استفاده از بازیگر، باورپذیریِ مخاطب را کم می‌کرد! / سینمای مستقل یعنی فکر کردن به نیازهای فیلم؛ نه مخاطب!

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو، عصر پنجشنبه ۲۱ بهمن، نشست خبری فیلم سینمایی «درب» به کارگردانی هادی محقق در برج میلاد برگزار شد.

او در ابتدای نشست گفت: تمام کسانی که در فیلم حضور دارند برای ساخت این پروژه گذاشته‌اند.

هادی محقق درباره انتخاب نابازیگران در فیلم توضیح داد: معتقدم ضرورت در این جنس آثار این است که مخاطب آن را باور کند و استفاده از بازیگر باعث می‌شود حس باورپذیری در مخاطب کم می‌شود. به همین دلیل از نابازیگر در فیلم استفاده کردیم و تاکید می‌کنم که مشکل مالی برای انتخاب بازیگر نداشتیم. ما هنر را می‌بینیم که باور کنیم به همین دلیل از المان‌هایی استفاده می‌کنیم تا باورپذیری را بیشتر می‌کند و انتخاب نابازیگر برای رسیدن به باورپذیری در مخاطب بسیار مهم است.

وی درباره فرم روایی فیلم توضیح دهد: سال هاست تلاش می‌کنم تا درباره فرم و محتوا بدانم اما آنچه که به آن رسیدم این است که فرم همان محتوا است. زمانی که می‌خواهیم چیزی را بیان کنیم باید آن را در یک ظرف برسیم و این ظرف برای من براساس تجربیات زندگی ام و خاطراتی که پشت سر گذاشتم شکل گرفته است. ما باید اول به محتوای مناسب برسیم که فرم شکل گیرد.

وی درباره بازی خود در فیلم بیان کرد: اول بدنبال بازیگر برای فیلم بودم اما در نهایت برای اینکه نقش بهتر شکل گیرد جلوی دوربین، خود یکی از نقش‌ها را بازی کردم. اولین سفیر تصویر بازیگر است.

وی درباره نادیده گرفتن نقش زن توضیح داد: من برای جنس زن بیشمار احترام قائلم مگر می‌شود نقش زن را نادیده گرفت درباره نگاهم به سینما نیز باید بگویم که همچنان این نگاه را ادامه می‌دهم و اگر نگاهم را تغییر دهیم یعنی تا امروز راهم را اشتباه رفته‌ام. آن زنی که ایستاده و امر امانت داری را به ما تذکر می‌دهد، مگر زن نیست. احترام به زن در فیلم واقعاً وجود داشت.

سامان مجدوفایی درباره حضور درب در فیلم بیان کرد: ما در همه جشنواره‌های بزرگ دنیا بخش‌های مختلفی داریم که آثار مختلفی را در برمی گیرد. اما در جشنواره فیلم فجر مشغول حذف بخش‌ها هستیم.

رضا محقق نیز در این‌باره گفت: این فیلم، فیلم جشنواره است و جشنواره جای سینما است و کسانی که سینما را خوب بشناسند از این فیلم لذت می‌برند.

کارگردان این فیلم گفت: اکران با جشنواره دو امر متفاوت است. اعتراف می‌کنم که شاید این فیلم مناسب اکران نباشد. اما جشنواره اکران محفلی است و چنین آثاری می‌تواند در این جشنواره دیده شود. معتقدم فیلم‌هایی از این دست ریشه‌های سینمای ایران را محکم می‌کند. مخاطبان این فیلم مانند خودش باید خلوت باشد. اگر سالن پر بود باید به ساخته خود شک می‌کردم. فاصله ما یا آقای کیارستمی کهکشانی است، فیلم‌های او همین حالا نیز می‌تواند در سینماها فروش داشته باشد. سینمای مستقل این است که اول خود فیلم و نیازهای فیلم را در نظر بگیریم، نه اینکه به مخاطب فکر کنیم و این یعنی باج ندادن به بسیاری از امور است، مستقل یعنی به آنچه که می‌اندیشی باور داشته باشیم.

فرشاد عباسی نیز گفت: اینکه بگوییم یک فیلم با هزینه شخصی تولید شده پس مستقل است، اشتباه است. در واقع فیلم مستقل یعنی اینکه تصورات ذهنی را فارغ از ترس از سانسورها به تصویر کشد.