به گزارش خبرنگار استانهای خبرگزاری دانشجو، جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان در بیانیهای نسبت به عملکرد معاونت فرهنگی این دانشگاه انتقاداتی را مطرح کرده و خواستار دغدغه مندی بیشتر بخشهای فرهنگی دانشگاه برای رسیدگی به فعالیتها و اقدامات دانشجویان شدند.
در این بیانیه آمده است:
بهتر است فریب نام و نشانش را نخورید، چون که قرار نیست همان فرهنگی که در ذهنتان هست در اینجا جلوه کند.
معاونت فرهنگی همان اشخاصی هستند؛ که با دست خویش فرهنگ را مچاله و خورد میکنند، بدون آنکه ککشان بگزد. سپس سرهایشان را بالا نگه میدارند به سمت راه پر خیر سیاست قدم برمیدارند، سیاستی که بازوی قدرت آن جلب توجه کردن است. سیاستی که برای رسیدن به مقام بالاتر لزوم آنها ست.
بالاخره بایستی تمام دانشگاه (البته تمام دانشگاه که نه بهتر است بگوییم آنهایی که منصب و مقامی دارند.) هنگام اذان گفتن تو را درحال استغفار ببیند که دلت برای ماندن در اینجا قرص شود.
معاونتی که با لفظ دانشجو بیگانه بوده و حتی دغدغه دانشجو را نمیداند، دغدغه را آنجا نمیداند که پشت میز پایش را روی پا میاندازد و بادی به غبغب میندازد و فیگور انسانهای وارسته را میگیرد و میگوید: (کار فرهنگی انجام دهید.) در حالی که احساس میکند وظیفه خود را در مقابل دانشجویی که هر شب تا ساعت دو نصف شب در فلان رستوران کار میکند به درستی انجام داده است، همین انسانهای بسیار فرهنگی در معاونت بسیار فرهنگی بعد از اینکه حس مسئولیت پذیریشان به غلیان درآمد جلسهای پی در پی با مدیران و مسئولان برگزار میکند و در آن جلسات بعد از صرف میوه و شیرینی و چای تصمیم میگیرند مقدار بسیار زیادی کار فرهنگی کنند و یک مسابقه کتابخوانی برگزار کنند!
در واقعیت این جلسات برای دیدار اعضای فرهنگی با صرف میوه و چای است؛ نه برای حل مشکلات، چه بسا که مشکلات فرهنگی و دانشجویی هیچ کدام از دانشجویان حل نمیشود.
پس از خروج از جلسات نوبت وعده دادن است، وعدههایی از جنس توهم و اغراقی که سراسر حرف هایشان را گرفته است و در نهایت با یک لبخند و به زبان آوردن در پناه حق باشید تمام میشوند.
از آن طرف کارشناسان فرهنگی که به جای خدمت رسانی مفید و بازخورد مثبت حاصله از آن، محل خدمت شغلی خود را با رستورانها و غذاخوریهای سطح شهر اشتباه گرفته اند و روزانه زمان زیادی را صرف خوردن صبحانه و نوشیدن چندین لیوان چای داغ و لبسوز مینمایند. اگر متاسفانه زمانشان یک مقدار اضافه بیاد آنگاه مشغول صحبت کردن با عیال و تحلیل بازار ارز و سکه و خودرو میشوند؛ در حالی که دانشجو روی یک پا منتظر است که فلان امضای ایشان را بگیرد و سعی میکند زبان به دهان بگیرد و چیزی نگوید.
آقایان فرهنگی بدون فکر کردن به اینکه بابت ثانیه به ثانیه این زمانهایی که در سیاهی سپری میشود، حقوقی میگیرند که نان خانواده آنان است. از خودتان میپرسم آقایان آیا این نان سر سفره تان حلال است؟
نه تنها کارشناس فرهنگی بلکه کارکنان و کارمندان امور مالی که هنوز با قبول کردن وظایف خود جنجال و دعوا دارند؛ و از دانشجو انتظار پرداخت وجوه را دارند و در عین حال دانشجو را به سخره میگیرند و تنها کار مفیدشان تلفظ عبارت تسویه میکنیم تسویه میکنیم است. کارکنانی که دانشجو را بین اتاقهای کارپردازی و حسابداری حیران و سرگردان میچرخانند و با عدم انجام امور تسویه در وقت مقرر اعتبار دانشجو را زیر سوال میبرند و باعث کاهش چشمگیر کیفیت برنامهها میشوند، در نهایت هم از دانشجویان میخواهند که پیگیر پرداختیها نشوند.
تمامش کنید، دانشجوی فعال و فرهنگی را با اعمال خود آزرده خاطر کرده اید، او را با بندهای بی تفاوتی و اهمیت ندادن خود سیاه و کبود کرده اید. چرا باید دانشجوی فعال ما ساعتها برای گرفتن درخواستها و مصوبات خود معطل بماند؟
چرا باید برای خرید اجناس مورد نیاز جهت برپایی برنامه فرهنگی، تسویه کردن و وصول فاکتورها و امور دیگری از این دست ساعتها در اتاقها و راهروهای معاونت فرهنگی و دانشجویی سرگردان شود؟
چرا دانشجوی فعال ما خستگی کار فرهنگی را همواره باید به دوش بکشد که مبادا مسئولین و کارکنان این معاونت خسته شوند؟
چرا تمام دوندگیها و هماهنگیها باید از جانب دانشجویی انجام شود که دغدغه درس و تحصیل خود را نیز دارد؟
حرف آخر دانشجوی فعال حقوق و اضافه کار نمیخواهد آقایان تنها دغدغهمند باشید. دغدغه منِ دانشجوی فعال فرهنگی را بشنوید مگر غیر از این است که شما حقوقی میگیرید برای انجام دادن کار فرهنگی.
این دانشجویان هستند که بدون دریافت یک پنج هزاری به دنبال برگزاری مراسم فرهنگی هستند.