به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، مجیدرضا حریری با اشاره به نقش پر رنگ چینی‌ها طی یک دهه اخیر در اقتصاد جهانی گفت: رابطه اقتصادی ایران با این کشور انتخاب نبوده و یک الزام است.
وی چین را بزرگترین مصرف‌کننده و نیز بزرگترین فروشنده در دنیا قلمداد کرد و گفت: ایران مهم‌ترین کالای خود یعنی مواد اولیه و انرژی را به دنیا عرضه کرده و ماشین‌آلات، کالای واسطه‌ای و تکنولوژی را می‌خرد.
ازاین‌رو چاره‌ای نیست که برای تحقق یک اقتصاد واسطه‌ای به چنین کشوری نزدیک شویم و در این جا بحث سیاسی، مسئله فرعِ بر اقتصاد محسوب می‌شود. در پروسه‌های تاریخی نیز دیده‌ایم که قدرت‌های بزرگ در اقتصاد ورود یافته و رفته‌رفته نقش‌آفرینی خود را پررنگ‌تر می‌سازند.
رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین از چرخش بزرگی در دنیا سخن گفت که یک قدرت اقتصادی بزرگ –چین - در حال بر عهده گرفتن نقش سیاسی نیز هست و قطعاً آینده از آنِ چنین روابطی است که چین به‌عنوان یک کشور بزرگ اقتصادی و سیاسی در دنیا خود را تعریف کرده و مدل خاص خود یعنی مشارکت همگانی را در دنیا به بروز و ظهور رسانده است.
رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین شعار چینی‌ها را هم مشارکت همگانی برای جهانی بهتر تعریف کرد و افزود: در مناقشات کنونی، یک قدرت مسلطِ جهانی نمی‌تواند نقشی مؤثر ایفا کند و بازیگر مورداعتماد همه طرفین نیست و لذا چین به‌عنوان یک قدرت سیاسی خود را مطرح کرده است و البته مورداعتماد طرفینِ مناقشات خرد و منطقه‌ای، هست.
حریری در بخشی دیگر از سخنانش با اشاره به میانجی‌گری چین در روابط ایران و عربستان ادامه داد: چین برای اولین‌بار چنین نقشی را بر عهده نگرفته و پیش‌تر چنین دخالت‌هایی در حوزه آفریقا داشته است؛ ولی سطح مناقشات پیشین و اهمیت سیاسی آن کمتر بوده است.
وی اضافه کرد: چین با شعار‌های جدیدی در دنیا خود را مطرح می‌کند که این مسئله در حوزه اقتصاد و سیاسی دیده می‌شود و فعلاً توانسته است اعتمادبخش بزرگی از دنیا را جلب نماید و قطعاً قدرت مسلط بابت این پروسه هزینه کرده و پروپاگاندای منفی نیز علیه چینی‌ها وجود دارد.
این فعال بخش خصوصی یادآوری کرد که چین در یافته‌های تاریخی به‌عنوان یک کشور مهاجم شناخته نمی‌شود و فلسفه رایج در این کشور نیز مبتنی بر صلح و آرامش است که قطعاً هر کشوری اقدامی در زمینه رابطه با چین صورت دهد، قطعاً خود و چین از آن منفعت خواهند برد.
حریری گفت: ایران هم ملتی بزرگ داشته و هوشیار است و اجازه نمی‌دهد هیچ کشوری به‌صورت یک‌طرفه و دربست رایج به مسائل ما نقشی دخالت آمیز داشته باشد؛ ولی در این زمینه باید فرصت‌های جهانی را نیز بشناسیم.
ارسال نظرات