قراردادن افراد بدون دانش کافی در مسئولیت تشکیلات دانشجویی از آسیب‌های فضای تشکلی است

محمدمهدی لطیفی سیدآبادی، دبیر جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه آزاد خراسان رضوی در گفتگو با خبرنگار استان‌های خبرگزاری دانشجو با اشاره به یکی از بیانات امام راحل درباره اینکه افراد چگونه در جامعه خدای خود را گم می‌کنند، اظهار کرد: یکی از آفت‌های مبتلابه کشور خصوصا جنبش دانشجویی نیازمندی تشکیلات به افرادی است که از حیث توانمندی‌های فردی، اجتماعی و... در وضعیت حداقلی و مطلوبی نبوده و فاقد آن کارآمدی مورد انتظار تشکیلات هستند.

لطیفی سیدآبادی گفت: در سابقه ۱۴ ساله تشکیلاتی ام هرچه که به جلو می‌روم گاهی افرادی را می‌بینم، که نه تخصص خاصی دارند و نه دانش قابل قبولی، ولی بنا به اقتضای شرایط و اوضاع و احوال ناگریز به جایگاهی تحمیل شده و در آن مشغول به فعالیت هستند.

دبیر جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه آزاد خراسان رضوی ادامه داد: شاید گفته شود که مگر امکان دارد فردی که تقوا، تخصص و دانش کافی ندارد، در تشکیلات مسئولیت بگیرد؟ در پاسخ باید بگویم که بله؛ زیرا در دوران قحط الرجالی که افراد توانمند کمیاب شده‌اند، دیگر به جای خوب و خوب‌تر باید بین بد و بدتر یک گزینه را انتخاب کرد.

وی ادامه داد: واقعاً باید سخن مرحوم امام را طلا بگیریم، چرا که حقیقتا آن روزی تشکیلات و جنبش دانشجویی با بحران و تهدید مواجه خواهد شد که فرد قبل از آنکه به رشد رسیده باشد، جامعه بدان احتیاج پیدا کند، دقیقا اینجا همان محلی است که باید نماز پنج تکبیره بر قامت تشکیلات و جنبش دانشجویی خواند.

لطیفی سیدآبادی بیان کرد: در نگاه آسیب شناسانه در این روند بیشتر از آنکه تشکیلات مورد آسیب قرار بگیرد، این خود فرد است که از تقوا و چارچوب‌های منطقی و اخلاقی فاصله گرفته است.

وی بیان کرد: متاسفانه چنین امری فاجعه‌ای عظیم محسوب می‌شود، زیرا چنین فردی با توجه به رزومه و تجربیاتی که کسب کرده در آینده به عنوان یک مدیر در آینده نظام اسلامی نقش ایفا خواهد کرد.

دبیر جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه آزاد خراسان رضوی ادامه داد: ما باید به این بلوغ برسیم که پله قرار دادن و سوء استفاده از تشکیلات بزرگ‌ترین آسیب را فارغ از فضای تشکیلات به خود فرد خواهد زد و فرد را در ظاهر تقوی، تخصص، دانش و. به جان تشکیلات خواهد انداخت.

وی خاطرنشان کرد: همیشه آرزو دارم که خدا کند تا زمانی که به پروش کامل نرسیده‌ام، جامعه به من نیاز پیدا نکند، زیرا امتناع از پذیرش مسئولیت به راستی کاری سخت و دشوار خصوصاً برای افرادی که همواره حب دنیا، حب قدرت و حب نفس دارند، بشمار می‌آید.