به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، رابرت مالی در گفتگو با شبکه آمریکایی انپیآر گفت: در این دور اخیر، اتحادیه اروپا در نقش خود به عنوان هماهنگکننده میخواست حداقل یک تلاش دیگر را انجام دهد؛ بنابراین از هر دو هیئت دعوت کرد تا به دوحه بیایند، با این امید که ایرانیها تمایلی برای پاسخدهی مثبت نشان دهند. اما متأسفانه ایران نتوانست پاسخی به ما بدهد و به نوعی این دور از مذاکرات اتلاف وقت بود.
وی گفت: اتحادیه اروپا از آنچه گمان میکرد برآیند منصفانهای خواهد بود روی میز قرار داد و ما گفتیم برای آن توافق آمادگی داریم. طرفی که پاسخ مثبت نداد ایران بود. ایران اگر آمادگی ارائه پاسخ ندارد، مشخص نیست به چه دلیل به مذاکرات آمدند. ایران در دوحه تقاضاهای جدیدی داشت که ارتباطی به توافق هستهای نداشت.
ادعای رابرت مالی در حالی است که دولت بایدن نتوانسته میان ادامه تحریمها یا توافق، یکی را انتخاب کند و در واقع، توافقی را میپسندد که در آن تحریمها همچنان برقرار بماند و آمریکا هم هیچ تضمینی ندهد که بدعهدی گذشته را تکرار نمیکند.
این واقعیت به قدری روشن است که مجله نیوزویک به تازگی نوشت: دولت بایدن، هیچ پیشنهاد روشنی برای لغو تحریمهای ایران ندارد.
نیوزویک مینویسد «دولت بایدن بسیار به عرضه نفت ایران به بازار نیاز دارد، اما هیچ راهکار روشنی برای لغو تحریمهای ایران ارائه نکرده است. ایران و ونزوئلا میتوانند نیاز ایالات متحده در حوزه انرژی را تامین کنند، مشروط بر این که بایدن تحریمهای اعمال شده دوره ترامپ را لغو کند. به این ترتیب، انتظار میرود که به طور بالقوه ۲ تا ۲.۵ میلیون بشکه در روز نفت بیشتری به بازار جهانی عرضه شود. اکنون هر گالن بنزین در آمریکا در قیمت بیسابقه پنج دلار نوسان میکند و این قیمت بنزین، خبر خوبی برای دولت بایدن که خود را آماده انتخابات کنگره میکند، نیست. اگر بایدن قدمی برای عرضه بنزین به بازار جهانی برندارد، در نهایت هزینههای سیاسیاش را پرداخت خواهد کرد.
دولت بایدن، هیچ راهبرد روشنی برای لغو تحریمهایی که دونالد ترامپ وضع کرد، ندارد. اثربخشی تحریمها در سالهای اخیر با مشارکتهای راهبردی فزاینده بین تهران و کاراکاس مورد چالش قرار گرفته است. به علاوه، در پی کاهش عرضه انرژی و افزایش قیمت آن، حمایت داخلی در آمریکا برای کمک به اوکراین نیز رفته رفته رنگ میبازد».