق مرامش بودوعاشق کار وعملش بود.
ده‌ها میلیون مرد وزن عزادار مردی شدند که ازاکسیر اخلاص وصداقت چشیده بود مردم خوب می‌فهمند چه کسی صادقانه و بااخلاص برایشان قدم برمی دارد وچه کسی باریا ونیرنگ.
سال قبل، دراین روز‌ها ده‌ها میلیون نفر برای بدرقه مردی تا بهشت رفته بودند که فداکاری وایثار وجهادش را به چشم دیدند، دیدند عشق ومحبت اورابه مظلومان ومستضعفان، دیدند همه‌ی زندگی خود راوقف مردم کرد
ازهمان روز اول دفاع مقدس مقابل یک جهان صدامی تاآخرجنگ هرجا که استکبار نقشه تاراه ورودی به ایران اسلامی راپیداکند تا ایران ویران کند حاج قاسم اولین سرباز میهن مقابل دشمن بود.
دیدند (دشمن ملعون) آزادسازی جنوب لبنان را مقابل طالبان ایستادن درافغانستان را، دیدند دفاع ازمرز‌های غربی وشرقی کشور ومقابله با تروریست‌ها وقاچاقچی‌ها درکردستان وسیستان وبلوچستان را.
دیدند ذلت وخواری صهونیست‌ها را درجنگ سی وسه روزه دیدند مقابله‌ی جانانه هشت ساله قاسم سلیمانی وهزاران هزارهمرزمش درعراق وسوریه مقابل داعش
دیدند حرف وعملش یکی است حرف که می‌زند عمل می‌کند، دیدند که چگونه پرچم داعش رابه زمین کوبید دیدند حاج قاسم مرز‌های دلدادگی به انقلاب اسلامی ایران راهزاران کیلومتر فراتر از مرز‌های ایران گسترش داد به یمن رساند به سوریه وعراق ولبنان وافغانستان حتی به عربستان رساند وازمرز‌های شرق آسیا هم فراتر رفت دیدند شجاعت وبی باکی سرباز رشیدشان را سردار رشیدشان را.
دیدند قاسم ایستاد، تا ایران، تا ناموس ایرانیان زیرچکمه‌های ناپاک داعش زیر پوتین‌های کثیف اربابان داعش له نشود.
دیدند قاسمشان بالاترین جایگاه نظامی کشور را داشت بی آنکه ذره‌ای بخواهد ازجایگاهش برای خانواده اش سؤاستفاده کند ذره‌ای بخواهد با مردمش جوردیگری رفتارکند ذره‌ای تکبر داشته باشد ذره‌ای به فکراشرافی گری ورانت بازی باشد دیدند تواضع و فروتنی خداترس بودن و عاشق اهل بیت بودن را دیدند برون گرا وحزب گرا نبود همه را دوست داشت دراوج قدرت سربه زیر بود. سردارسپهبد حاج قاسم سلیمانی سربازوطن تمام همتش این بود که از مسیر ولایت خارج نشود.
مردم خوب می‌دانند چه کسی راباید به خانه‌ی قلب راه داد. آن روزی که منفورترین عالم روی زمین بال فرشته‌ی مارا شکست نمی‌دانست، قاسم میان این مردم با اراده هنوز زنده است.
آن‌ها که نامردند آن‌ها که جنایتکارند آن‌هایی که بویی ازانسانیت نبرده اند همچنان دنبال حاج قاسم می‌گردند برای نبودنش دست وپا می‌زنند اینقدر دنبال حاج قاسم نگردید آدرس رابه شما می‌دهم یادداشت کنید؛ جهان قلب هر آزاده
بدانید باید به دور ازهرگونه اختلاف برای نجات اسلام خیمه ولایت رار‌ها نکنید خیمه خیمه‌ی رسول الله است والله والله والله این خیمه اگر آسیب ببیند بیت الله الحرام ومدینه حرم رسول الله ونجف، کربلا، کاظمین، سامرا ومشهد باقی نمی‌ماند قرآن آسیب می‌بیند.
رضوان ادیبی - دانشجوی کارشناسی ارشد تاریخ انقلاب اسلامی
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.