پاسخ به چند ابهام درباره پیوستن ایران به سازمان همکاری٬‌های شانگهای

 به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، پس از عضویت ایران در سازمان همکاری‌های شانگهای، نکات و ابهامات زیادی در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی در این زمینه مطرح گردید. از این رو در این نوشتار چند نکته در باب پیوستن ایران به سازمان همکاری شانگ‌های بیان شده است:
۱-برای تحریم نشدن باید هزینه تحریم را افزایش داد. یعنی مثلاً اگر آمریکا بخواهد ایران را تحریم کند، باید شرکت‌های همه اعضای سازمان همکاری شانگ‌های را تحریم کند؛ لذا اگر تعداد کشور‌هایی که همکاری اقتصادی با ایران دارند زیاد شود، علی الخصوص اگر اقتصاد‌های بزرگ دنیا مثل چین، هند و روسیه باشند، هزینه تحریم ایران افزایش می‌یابد؛ لذا این پیمان در افزایش هزینه‌های تحریم ایران بسیار موثر است.
۲-حجم اقتصاد کشور‌های عضو سازمان شانگ‌های ۲۰هزار میلیارددلار است. این درحالیست که حجم اقتصاد کشور‌های عضو اتحادیه اروپا ۱۵هزار میلیارد دلار است. این یعنی حجم اقتصاد کشور‌های عضو پیمان شانگ‌های ۳۲%درصد بیشتر از اتحادیه اروپاست. این موضوع اهمیت همکاری اقتصادی با این سازمان را بیشتر نشان می‌دهد، علی‌الخصوص به غربگرایان!
۳-جالب آنجاست که برخی اصلاح‌طلب‌ها مانند فلاحت‌پیشه صبح مصاحبه کردند که عدم عضویت در fatf باعث می‌شود که ایران را در سازمان همکاری شانگ‌های نپذیرند، اما عصر خبر پذیرفته شدن ایران در این سازمان منتشر می‌شود. این روز‌ها شاهد برملا شدن دروغ‌های زیادی در مورد fatf هستیم. از ربط دادن ورود واکسن به fatf تا عضویت در سازمان همکاری شانگ‌های و ...
شاید فکرش را نمی‌کردند روزی دوره‌شان تمام شود و این دروغ‌ها بر ملا شود.
۴-می‌گفتند عضویت در سازمان همکاری شانگ‌های بدلیل برجام و رفع تحریم‌ها میسر شد. سوال اینجاست که برجام سال ۱۳۹۴ امضا شد، ۶ سال از تصویب برجام می‌گذرد، چرا در این ۶ سال چنین اتفاقی نیفتاد؟ برخی می‌گویند، چون تاجیکستان مانع شده بود. عذر بدتر از گناه! شما مشکل تحریم‌ها را با قدرت‌های دنیا به زعم خودتان توانستید حل کنید، مشکل‌تان با تاجیکستان، همسایه خودتان، برای عضویت در پیمان شانگ‌های نتوانستید حل کنید؟ وقتی روسیه و چین بعنوان دو عضو قدرتمند در این سازمان حضور دارند، چطور نتوانستید از اهرم آن‌ها برای عضویت در شانگ‌های استفاده کنید؟
در پایان هم باید گفت اینکه چه کسی باعث عضویت ایران در سازمان همکاری شانگ‌های شده است در درجه دوم مطرح است. مسئله اصلی عضویت ایران در این سازمان است که در صورت بهره‌برداری از این امر، گشایش‌های اقتصادی برای کشورمان خواهد داشت.

موسوی نژاد