مجمع اسلامی با کج سلیقگی مسئولان دانشگاه تعلیق شد / کانون‌ها در ایجاد فضای مشارکتی دانشگاه اثرگذارند

محسن عوضوردی، دبیر کانون امید و صاحب امتیاز نشریه دانشجویی کلیدر دانشگاه حکیم سبزواری در گفتگو با خبرنگار استان‌های خبرگزاری دانشجو گفت: دانشگاه باید فرا‌تر از آموزش و پرورش باشد، چراکه در آموزش و پرورش، شیوه‌ی مشارکت محصلین کمتر بوده و در دانشگاه رفته رفته با افزایش سطح سواد و تجربه و سن و سال افراد، این مشارکت بیشتر می‌شود.

عوضوردی افزود: از این بابت فضای مشارکتی در دانشگاه ها، خصوصا در حوزه‌ی فرهنگی و اجتماعی باید افزایش یافته تا در کنار اخذ مدرک، تجربه‌های ناب از جنس کار گروهی و تیمی با آزمون وکالت خطا‌های کم هزینه، نصیب افراد شود تا با انجام این مهم، پس از فارغ التحصیلی، آینده‌ی بهتری در جامعه نصیب دانشجویان شود؛ از این حیث کانون‌های فرهنگی اجتماعی اهمیت ویژه‌ای دارند.

دبیر کانون امید هدف از تاسیس این کانون را حمایت از توانخواهان عنوان کرد و گفت: فعالیت‌های شایسته‌ای به همت کانون امید، در برگزاری همایش‌های مختلف مشارکتی، در دانشگاه انجام شد.

وی ادامه داد: از جمله "همایش دانشجویان برای افراد توانخواه "، "نخستین همایش آگاه سازی بیماری ام اس"، "نخستین همایش کودک همسری و کودک آزاری در کل کشور" و "سومین جشن دانشجویان برای توانخواه" از برنامه‌های کانون امید بوده است.

عوضوردی افزود: از آغاز بیماری همه گیر ویروس چینی کرونا، تا فروردین ماه ۱۴۰۲، فعالیت‌های این کانون تعطیل شد.

وی تصریح کرد: از ۱۴۰۲، بنده به همراه تیم دغدغه‌مند و فعالی که قبلا در حوزه تشکلی (مجمع اسلامی) و نشریات (نشریه کلیدر) فعالیت داشتند، این کانون را احیا کردیم و با توجه به پایین بودن جامعه آماری توانخواهان دانشگاه حکیم، تصمیم به بسط حوزه فعالیت‌های خود گرفتیم.

عوضوردی ادامه داد: کانون امید از فروردین ۱۴۰۲، علاوه بر "انجام فرایند شناسایی و حمایت از دانشجویان توانخواه"، به برگزاری "همایش‌های پیشگیرانه و آگاه بخش در مورد بیماری‌های خاص"، "سلسه نشست‌های گفتگو محور با عنوان درد و دل"، "برگزاری همایش‌ها و نشست‌های آسیب‌های اجتماعی"، "شرکت در جشنواره رویش دانشگاهی" و... پرداخت.

وی که یکی از طرفین مناظرات دانشجویی در دانشگاه حکیم سبزواری بود در این باره تصریح کرد:به علت انکه دوستان و بنده بالاتفاق، فقدان فضای گفتگو محور آشنازدا را در دانشگاه احساس کردیم و فقدان فرهنگ گفت و گوی بی طرف و بدون جهت گیری در دانشگاه برایمان آشکار بود، تصمیم به آن گرفتیم که سلسله نشست‌های گفتگو محور با عنوان "درد و دل" را برگزار کنیم تا بدین وسیله، هم دوستان درد و دل‌های اجتماعی و فرهنگی خود را (که برای بیان آن نیاز به زبان اختصاصی نیست) بیان کنند، هم کدورت‌های دل هاشان فرونشیند و تخلیه شوند، هم اعتماد به نفس در امر سخنوری پیدا کنند و هم چهارچوب‌های حداقلی سخنوری در جمع را تمرین کنند.

وی افزود: البته این تفکر بنده هم در نشریه‌ی کلیدر، هم از هنگام دبیری مجمع (تشکل اصلاح خواه و آزادی طلب دانشگاه) جریان داشت که باید «باب گفتگو و تعامل با حفظ تعادل» را داشته باشیم.

دبیر کانون امید دانشگاه حکیم سبزواری دلیل تعلیق مجمع اسلامی را کج سلیقگی برخی از مسئولان دانشگاه دانست وگفت: برخی از این دغدغه‌ها به کانون امید سوق داده شد و حتی پیرو و در راستای آن دغدغه ها، همانطور که قبلا به عنوان دبیر مجمع در مناظره با تشکل‌های سیاسی شرکت کرده بودم، بر آن شدیم تا با همکاری تشکل جامعه اسلامی، مناظره‌ای دیگر برگزار کنیم تا این بار تضارب آرا و گفتگو، در سطح مهیج تری بروز یابد.

وی ادامه داد: این مهم، به پشتوانه همان تفکر گفتگو محوری و اعتدال و تعامل مجمع، در راستای همان نشست‌های کانون امید بود و با توجه به آراء مخاطبین، مناظره‌ی برگزار شده نزد عموم دانشجویان، مثبت ارزیابی شده بود. این تاثیر را به چشم، در میان دانشجویان با ری‌‎اکشن‌های متفاوت در میان راه (گذار میدانی) به بنده به عنوان یک مناظره کننده، شاهد بودم.

عوضوردی از منظر یک دانشجو که مخاطب برنامه‌های فرهنگی است، درباره فضای فرهنگی گفت: با توجه به شرایط خاص جامعه و تکثر در اندیشگی و تجدد در ساختار‌های اجتماعی، این برنامه‌ها را خیلی جالب توجه نمی‌دانم. اما از دید سکان دار یک کانون فرهنگی، این امر متفاوت است.

وی افزود: ما در کانون‌ها تلاش‌های بسیاری در نزدیک کردن فضای فعالیت‌ها به واقعیت ذهنی و توقع‌های دانشجویان انجام می‌دهیم، اما نگاه نه چندان مثبت و باز برخی نهاد‌های فرهنگی-مذهبی در دانشگاه، در کنار تنگ نظری برخی از مسئولان فرهنگی، این شکاف میان واقعیت ذهنی و توقعی دانشجویان و فعالیت‌های فرهنگی کانون‌ها را اگر بیشتر نکند، در همان حد نگه می‌دارد.

دبیر کانون امید دانشگاه حکیم سبزواری درباره حمایت مسئولان فرهنگی دانشگاه گفت: حمایت‌ها در حد کارشناس امور فرهنگی (چه حوزه کانون ها، چه حوزه تشکل‌های سیاسی و چه حوزه‌ی انجمن‌های علمی)، بسیار مثبت است و هر چه از حیطه نظر کارشناسان فرهنگی بالاتر و دورتر می‌رویم، نگاه‌ها و فضا‌ها بسته‌تر و تنگ‌تر می‌شود.

وی خاطرنشان کرد: حمایت کارشناسان امور فرهنگی به قدری جانانه است که تنها امید ما در این حوزه برای دفاع از آرا و نظراتمان می‌باشد و رمق و انگیزه افزونی به ما می‌دهد. اما باز هم می‌توان مجموعا، فعالیت‌های کانون‌ها را می‌توان مثبت و رو به جلو ارزیابی کرد.