گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، زهرا طیبی؛ ۱۹ آذرماه ۱۴۰۰، بسیج‌دانشجویی دانشگاه‌تهران، به‌مناسب روز دانشجو این‌بار تریبونش را از سالن‌های دانشگاه به وسط شهر و در میان مردم آورده است، تا صدای مردم را به‌گوش مسئولین برساند. محله نفرآباد شهرری، مانند ده‌ونک قصه یکسانی دارد. قدیمی‌ترین محله تهران، نزدیک به ۳۰ سال است که به مخروبه‌ای تبدیل شده که شهرداری هربار به بهانه ای، اجازه خرید و فروش به مردم نمی‌دهد،و کمکی هم برای ساخت آن نمی‌کنند و این محله را مدام، در‌چاله و چاه این طرح و آن طرح می‌اندازند. حالا قرار است، بسیج دانشجویی صدای مردم را به مسئولین مربوطه برساند و پیگیر تحقق وعده هایشان باشد.
ساعت ۱۴ منتظر شروع برنامه بودیم، جایی در میان خرابه‌های محله، یک پارچه سفید در محل برگزاری روی دیواره ای نصب شده بود. روی آن نوشته شده بود:«بشنوید این صدای مردم ماست.» و یک‌تریبون ، میکروفن و مثل همیشه عکاسان و خبرنگاران در‌صحنه حضور داشتند اما تعدادشان زیاد نبود. مسئولین شهرداری و شورای شهر،کم‌کم به محل برگزاری برنامه می‌رسیدند، یکی،دو‌نفر از‌آقایان، مدام صندلی‌ها را از این سمت به آن سمت می‌بردند، تا جای مناسبی برای نشستن مسئولین پیدا‌کنند. یکی از‌مسئولین در‌حال صحبت با برخی از مردم بود که یک‌نفرآمد،تا از او عکس بگیرد. متوجه شدم، رفتارش با قبل از آمدن دوربین تفاوت اندکی داشت. به رفتارهایش دقت می‌کرد و حرکت دستها و حالت‌صورتش را جوری تنظیم می‌کرد که در دوربین نمای‌خوبی داشته باشد. بعد از آن همه جا‌به‌جایی صندلی‌ها، در‌نهایت مسئولین در‌گوشه دیوار ایستادند. پیرمردی از میان جمع بلند شد و گفت صندلی بیاورید آقایان بنشینند.
یکی از جوانان متولی برنامه گفت: «بگذارید مسئولین بایستند». در‌نهایت بعد از حدود بیست دقیقه، صندلی‌هایی به تعداد مسئولین آوردند تا بنشینند. در ابتدای برنامه، مجری متذکر شد که وعده‌هایی که مسئولین می‌دهند، مکتوب میشود، صورت جلسه میشود و به امضای مسئولین در‌می‌آید و ما پیگیر عملی شدن وعده‌ها هستیم. بعد از‌صحبت‌های مجری،یک فعال رسانه ای که از اهالی محله‌های مجاور دانشگاه‌تهران هم می باشد. از مشکلات مردم این منطقه با دانشگاه تهران گفت که چند سالی میشود املاک مردم منطقه به اصطلاح فریز شده و اجازه ساخت و ساز و خرید و فروش ندارند، دانشگاه تهران ادعا می‌کند املاک مردم این منطقه متعلق به‌‌دانشگاه است، و از برخی پیگیری ها، تشکر و از مسئولین دانشگاه گله داشت... بعد از صحبت های این فعال رسانه ای، یک عضو شورایاری محله، دبیر شورایاری محله شهرری و یکی از اهالی منطقه نفرآباد پشت تریبون رفتند.
عمده صحبت های اصلی آنها، گله از عدم رسیدگی مسئولین بعد از ۳۰ سال بلاتکلیفی این محله بود و طرح توسعه را فانتزی و غیرعملی می دانستند و می گفتند:« الان شهرداری به ما می گوید به شما وام می دهیم بافت فرسوده تان را بسازید ما توان پرداخت ماهی ۸، ۹ میلیون قسط وام را نداریم. سازمان میراث فرهنگی بعد از ۳۰ سال تازه پیدایش شده و اجازه ساخت و ساز در این منطقه را نمی‌دهد. میراث فرهنگی وقتی خانه‌های با قدمت این محله خراب می شدند کجا بود.»
یکی از اهالی منطقه ده ونک هم پشت تریبون رفت و از قصه پرغصه دانشگاه، با مردم منطقه ده ونک گفت. و ادامه داد:« اگر همین بچه های بسیج دانشگاه نبودند. شهرداری، خانه ما را خراب می‌کرد». مجید حسینی بعد از صحبت های مردم پشت تریبون رفت و صحبت هایش را با کنایه سنگینی به توسعه توسط آقای رفسنجانی شروع کرد و گفت: «ما مخالف طرح توسعه‌ایم و اساسا طرح های توسعه به نفع طبقات مرفه است.» صحبت هایش درد دل مردم بود.
هوا کم‌کم تاریک می شد و سردتر. پیش از آغاز صحبت های مسئولین مجری گفت که مردم محله می گویند سال تا سال است که به نظافت محله توجه نمی‌شود و این محله رفتگر به خودش نمی‌بیند، حالا همزمان با آمدن مسئولین به این محله آب و جارو شده است. سید نظام الدین موسوی نماینده مجلس، جعفربندی شربیانی عضو شورای شهر، علی خضریان نماینده مجلس ، داودگودرزی ریاست سازمان بازرسی شهرداری تهران از جمله مسئولینی بودند که حضور داشتند. هرکدام پشت تریبون رفتند. جمعیت مردم کم و کم‌تر می شد، هریک از مسئولین هم تنها به گفتن این نکته که باید به مشکلات مردم این منطقه رسیدگی بشود و ما واقعا شرمنده هستیم که این مسائل پیش آمده و از این قبیل صحبت ها.
تنها علی خضریان برای رسیدگی و پیگیری مطالبات زمان مشخص کرد و گفت میراث فرهنگی را هم برای ارائه توضیح دعوت می کنیم و رسیدگی خواهیم کرد. دیگر تقریبا هوا نیمه‌تاریک بود. صحبت‌ها تمام شد، موسوی نماینده مجلس در حال صحبت با دانشجویان بسیج دانشگاه تهران بود و انگار داشت از آنها گله می‌کرد و می‌گفت:« شما می‌گویید، مسئولین پاسخگو باشندو نیایند اینجا شوآف کنند، در حالی که ما آمده ایم اینجا که پاسخگو باشیم و به مشکل مردم رسیدگی کنیم.» آن طرف‌تر هم عده‌ای دیگر که انگار درخواست دیگری داشتند، در حال صحبت با ایزدخواه نماینده مجلس بودند و فرصت خوبی پیدا کرده بودند برای بیان خواسته هایشان. صندلی ها کم‌کم جمع می‌شد، خبرنگاران دوربین‌هایشان را جمع می‌کردند و می‌رفتند. به دیواره‌های ترک‌خورده و خانه‌های خرابه نگاه می‌کنم. بعضی از آنها آجری‌اند و بعضی انگار کاه‌گلی. حدفاصل محله نفرآباد با حرم حضرت عبدالعظیم، دیواره‌های فلزی آبی سفید رنگ وجود دارد که متعلق به شهرداری است. این سوی دیواره‌ها با آن طرفش تفاوت زیادی دارد…
زهرا طیبی - دانشجوی کارشناسی علوم‌سیاسی
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.