وقتی همه خوابیم!

گروه فرهنگ وهنر خبرگزاری دانشجو:

برنامه‌های ترکیبی و به اصلاح چند آیتمی همیشه در شبکه‌های مختلف صداوسیما، به عنوان بازوان حرکتی شبکه‌ها عمل کرده‌اند و از سویی می‌توان سسیات گذاری‌های مدیران شبکه‌ها را در محتوای برنامه‌های ترکیبی شبکه هایشان به وضوح مشاهده کرد و گاهی نیز این نوع برنامه‌ها از سریال‌ها نیز در جذب مخاطب پیش گرفته و در نتیجه ببیشتر از همیشه در کانون توجه مخاطیبان و منتقدان قرا میگرند، گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو نیز در همین راستا در سلسله گزارش‌هایی سعی خواهد کرد نگاهی منصفانه با بیان نقاط ضعف و قوت به برنامه‌های شاخص ترکیبی شبکه‌های سراسری داشته باشد که در ادامه نخستین قسمت این گزارش از نظرتان میگذرد.

                                                      فقط برای «حفظ برند»

 

اواسط سال ۸۹ بود که ایده ساخت برنامه «هفت» از سوی فریدون جیرانی به مدیران شبکه ۳ سیما عرضه شد و تصمیم به ساخت برنامه به کارگردانی، تهیه‌کنندگی و اجرای جیرانی گرفته شد، هر چند که قسمت‌های نخست برنامه با نحوه اجرای غیرمعمول جیرانی و انتقاد‌های بی‌حد مسعود فراستی با انتقاد‌های زیادی مواجه شد، امابه مرور توانست مخاطبان زیادی را برای خود دستو پا کند، علی رغم جذابیت موفقیت نسبی برنامه هفت با اجرای فریدون جیرانی در نهایت این برنامه پس از سه سال با تعطیلی از سوی مدیران صداوسیما مواجه شد.
شاید مهم‌ترین نکته مثبت برنامه هفت در دوره فریدون جیرانی حضور چهره‌های متفاوت سینمایی و رسانه‌ای در برنامه هفت بود که در برخی موارد فرصت صحبت به مخالفان و موافقان یک موضوع خاص به یک اندازه بود که همین امر مخاطبان برنامه را افزایش داد، هرچند برخی‌ها به نحوه اجرای جیرانی و لحن مسعود فراستی در برخی نقدهایش انتقادهایش داشتند.
اما فصل دوم این برنامه علی رغم مطرح شدن اسامی مختلف چندین ماه بعد با تیمی جدید و با اجرای محمود گبرلو روی آنتن رفت، هر چند در اوایل این فصل نیز انتقاد‌هایی به اجرای محمود گبرلو وارد میشد و مسائلی، چون عدم مدیریت وی در هدایت بحث‌های چالشی مطرح میشد، اما گبرلو در مدت طولانی اجرای خود در برنامه هفت با پخش آیتم‌های متنوع توانست رضایت نسبی مخاطبان را جلب کند.
فصل سوم برنامه هفت در نهایت به بهروز افخمی، کارگردان مطرح سینما به عنوان مجری و کارگردان رسید که شاید متنوع‌ترین برنامه هفت تا به این جای کار به دوران افخمی تعلق بگیرد از نوع ساختار، دکور و تغییرات اساسی در آیتم‌های برنامه تا جدا کردن بخش‌های گفتگو، نقد فیلم و اکران، معرفی کتاب، معرفی فیلم، میزگرد، گزارش و باکس آفیس سینمای جهان، معرفی تئاتر‌های روی صحنه، مسابقه سینمایی همراه با جایزه و بخش فتو رمان از مهم‌ترین تغییرات برنامه هفت در سری سوم بوده است.
علی رغم تمامی نکات مثبت برنامه هفت در دوران بهروز افخمی، اما این برنامه بیشتر از یک سال دام نیاورد و افخمی هم از برنامه «هفت» کناره گیری کرد.

 

بدون شک کوتاه‌ترین فصل برنامه هفت به سری چهارم آن تعلق میگیرد، فصلی که با اجرای بحث برانگیز رضا رشیدپور هم‌زمان با ایام سی و ششمین دوره جشنواره فیلم فجر سری چهارم به مدت ۱۰ شب روی آنتن رفت.
اما در نهایت فصل پنجم با اجرای محمدحسین لطیفی این روز‌ها چهلمین قسمت خود را پشت سر گذاشته است که به همین بهانه نگاه کلی و در عین حال نقادانه به آن شده است که در ادامه از نظرتان میگذرد:

 

شاید به جرات بتوان گفت: مهم ترن نقطه ضعف فصل پنجم برنامه نحوه اجرای محمدحسین لطیفی است، شاید مخاطبان برنامه هفت قسمت‌های ابتدایی برنامه را به لطیفی فرصت داده باشند تا به یک سبک و سیاق روتین برای اجرا برسد، اما با گذشت ۴۰ قسمت از فصل پنج برنامه، اجرای محدحسین لطیفی هیچ تغییری نکرده و همچنان با لحنی حزن آلود، صدایی لرزان و ظاهری بی انگیزه برای اجرا جلوی دروبین قرا میگیرد و از سویی لطیفی در بخش‌هایی که میزبان مهمانان مختف برنامه است، کاملا منفعل عمل میکند و از کوچکترین توانایی برای گرم کردن مباحث برخوردار نیست.

آیتم یا پیام بازرگانی؟


هر چند داشتن آیتم‌های جذاب از ویژگی‌های مثبت فصل‌های پیشین برنامه هفت به شمار میرفت، اما این فصل با داشتن آیتمی‌هایی محدود و خنثی که بیشتر به پیام‌های بازرگانی شباهت دارد تا آیتم‌هایی که قرار است مخاطب را مجذوب برنامه کند، اما این سری از برنامه هفت یک برنامه کاملا گفتگو محور شده است که از سه آیتم ثابت برخوردار است.
آیتم نخست که معمولا با حضور دو مهمان از مدیران سابق فرهنگی و دولتی برگزار می‌شود معمولا به مباحثی کلان و پیچیده سینما میپردازد، اینکه یک مجله فرهنگی، هنری به چالش‌ها و مسائل کلان حوزه خود میپردازد فی نفسه اقدامی پسندیده است، اما در برنامه‌ای که در یکی از پرمخاطب‌ترین شبکه‌های سراسری روی آنتن میرود با پرداختن نخستین آیتم برنامه به بحث و تبادل نظر درباره موضوعی کلی و تخصصی، چیزی جر فراری دادن مخاطبان بامدادی از آنتن ندارد.
اما آیتم ثابت دوم برنامه به میز رسانه‌ها اختصاص دارد که شاید بتوان گفت: پربارترین آیتم برنامه این قسمت است که خبرنگاران، مهمترین اخبار هفته گذشته را برای مخاطبان روایت میکنند، اما این آیتم هم بخاطر اجرای سرد محمدحسین لطیفی و فضای بی روح برنامه، توانایی جذب مخاطب را ندارد.

وقتی فراستی هم مخاطب ندارد!

شاید تنها بخش و آیتمی که همچنانی عده‌ای مخاطب برای خودش نگاه داشته است، آپتم پایانی برنامه که به میز نقد برنامه اختصاص دارد، باشد، آیتمی که حضور نیافتن محد حسین لطیفی در آن یکی از مهم‌ترین نقاط مثبت برای جذب مخاطب می‌تواند باشد و از سویی سازندگان برنامه با پخش این آیتم در پایان برنامه، از مسعود فراستی به عنوان برگ برنده خود بهره میبرند به این امید که مخاطبان ثابت برنامه هفت به خاطر مسعود فراستی هم که شده برنامه را تا ساعات بامدادی دنبال کنند، اما فارغ از این مسئله که مسعود فراستی و رفقایش هم همانند سابق و به دلایل مختلف قدرت جذب مخاطب را ندارند.

سه تفنگدار یا سه منتقد!

 

 

درباه جزئیات آیتم نقد برنامه هم نکات بسیاری به چشم میخورد که از این میان میتتوان به حضور ثابت ۳ منتقد (مسعود فراستی، اد طوسی و محمدتقی فهیم) اشاره کرد که این سه منتقد در اغلب موارد در نقد یک اثر نگاهی کاملا یکسانی دارند با این تفاوت که در بسیاری از میزنقد‌های برنامه شاهد آن هستیم که هر سه منتقد به فیلم مورد نظر حمله می‌کنند با این تفاوت که جواد طوسی با لحنی مهربانانه‌تر اثر مرود نظر را مورد نقد قرار میدهد که مسلما با ایجاد فضایی یکطرفه در میز نقد بدون حضور نماینده از فیلم، در حق سازندگان اثر بی مهری میشود.
علاه بر این سه آیتم‌های ثابت برنامه آیتم‌های کوتاه و متغییری، چون مرور اخبار سینما و .. دارد که این آیتم‌های کوتاه هم کمکی به جذابیت از دست رفته برنامه نکرده است.

 

اما با قاطعیت می‌توان به این نکته اشاره کرد که مهم ترین پاشنه آشیل و نقطه ضعف فصل پنجم برنامه «هفت» این باشد که این برنامه دیگر جمعه شب‌ها روی آنتن نمیرود و در دقایق ابتدایی روز شنبه از شبکه سوم سیما پخش میشود، و تا ساعت ۳ بامداد نخستین روز کاری ادامه دارد، انگار مدیران شبکه سوم سیما هم عدم موفقیت این برنامه در جذب مخاطب را پیش بینی میکرده اند که در ساعاتی این برنامه را ری آنتن میبرند که مخاطب کمتری به پای آن بنشیند و صرفا برنامه «هفت» یک برنامه آنتن پر کن باشد.