گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو_ بخشی از توان بازدارندگی هر کشور معطوف به نوع شناختی است که از قدرت نظامی خود به جهان ارائه می‌دهد که در دیپلماسی عمومی به شدت بر این مولفه تاکید می‌شود. این معرفی اگر در رسانه‌های عمومی با پوشش جهانی انجام شود طبعا بیشترین تاثیر را خواهد داشت.
با یک مثال بحث را شروع کنیم؛ تقریبا هیچ شخص غیرنظامی موشک قاره پیما و یا زیردریایی با سوخت اتمی را از نزدیک ندیده، اما اکثر مردم جهان درباره آن، آگاهی مختصری دارند و دارندگان چنین سلاح‌هایی را از قدرت‌های بزرگ نظامی جهان می‌دانند به نحوی که درگیر شدن با کشور‌های مالک چنین ابزار‌هایی را یک خطر بسیار بزرگ ارزیابی می‌کنند. این برداشت فکری دقیقا نتیجه تصویرسازی رسانه‌ها در اذهان مخاطبان است که هر از گاهی به هر بهانه‌ای یا هر علتی، خبری درباره این سلاح‌ها منتشر می‌شود تا دوباره آن قدرت نظامی به مخاطب عام یادآوری شود.
اما ایران چه شرایطی داشت و دارد؟ سال‌ها قبل ایران برای خرید یک سامانه پدافندی بُردکوتاه هم با تحریم و فشار‌های غرب به ویژه آمریکا مواجه بود، ولی امروزه توانایی صنعتی و دفاعی کشورمان که از درون ایجاد شده می‌تواند وضعیت تهدیدات و فرصت‌ها را کاملا تغییر دهد و قطعا زمانی این قابلیت در دیپلماسی عمومی تاثیرگذار خواهد بود که مردم جهان بتوانند از آن آگاه شوند.
بر همین مبناست که خبر و گزارش تصویری شبکه برون مرزی پرس تی وی دریاره رونمایی نسل جدید سامانه پدافندی و ضدموشکی بُردِبلند «باور 373» می‌تواند قدرت دفاعی ایران را به جهان معرفی کند. شبکه انگلیسی زبان پرس تی وی به مخاطب یادآور می‌شود که بُرد رادار کشف اهداف در سامانه «باور 373» 450 کیلومتر و بُرد رادار درگیری این سامانه 400 کیلومتر است که موشک رهگیر آن موسوم به «صیاد 4» برد 300 کیلومتر و قدرت درگیری با اهداف تهاجمی تا ارتفاع 32 کیلومتری را دارد. پس به تحقیق «باور 373» در زمره برترین‌های هوافضای جهان است.
معرفی توان پدافندی کشور با یک خبر دیگر نیز همراه بوده است؛ موفقیت در پرتاب موشک «ماهواره بَر قائم» که می‌تواند قدرت دفاعی و البته صنعتی ایران را در عرصه موشک‌های بردبلند نیز نشان دهد و همین تاثیر رسانه‌ای قابلیت بازدارندگی در برابر تهدیدات را به شدت تقویت می‌کند.
اهمیت مضاعف این خبر بیش از داشتن این ابزار‌ها به ساختن فناوری آن‌ها در داخل کشور بدون ارتباط با کشور‌های غربی مربوط است.
موشک «قائم» چه افقی را ترسیم می‌کند
باید توجه داشت، دولت آمریکا که زمانی از گزینه روی میز با مفهوم «تهدید به حمله نظامی مستقیم به ایران» یاد می‌کرد اکنون حتی به آن اشاره هم نمی‌کند. موشکی که توان رسیدن به ارتفاع 5500 کیلومتری عمودی را دارد می‌تواند به هدفی در 12500 کیلومتری در آن سوی زمین هم اصابت کند که افقی امید بخش برای تامین امنیت ملت ایران را فراهم می‌کند.
به بیان دیگر قابلیت ایران در هر دو زمینه موشک‌های دوربرد به نمایش درآمده است؛ یعنی موشک «قائم» که برد بلند است هم می‌تواند ماهواره را در مدار قرار دهد هم اینکه دارای توان یک پرتابه قاره پیما را دارد.
ذکر این نکته ضروری است که معمولا کشور‌های اندکی قابلیت دوگانه موشک‌های بردبلند را دارند مانند امریکا، روسیه، فرانسه، چین و هند، اما دیگر دولت‌ها فقط یکی از این توانایی‌ها را به دست آورده اند. برای مثال کره جنوبی، برزیل، افریقای جنوبی و ژاپن فقط توانایی پرتاب ماهواره را دارند و پاکستان، رژیم صهیونیستی و کره شمالی از موشک بردبلند فقط برای اهداف نظامی قاره پیما استفاده می‌کنند.
معرفی دستاورد‌های صنعت دفاعی در رسانه‌ای با میدان تاثیرگذاری جهانی مانند پرس تی وی این ویژگی را هم دارد که به صورت عمومی ایران را در پس زمینه ذهنی خریداران سلاح در جهان پر رنگ نشان می‌دهد.
کارکرد دیگر معرفی توانایی‌های صنعت دفاعی ایران در سطح جهان از طریق شبکه‌ای مانند پرس تی وی به تقویت روحیه دوستان ایران در فراسوی مرز‌ها بازمی گردد. این مقوله بیش از همه برای نیرو‌های محور مقاومت در غرب آسیا و پس از آن برای هر کانون مبارزه علیه استکبار آمریکا در هر نقطه دیگر جهان از اهمیت برخوردار است؛ بنابراین ایران با این توان بازدارندگی خود قدرت تاثیرگذاری سیاسی هم به دست آورده است، اما این موارد هنگامی قابلیت بهره برداری در عرصه دیپلماسی عمومی را دارد که به پیشبرد اهداف کشور و تامین منافع عمومی منجر شود که توسط رسانه‌ای مانند پرس تی وی به جهان نشان داده شود.
در حقیقت نمایش قدرت فناوری و توان صنعتی ایران در پرس تی وی مکمل قطعی برای بخش سخت افزاری آن در داخل کشور است. این شبکه فرصت آگاه کردن دیگر ملت‌ها را فراهم کرده تا رسانه‌های غربی نتوانند فقط غرب را مالک قدرت مطلق صنعتی و نظامی و موشکی در جهان معرفی کنند و به پیامد این فریب به باج گیری از ملت‌های ضعیف ادامه دهند.
در پایان به این سوال مهم می‌رسیم که چرا دولت‌های اروپا و آمریکا همواره به پیشرفت‌های صنعتی و علمی کشور‌های دیگر به ویژه ملت‌های تحت تحریم به شدت واکنش نشان می‌دهند و آشفته می‌شوند؟ به نظر می‌رسد این پرسشی راهبردی است که رسانه‌های حقیقت گرا مانند پرس تی وی باید آن را هر روز مطرح کنند.
ارسال نظرات