به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، انجمن کلینیکال انکولوژی ایران دکتر حمیدرضا دهقان منشادی، متخصص رادیوانکولوژی درباره سرطان پانکراس اظهار داشت: سرطان لوزالمعده یکی از سرطان‌های نسبتاً نادر دستگاه گوارش محسوب می‌شود و تشخیص به موقع این بیماری در کمک به درمان بیماران و به عبارتی درمان موفقیت‌آمیز این بیماری بسیار حائز اهمیت است.
وی با اشاره به اینکه پانکراس محلی جهت ترشح انسولین در بدن است و به هضم و جذب غذا در دستگاه گوارش کمک می‌کند، گفت: این عضو نقش بسزایی در بدن انسان دارد لذا اختلال در کارکرد آن می‌تواند سبب گرفتاری افراد مبتلا شود.
این متخصص رادیوانکولوژی درباره علائم ابتلا به کنسر پانکراس گفت: معمولاً علائم ابتلا به سرطان پانکراس دیر بروز می‌یابند و به نوعی بیماری خاموش محسوب می‌شود و اکثر مواقع زمانی که بیماری به مرحله پیشرفته می‌رسد علایم در فرد بروز می‌یابد.
وی با اشاره به اینکه سرطان لوزالمعده یا پانکراس معمولاً در افراد ۵۰ تا ۷۰ سال بروز می‌یابد، گفت: درد مبهم شکمی و زردی می‌تواند از علایم شایع ابتلا به سرطان پانکراس باشد چرا که زمانی که توده پانکراس مجاری صفراوی را مسدود کند صفرا به خون بازگشته و زردی ایجاد خواهد کرد همچنین آمبولی و اختلالات خونی می‌تواند از علائم دیگر ابتلا به این سرطان باشد بنابراین تشخیص این بیماری گاهی برای متخصصین هم ممکن است سخت باشد.
دکتر منشادی خاطرنشان کرد بنابراین به افراد توصیه می‌کنیم در صورت بروز ناراحتی گوارشی و درد مبهم و طولانی در شکم و یا زردی که در سنین بالا ایجاد شود حتماً در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنند تا با انجام سونوگرافی و آندوسکوپی تشخیص اولیه صورت گیرد و در صورت لزوم نیز بیوپسی انجام شود.
وی با اشاره به اینکه تومور‌های پانکراس قبلاً بیوپسی نمی‌گرفتند چرا که پزشکان تصور داشتند که این تومور‌ها خطرناک هستند و بیوپسی ممکن است سبب آسیب بیشتر به بیماران شود، گفت: در حال حاضر روش‌های درمانی برای این بیماری مشخص است و در صورتی که بیماری در مراحل اولیه باشد بیمار کاندیدای جراحی خواهد شد و درمان‌های تکمیلی به صورت رادیوتراپی و شیمی‌درمانی برای آن انجام می‌شود.
وی بیان داشت:، ولی اگر بیماری پیشرفته‌تر باشد ابتدا رادیوتراپی و شیمی درمانی صورت گرفته تا اندازه تومور کوچک و سپس بیمار آماده جراحی شود.
دکتر منشادی گفت: متاسفانه آمار مرگ و میر بیماران مبتلا به سرطان پانکراس بالا است و تا چند سال پیش این بیماران حتی تا بیشتر از دو سال زنده نمی‌ماند، ولی اکنون وضعیت بهتر شده و اگر بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده شود و بیماری متاستاژ نشده باشند فرد می‌تواند تا سال‌ها به زندگی خود ادامه دهد.