به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو به نقل از روابط عمومی مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی، محمود گبرلو مجری و منتقد، درباره شرایط اکران فیلمهای مستند گفت: «جریان مستند به دلیل ماهیت درونیاش که باورپذیر است، میتواند به شکل مستدل و مستند نکتهای را بیان و پیامی را منتقل کند و همیشه مورد استقبال مخاطبان عام و خاص قرار میگیرد. به همین دلیل جریان فیلم مستند همیشه در کشور مورد توجه بوده است و با استقبال روبهرو میشود. نکته مهم این است که کسانی که متولیِ مستند هستند، باید باور داشته باشند که جریان مستند میتواند باعث توسعه و پیشرفت کشور شود. هر چند در درون جریان مستند، جریان نقد مستتر است و طبیعتا انتقادهایی را متوجه عملکردها میکند، اما ما باید سعه صبر داشته باشیم. چون جریان نقد در فیلمهای مستند میتواند به پیشرفت مسائل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگیِ جامعه کمک کند.»
او ادامه داد: «مسئولین و متولیانی که مورد نقد جریان مستند قرار میگیرند، باید فیلمهای مستند را همراه عملکرد خود ببینند نه اینکه به آنها به چشم دشمنشان نگاه کنند؛ بنابراین اگر مدیران بتوانند این باور را داشته باشند، حتما جریان مستند رونق میگیرد. نکته قابل اهمیت این است که ما متاسفانه داریم ذائقه تماشاگر را تغییر میدهیم و در سطح خیلی نازل نگه میداریم و اجازه نمیدهیم که مخاطبان به فیلمهای قدرتمند، آگاهی بخش و حرفهای بیشتر توجه کنند. اما الان شاید به دلیل استراتژیک که در سیاستهای سینمایی وجود دارد، جریان فیلمهای کمدی به دلیل شرایط اجتماعی و اقتصادیِ کشور بیشتر مورد توجه و حمایت قرار میگیرند.»
گبرلو همچنین توضیح داد: «به همین دلیل فیلمهای مستند کمتر دیده میشوند، در صورتی که میتوان در کنار فیلمهای پروفروش که مخاطب به واسطه آنها سرگرمیِ بیشتری دارد، فیلمهای مستند هم برای آگاهی و داناییِ تماشاگران نمایش داده شوند. مثلا یکی از سیاستهای دورههای قبل به این شکل بود که در زمان اکران عمومی یک فیلم مستند هم نمایش داده میشد یا سانسهایی به فیلمهای مستند اختصاص داشت. همچنین تبلیغات گسترده هم بسیار زیاد میتواند به دیده شدن فیلمهای مستند کمک کند.»
او همچنین درمورد تاثیر فیلمهای مستند گفت: «فیلمهای مستند، فیلمهای تاثیرگذار جامعه هستند که میتوانند جامعه را دچار تغییر و تحول کنند. این تغییر و تحول باعث رشد فکری و آگاهی جامعه میشود و طبیعتا در توسعه فرهنگی، اجتماعی و سیاسیِ یک کشور نقش بهسزایی دارد؛ بنابراین اگر بتوانیم با سیاستگذاری و برنامهریزی درست برای نمایش فیلمهای مستند، ذائقه تماشاگران را تغییر دهیم، حتما مخاطبان استقبال خواهند کرد. الان در دنیا هم به این شکل است، یعنی سانسهایی به فیلمهای مستند اختصاص دارد و تماشاگران برای دیدن این فیلمها به شکل انبوه در صف میایستند.»
گبرلو ادامه داد: «نکته خیلی مهمتر این است که صداوسیما و شبکههای مجازی خیلی میتوانند به دیده شدن فیلمهای مستند کمک کنند. برنامههای متنوعی در صداوسیما وجود دارد، اما بخش خیلی کمی به مستند اختصاص داده میشود. در صورتی که اگر مستند در همه شبکهها گسترده شود و تنها محدود به یک شبکه نباشد که تماشاگر برای دیدناش محدود شود، طبیعتا هم استقبال زیاد میشود و هم آگاهیِ تماشاگران افزایش پیدا میکند. الان ذائقه محصلین یا دانشجویان به گونهای است که با فیلم بهتر میتوانند ارتباط برقرار کنند تا با کلام معلم و استاد و به همین دلیل سازمانهای آموزشی مثل آموزش و پرورش و... میتوانند از این طریق هم اقدام کنند. در این مورد هم فیلمهای مستند میتوانند کمک بسیار بزرگی به آموزش و پرورش و تربیت کودکان و نوجوانان کنند.»
او همچنین توضیح داد: «من به شکل جدی پیگیر جشنواره سینماحقیقت هستم که برای کشف استعدادها بسیار مفید و موثر است. همچنین حضور گسترده فیلمسازان مستند در کنار یکدیگر و نمایش فیلمها و گفتگوهایشان باعث رشد مستندسازان میشود و از سوی دیگر جریانهایی که میتوانند حمایتگر فیلمهای مستند باشند، از طریق این جشنواره آگاهی پیدا میکنند و به میدان میآیند و میتوانند کمککننده باشند. الان هیات دولت متشکل از وزرای متعدد است که هر کدامشان متولیِ اجراییِ یکی از بخشهای کشور هستند. اگر بخشی از بودجه این وزارتخانهها و ارگانهای دولتی به تولید فیلمهای مستند اختصاص پیدا کند، در ارائه عملکردشان هم میتوانند خیلی موفق باشند.»
گبرلو در پایان گفت: «الان ضعف جدی این است که اگر مسئولان بخواهند عملکردشان را ارائه کنند، در قالب بیانیه، گفتگو و مصاحبه انجام میدهند که تماشاگر مشتاق نخواهد بود. بلکه اگر بتوانند در قالب یک مستند عملکردشان را ارائه کنند خیلی مفید خواهد بود؛ بنابراین به جای بیانیه و مصاحبه اگر بودجهای را به تولید برنامههای مستند اختصاص دهند و از طرف دیگر پخش را هم در نظر بگیرند که در شبکههای مجازی و صداوسیما منتشر شوند، خیلی موثر و مفید است.»