جملۀ «زبان مهمترین رکن راهبردی رسانه است» در حالی در مباحث پژوهشی حوزۀ زبان دستبهدست میشود که سازمان صداوسیما، بهعنوان بزرگترین نهاد رسانهای در ایران، سالهاست در کمتوجهی به اهمیت و نقش «زبان در رسانه» زمان میسوزاند.
حسن شمشادی گفت: «من فکرمیکنم محافظهکاری مدیران صداوسیما نه برای حفظ شأن رسانه، بلکه بخاطر ترس از دست دادن صندلیهای ریاست است. بیشتر مدیران ما شجاعت ریسک کردن، شجاعت بیان وقایع، و پرداخت به موضوعات حساس را ندارند و دنبال دردسر نیستند. کاش مدیران ما بیشتر از حفظ صندلی به بیان حقایق و اطلاع رسانی به مخاطب توجه کنند.»
کشور ما در موضوع بحران، دچار یک خواب خرگوشی است و از این بحران تا بحران بعدی در خواب فرومیورد و حتما باید حادثه بعدی سربرسد که برای مدت کوتاهی بیدار شود، البته ...
گودرزی با تاکید بر لزوم استقلال صداسیما اظهار داشت: رسانهی ملی باید به سمت استقلال بیشتر از بودجه دولتی حرکت کند؛ استقلال نسبی از بودجه دولتی میتواند در خدمت توسعهی ملی قرار گیرد.
پویا و نهال، دو فرزند این روزهای تلویزیون که حالا برای خودشان میلیونها دوست و مخاطب پیدا کردند و هم بازی کودکان ایرانی شدند. شبکه پویا آمد تا کودکان به طور رسمی با شبکهای روبه رو شوند که برایشان به صورت تخصصی برنامه پخش میکند.
به گفته مرکز تحقیقات صداوسیما، تلویزیون مهمترین منبع کسب اخبار و اطلاعات در ایران است. پس نحوۀ برخورد این رسانه با رویدادهای سیاسی و مسائل روز کشور و چگونگی پوشش آنها، تأتیر مهمی در شکل گیری رفتار مردم خواهد داشت. از طرفی برنامههای گفتگو محوری که به طرح مسائل روز کشور میپردازند، میتوانند در شفاف سازی، نقش مهمی ایفا کنند.
از اویل دهۀ ۹۰ رسانه ملی با افزایش تعداد شبکهها تلاش کرد تا این نخِ به مو رسیده پاره نشود. آیفیلم، نمایش، تماشا، شما، شبکههایی بودند که مأموریت آنها صرفا تکرار محتوا تعریف شد؛ در این میان سیما، از رشد باکس فیلم و سریال باز ماند.
طبق آخرین آمار مرکز تحقیقات صداوسیما، رسانه ملی ۸۰ درصد مخاطب دارد. ۸۰ درصد از ۸۰ میلیون به عبارتی میشود ۶۴ میلیون، حالا صداوسیما مانده است و ۶۴ میلیون بیننده و ما همان مردمِ در انتظار فالو بک نشستهایم!
سازمان صدا و سیما با نزدیک به ۵۰ هزار نیرو، هزاران میلیارد تومان بودجه و درآمد تبلیغاتی نمادی از ناکارآمدی مدیرانی است که با تولید بیش از ۱۴۰۰ ساعت محتوا در روز اخیرا دست به دامن واینرهای اینستاگرامی برای جذب مخاطب شدهاند.
دانشگاه صداوسیما در تلاش است تا بتواند نیروهای منحصر به فردی را برای سازمان تربیت کند، اما اینکه تا چه مقدار این نیروها میتوانند در صداوسیما اثرگذار باشند، هنوز جای بحث دارد.