آیا ندیدن این همه شوق و شور جوانان در این مورد کار صحیحی است؟ پخش مداوم موسیقی پاپ از رسانه ملی، برگزاری مداوم کنسرت های پاپ در سراسر کشور، شهرت و محبوبیت بسیار گسترده خواننده های پاپ در کشور و این همه نشانی دیگر در عمق نفوذ موسیقی در جامعه و از طرفی عدم ورود رسانه به مقوله فرهنگ سازی در موسیقی، عدم ورود دستگاه های ذیربط به آموزش صحیح و بی حاشیه موسیقی، و سیاست گذاری های غلط و مستمر دستگاه های مسئول در حوزه موسیقی و ترانه اتفاق مبارکی است؟
یعنی بهتر نیست رئیسجمهور در موضوعات مهمتری که تمام ابعاد آن نیز مشخص و مبرهن است این چنین ورود کند؟ بهتر نیست جناب روحانی درباره آینده مذاکرات هسته ای و افق تاریکی که به اذعان دو طرف پیش رو داریم، اظهارنظر کنند؟ بهتر نیست اظهار نظر صریح رئیس جمهورِ حقوقدان در رابطه با خلأهای موجود قانونی در رابطه با اسید پاشی و لزوم اصلاح آن باشد؟
راستی سرکار خانم حریم خصوصی! حریم خصوصی شما 50 هزار تا آدم تویش است؟! به خودت زحمت ندادهای گزینه private را در صفحهات روشن کنی، آن وقت سخن از نقض حریم شخصیت میزنی؟ یعنی شما متوجه نیستید که تمام این عکسها جلوی چشم لااقل 50 هزار آدم قرار میگیرد؟ آن 50 هزار تا غریبه نیستند؟ شوخی میکنی انصافا؟!
انتشار "عمومی" عکسهای بدون چادر، اداها و ژستهای عجیب و غریب، لاک و آرایشهای تند و غلیظ، ساق دست برهنه و ... البته چادری که جلوی دوربین روی سر اوست؛ اینها با هم تناقض ندارند ...؟
کارگردان بیش از آن که به دنبال نقد اختلافات زوج جوان و ارائه راهکار برای این وضعیت باشد، دنبال تبلیغ تفکرات فمینیستی خود است. تا فرضا پول گرفتن زن از همسرش را فاجعه قرن نشان دهد و نیاز جنسی مرد به زن را مکرراً در بوق و کرنا کند. حتی صراحتاً آیه شریفه قرآن کریم نیز قدیمی و زننده جلوه داده می شود.
در اختتامیه اینجا کسی سلام رئیسجمهور را نمیرساند، وزیر هم کلا تشریف همایونیش را نمیآورد! عوضش اما اینجا پر است از "مردم". اینجا غرق ونک به بالای تهران نیست؛ اینجا از لب مرز تا قلب تهران را پوشش داده، اینجا این شکلی است که تن دشمنان مان را لرزاند ...
در روزهایی که سینمای ایران در بحران مخاطب قرار دارد. و در دوران قهر مردم با پرده نقره ای، همین که یک فیلم بتواند مخاطب را با لبخند از سینما بیرون بفرستد یعنی موفقیت. و "آذر، شهدخت..." این کار را کرد....
فقط تصور کنید رسانه ملی به جای پرداخت این چنین افراطی و محیرالعقول به فوتبال، سهم واقعی رشتههای ورزشی را با عدالت میداد؛ یعنی مردم کشتی را هم همپای فوتبال در تلویزیون میدیدند و والیبال و بسکتبال و ورزشهای رزمی و... را هم.