به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، محققان نشان دادند که ترکیب عصار چای و نانوذرات نقره می‌تواند اثربخشی بالایی برای مقابله با باکتری‌ها داشته باشد.
روزگاری به لطف آنتی بیوتیک‌ها، مردم اعتقاد داشتند که در برابر بیماری‌های باکتریایی شکست ناپذیر هستند. اما در عمل این طور نیست. با وجود دسترسی گسترده به آنتی بیوتیک درمانی، بسیاری جان خود را از دست می‌دهند. توانایی تولید دارو‌هایی که می‌توانند با سویه‌های مقاوم در برابر باکتری‌ها مبارزه کنند، با گسترش مقاومت دارویی همگام نبوده است. تاکنون، نوآوری‌ها برای شکست دادن سویه‌های مقاوم چندان موثر نبوده است.
به تازگی، محققان انستیتوی شیمی فیزیک آکادمی علوم لهستان (IPC PAS) نانوذرات چای سبز را به عنوان ابزاری قدرتمند در برابر عوامل بیماری‌زا مانند باکتری‌ها و مخمر به کار گرفتند. هدف آنها ایجاد یک روش کارآمد برای مبارزه با باکتری‌هایی بود که تحت تأثیر عوامل ضد میکروبی مانند آنتی بیوتیک‌ها قرار نمی‌گیرند.
تیمی از دانشمندان IPC PAS تحت نظارت پروفسور جان پاسسنی نانوفرمولاسیون‌های جدیدی را برای استفاده در برابر پاتوژن‌های گسترده و چالش برانگیز مانند باکتری‌های اسکپه (Enterococcus faecium، enterococcus faecium، staphylococcus aureus، klebsiella pneumoniae، aceinetactera، Pseudomonas aeruginosa و Enterobacter spp.) و سایر عوامل بیماری‌زای مخمر مشکل ساز مانند کاندیدا آئوریس یا neoformans cryptococcus ارائه داده‌اند. این میکروارگانیسم‌ها با آنتی بیوتیک‌های تجاری در دسترس، به سرعت مقاومت آنتی بیوتیکی را ایجاد می‌کنند.
محققان باکتری‌های اسکپه را به عنوان گروه هدف انتخاب کردند، زیرا این عوامل بیماری‌زا منجر به بیماری‌های جدی می‌شود.
در ابتدا این گروه، نانوذرات نقره را که خواص آنتی‌باکتریال داشت با عصاره چای سرشار از پلی فنول‌ها ترکیب کرد. چرا این ذرات هیبریدی اینقدر خاص هستند؟ در کار آنها، از سه نوع چای مشهور یعنی چای سیاه (B-TEA)، چای سبز (G-TEA) و چای PU-erh (R-TEA) استفاده شد. در این روش، ذرات در مقایسه با سایر فرمولاسیون‌ها، سطح فعال بالایی را ارائه می‌دهند. ساختار‌های تولید شده از نظر شکل و اندازه از ۳۴ تا ۶۵ نانومتر متفاوت بوده و بسته به نوع چای مورد استفاده در طول سنتز، واکنش پذیری متفاوتی نسبت به میکروارگانیسم‌ها نشان می‌دهند.
این گروه نشان داد که ترکیب نانوذرات و عصار چای، اثربخشی بیشتری نسبت به نانوذرات نقره برای مقابله با باکتری‌ها دارد؛ بنابراین می‌توان از دوز پایین‌تر نانوذرات برای درمان بیماری استفاده نمود.