به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، با تشکیل سپاه پاسداران، ناصر بختیاری از نخستین کسانی بود که به آن پیوست. او در کردستان آن‌قدر تجربه کسب کرد که در روز‌های اول تهاجم، نبوغش در هدایت و فرماندهی جنگ بر فرماندهان آشکار شد.
ناصر پس از مدتی، با بدنی مجروح به جبهه گیلان غرب رفت. در عملیات «مطلع الفجر» و در تصرف ارتفاعات شیاکوه فرمانده بود و در این عملیات برای دومین بار مجروح شد.
او در عملیات‌های موفق فتح‌المبین و بیت‌المقدس نیز در سمت فرمانده گردان امام حسن مجتبی (ع)، حضوری فعال داشت و رشادتی به‌یادماندنی از خود برجای گذاشت. در نبرد رمضان، با آمادگی کامل، مسئولیت فرماندهی محور عملیاتی در تیپ تازه تأسیس ۱۷ علی بن ابیطالب (ع) را بر عهده گرفت. پیش از آغاز عملیات برای آماده‌سازی نیرو‌ها و منطقه شبانه‌روز تلاش می‌کرد.
در غروب پیش از آغاز عملیات رمضان، در پشت خاکریز، از یکی از دوستان خود کمک خواست تا در غسل کردن او را یاری رساند. دستانش پس از مجروحیت‌های مکرر توان خود را از دست داده بودند.
هنگام غسل کردن با خوشحالی می‌گفت: «انگار غسل آخر است!» در شب اول عملیات رمضان، نیرو‌های تحت فرماندهی‌اش نخستین کسانی بودند که ضمن موفقیت در مأموریت‌شان (آزادسازی پاسگاه زید) تا چندین کیلومتر در عمق مواضع دشمن نفوذ کردند؛ این اقدام در شب نخست عملیات، برای همه باورنکردنی بود.
سرانجام پس از گذشت چند روز از عملیات رمضان، در روز یکشنبه ۲۳ ماه مبارک رمضان (۲۴ تیر ۱۳۶۱) ندای حق را لبیک گفت و با اصابت گلوله مستقیم تانک بر جسم مجروحش به همرزمان شهیدش پیوست.
منبع:
زارع زاده، نادر، اطلس لشکر ۱۷ علی بن ابیطالب (ع) در دوران دفاع مقدس، تهران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، چاپ اول ۱۳۹۹، صفحه ۱۰۹
ارسال نظرات