به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو، روز شنبه به مانند هر تعطیلى روز شنبه براى خیل کثیرى از عراقىها نبود (لازم به ذکر است که عراق جمعه و شنبه تعطیل مى باشد). چرا که این روز، روز نشان دادن عظمت و شکوه حشد الشعبى -نهادی نظامى، مردمى و عقیدتى که براى نجات عراق و در نتیجه فتواى جهاد کفایى مرجعیت اعلاى نجف تشکیل شد- بود. نهادى که امروز به رغم تمام چالش هایى که با آن رو به رو است و به رغم تمام توطئهها و اشتباهات برخى از دوستداران حشد در حق آن، اما قوىتر و ریشه دارتر از هر وقت دیگرى در جامعه شیعى عراق و نیز در سازوکار سیاسى این کشور مى باشد.
از نکات جالب توجه در این رژه، نظم، شکوه و ترتیب آن بود که نشان داد اساس حشد الشعبى با وجود برخى از اشکالات، اما یک نهاد منظم و منضبط و یک نیروى نظامى کلاسیک است و این خط بطلانى بود بر هر تفکر و دیدگاهى که از ضرورت انحلال حشد و ادغام نیروهاى آن در باقى نهادهاى امنیتى سخن مى گفت. هرچند این هم مهر تأییدى بر ضرورت بقاى حشد و انجام اصلاحات براى بالا بردن اعتبار نظامى آن و تحکیم جایگاه آن در تشکیلات نظامى عراق مى باشد؛ اما نکته مهم این رژه نظامى، استقبال گسترده در میان بسیارى از مردم عراق و به طور مشخص شیعیان آن، با تفکرات و گرایشات سیاسى گوناگون بود. بسیارى نیز این رژه را "استعراض الشرف (رژه شرافت) " نامیدند. همچنین این رژه بار دیگر نشان داد که مفاهیمى همچون حشد الشعبى، مرجعیت، شهداى حشد و مظلومیت تاریخى مناطق جنوب و مرکز عراق همچنان از عوامل مهم وحدت میان اکثریت مردم این منطقه، صرف نظر از گرایشات سیاسى گوناگون مى باشند. خصوصا این که حملات اخیر طالبان به مناطق مختلف افغانستان -صرف نظر از هر نگاهى که در تهران نسبت به طالبان وجود داشته باشد- بار دیگر این نگاه را خصوصا در میان "الاغلبیة الصامتة (اکثریت خاموش) " تقویت کرده است که حشد به عنوان نیروى مدافع مردم عراق، ضرورى است که یک نهاد نظامى مستقل باقى بماند.
از مسائل قابل توجه در این رژه نظامى، حضور چشمگیر تجهیزات روسى و ایرانىِ در اختیار حشد بود. نیرویى که زمانى از کمبود سلاح و تجهیزات و نیز کمبود مراکز آموزشى و کاهش بودجه انتقاد مى کرد، امروز بسیارى از نیازهاى نظامى آن به لطف تلاش نیروهاى حشد و خصوصا بخش مهندسى - نظامى آن و نیز کمک هاى ایران و فروش سلاح از طرف روسیه تا حدودى تأمین شده است. هرچند همچنان این نیروى نظامى، نیازمند سلاح هاى پیشرفته ترى براى دفاع از خود و عراق در برابر تروریسم و تهدیدات خارجى مى باشد.
از نکات قابل توجه این مراسم از نظر سیاسى، عدم برگزارى آن در بغداد بود که ظاهرا براى دور کردن برخى از جوسازىها علیه حشد بوده است. هرچند که از همان اول بناى حشد بر برگزارى این مراسم بود حال چه در بغداد باشد و چه در دیالى. این مراسم، اما در هر حال در دیالى برگزار شد آن هم در پادگان شهید ابو منتظر المحمداوى که زمانى پادگان اشرف و تحت اشغال تروریست هاى منافقین بود، اما بعدا نام آن به نام یکى از فرماندهان شهید حشد الشعبى که در بازپس گیرى الانبار به فیض شهادت نائل شدند، تغییر یافت.
از اقدامات خوب این رژه، حضور تیپ هاى مناطق اهل سنت و نیز مسیحیان، ایزدى ها، شبکىها و ترکمانها بود. اما اقدام جالبتر را بخش عقیدتى سیاسى حشد انجام داد که رژه علماى شیعى و اهل تسنن، رژه افرادى با لباس هاى سنتى- مذهبى ایزدىها و نیز رژه افرادى از مسیحیان با لباس هاى داراى صلیب را ترتیب داده بود. این بخش از مراسم، جلوه کامل فراگیر بودن حشد الشعبى و این که حشد یک نیروى نظامى براى تمام عراق است، بود.
شایسته است به این موضوع نیز بپردازیم که در این رژه، از تمامى قومیت ها، ادیان و مذاهب عراق، ۲۵ هزار نیرو در ۵۱ تیپ که شامل پیاده نظام و نیز دسته هاى تجهیزات حشد بود، حضور داشتند.
یکى از موضوعات مهم که مورد توجه افکار عمومی و بسیارى از ناظران قرار گرفت، اختلاف نظرهایى بود که پیش از برگزارى این مراسم بر سر برگزارى یا عدم آن وجود داشت. زیرا برخىها حال از روى خیرخواهى و خواه از روى خصومت با حشد الشعبى، خواستار عدم برگزارى این مراسم بودند. چرا که آن را نوعى سیاسى کارى و قدرت نمایى در برابر ارتش مى دیدند. اگرچه از ابتدا موعد رسمى براى این رژه نظامى تعیین نشده بود، اما پیش بینىها بر این اساس بود که على القاعده این رژه باید همزمان با فتواى جهاد کفایى و سالگر تأسیس حشد یعنى در ۱۳ ماه ژوئن یا حداقل در نیمه آن برگزار شود همانطور که مراسم رژه ارتش نیز همزمان با صدمین سالگرد تأسیس آن برگزار شد؛ اما به دلیل همین فشارها و اختلافات براى عدم برگزارى رژه حشد، این مراسم با تأخیر انجام شد. در واقع همانطور که براى ارتش و پلیس فدرال مراسم نظامى برگزار شد، این حق حشد الشعبى است که براى خود مراسم رژه نظامى برگزار کند.
هرچند سیاسى کارى یکى از چالش هاى پیش روى حشد در آینده خویش است، اما این بدان معنا نیست که حشد را از اساس کنار بگذاریم یا آن را از حقوق خود محروم کنیم بلکه باید اصلاحاتى در ساختار آن صورت گیرد و این موضوع نیز مورد توافق همه است. این را نیز نباید فراموش کنیم مثل همین تلاش هاى سیاسى کارانه در حشد، در ارتش نیز وجود دارد. چرا که در همان جا نیز نظام سهمبندى حزبى (المحاصصة) و تلاش هاى سیاسى- رسانه اى براى کشاندن ارتش به رویارویى با حشد وجود دارد.
به عقیده نگارنده در کنار پیامى که حشد الشعبى از طریق مراسم خودفرستاد، پیام دوم این مراسم را باید در حضور شخصیت هاى نظامى و امنیتى عالى رتبه در این مراسم جست و جو کرد؛ موضوعى که باعث مى شود این پیام به تمام دنیا و منطقه فرستاده شود که حشد الشعبى یک نیروى نظامى دولتى، رسمى و ملى، تحت فرمان فرمانده کل نیروهاى مسلح و ستاد عملیات مشترک مى باشد و هرگونه تعدى رسانه اى یا نظامى به آن، تعدى به عراق و دولت آن مى باشد.
در این مراسم، مصطفى الکاظمى (فرمانده کل نیروهاى مسلح)، جمعه عناد الجبورى (وزیر دفاع)، سپهبد عبدالامیر یارالله (رئیس ستاد مشترک ارتش)، قاسم الاعرجى (مشاور امنیت ملى)، سپهبد عثمان الغانمى (وزیر کشور)، سپهبد عبدالوهاب الساعدى (رئیس سازمان مبارزه با تروریسم) و سپهبد عدالامیر الشمرى (نایب رئیس ستاد عملیات مشترک) حضور داشتند. همچنین از نیروهاى سیاسى نیز هادى العامرى (رهبر ائتلاف فتح و رئیس سابق حشد الشعبى)، احمد الاسدى (سخنگوى ائتلاف فتح و سخنگوى سابق حشد الشعبى)، فالح الخزعلى (نماینده فعلى ائتلاف فتح و از فرماندهان سابق کتائب سید الشهداء در حشد الشعبى)، یوسف الکلابى (نماینده فعاى مجلس از ائتلاف عراقیون به رهبرى عمار الحکیم و از نیروهاى سابق حشد الشعبى) و احمد عبدالله الجبورى (ابو مازن) از سیاستمداران مشهور اهل سنت از جمله حضار در این مراسم بودند.
البته شایان ذکر است که این نقد از نظر نگارنده به سیاسیون حاضر در این مراسم وارد است که اساسا نیازى به حضور آنان در یک مراسم نظامى و امنیتى وجود نداشته و وظیفه واقعى آنان اگر خواهان خدمت به حشد باشند، دفاع سیاسى از حشد در مجلس و دولت است. این مهم با حسن نیت و عدم در نظر گرفتن اهداف انتخاباتى و بهره بردارى از اسم و اعتبار حشد الشعبى است؛ چرا که تا ۴ ماه دیگر انتخابات مجلس برگزار خواهد شد.
به طور کل سیاسیون اگر خواهان خدمت به حشد هستند، مى توانند موضوع بازگرداندن ۳۰ هزار نیروى حشد به خدمت را که قرارداد آنان فسخ شده بود، پیگیرى کرده و آن را اجرایى کنند یا این که جلوى پرداخت بى دلیل ۲۰۰ میلیارد دینار به اقلیم را بگیرند نه این که یکى از ائتلاف هاى سیاسى شیعى که رهبر آن در این مراسم حاضر بود، صرفا فقط از پرداخت چنین مبلغ سنگینى، اظهار تعجب کند!
بگذریم از این که این حضور از آنجا که حضور همگى سیاسیون از تمام جریان هاى عراقى یا حداقل از تمام جریان شیعى نیست، فقط شائبه سیاسى کارى را علیه حشد الشعبى تقویت مى کند.
الکاظمى در این مراسم رژه، فرزندان حشد را فرزندان دولت عراق خواند. این توصیف، اهمیت بسیارى در پاسخ به کسانى که حشد را نیرویى خارج از دولت و نظام سیاسى عراق مى دانند، دارد. همچنین نخست وزیر عراق، حشد الشعبى را یک نیروى ملى خواند و اظهار داشت که به وسیله این نیروى نظامى، عراق نقش تاریخى خود در منطقه را باز خواهد یافت. تمامى این سخنان نشان از اهمیت بالاى حشد الشعبى دارد.
در پایان این نکته را باید یاد آور شد که این مراسم به گونه اى که برگزار شد، ملى بودن و فراگیر بودن حشد الشعبى و این که یک نیروى نظامى منضبط و منظم است را نشان داد و حضور مقامات نظامى و امنیتى عالى رتبه نیز به مثابه مهر تأییدى بود بر این که حشد الشعبى یک نیروى نظامى رسمى و تحت فرمان دولت است. اما مهمترین پیام را مسئولان برگزارکننده حشد از طریق نوع برگزارى این مراسم ارسال کردند مبنى بر این که حشد الشعبى یک نیروى نظامى ملى و در عین حال عقیدتى براى تمامى عراقىها خصوصا براى تمام شیعیان آن است پس این رژه پیامى امنیت بخش براى دوستداران حشد، پیامى اطمینان بخش براى برخى از مترددان نسبت به این نیروى نظامى و پیامى تهدید آمیز و قوى علیه بدخواهان بود و اوج این پیام اتحاد آمیز را مى توان در عکس سه نفره اى که ابو فدک المحمداوى، مصطفى الکاظمى و قاسم الاعرجى در پایان این مراسم با هم انداختند، دید، اما با این وجود این پیام لازم است که در رسانهها و خطاب افراد تأثیر گذار و فعالان رسانه اى حشد در شبکه هاى اجتماعى و شبکه هاى تلویزیونى پیاده سازى شود و تلاش نشود که حشد الشعبى را فقط منحصر در گروه و یا تفکر خاصى از شیعیان عراق بکنند.