به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، مینو خانی منتقد سینما در برنامه «کافه رادیو» رادیو جوان درباره تفاوت برگزاری جشنواره سینمای حقیقت سال جاری با سالهای قبل گفت: امسال نسبت به سالهای گذشته با استقبال بسیار خوبی از جشنواره سینمای حقیقت روبرو بودیم و افراد زیادی برای مشارکت در این جشنواره به سالنها آمده بودند و تفاوت عمده جشنواره امسال با جشنوارههای ادوار گذشته، در حضور پُر رنگ جوانان بود که از نظر من بسیار امیدوار کننده است؛ چرا که این افراد میتوانند آینده سینمای کشور را با تغییر و تحولات گستردهای همراه کنند.
وی در ادامه افزود: خوشبختانه امسال در جشنواره سینمای حقیقت، شاهد فیلمهای بسیار ارزشمند و با محتوایی از فیلمسازان پیشکسوت عرصه سینما، همچون آقای محمد علی فارسی بودیم که همواره به عنوان یکی از مهمترین و بهترین مستندسازان روایت فتح از ایشان یاد میشود و همواره دارای کارهای شاخص و ویژهای هستند. یکی دیگر از فیلمهای فاخری که امسال مشاهده کردم از آقای مصطفی رزاق کریمی با مضمون زندگی سید احمد آقا خمینی بود که البته با اینکه مستند خوبی به لحاظ فنی و تکنیکی بود و نمیتوان در این حوزه بدان اشکالی خاصی وارد کرد؛ اما در محتوا کمی تکسویه کار شده بود که جای تقویت بیشتری داشت تا امکان نقد را به حداقل ممکن برساند.
این منتقد سینما همچنین در راستای فیلمها و آثار دیگر کشورها افزود: بنده امسال یک مستند پرتره اسپانیایی در جشنواره سینمای حقیقت دیدم که ارزشمند بود و در کنار اینها یک مستند اجتماعی بسیار دردناکی دیدم که به اندازهای موضوع قوی و قالب بود که حتی اگر در حوزه فنی و تکنیکی هم مشکلی داشت اصلاً به چشم نمیخورد و مورد توجه قرار نمیگرفت و جالب اینکه کارگردان این مستند دردناک؛ از چگونگی پایان فیلم گفته بود که قرار بر چنین پایانی نبود؛ اما آنقدر تحت فشار بودم که سکته مغزی کردم و بنا به روند درمانی بیماری، مجبور به پایان اینچنینی فیلم شدم! موضوع این مستند درباره مادرانی بود که زندانی هستند و باید فرزندان خود را در زندان نگهداری و تربیت کنند و گاهی بنا به شرایط ویژهای که داشتند مجبور میشدند بچههای خود را ببخشند و این روند برای هر زن و مادری بسیاری ملموس و دردآور است.
مینو خانی درباره موضوعات مستندهای جشنواره سینمای حقیقت سال جاری نیز افزود: امسال مستندهای شخصیت محور بسیاری در جشنواره داشتیم که موضوع اصلی آنها یک انسان بود که یکی از آنها درباره همراه و دوست شهید سردار حاج قاسم سلیمانی بود، یکی دیگر از مستندهای شخصیت محور درباره فرزند امام خمینی (ره) حاج احمد آقا خمینی بود. یک هم مستند یک فیلمساز اسپانیایی بود که همه اینها فردیت را در مرکز و محور کار قرار داده بود؛ اما در دو مستند اول و دوم؛ فرد فوت و یا شهید شده بود و امکان این وجود نداشت که در زمان حیاتشان مستندی از آنها ساخته شود و این مشکل اصلی ما است که در زمان زندگی و حیات افراد شاخص در عرصههای مختلف هنری، سیاسی و اجتماعی به سراغ آنها نمیرویم و تنها پس از درگذشت این قبیل افراد به فکر ساخت مستند و فیلم میافتیم.
وی در این راستا ادامه داد: اخیراً از یکی از دوستان شنیدم که درباره خانم پروانه معصومی در حال ساخت مستندی هستند و سؤال من اینجاست که چرا در زمان حیات این افراد چنین اقداماتی انجام نمیگیرد و چرا در طول ۱۰ سال زندگی خانم معصومی در انزوا کسی به فکر ساخت مستند زندگی ایشان نیفتاد تا روایت واقعی و راستین را از زبان خود ایشان بشنویم چرا که روایت شخصی از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است که متاسفانه در سینمای امروزی ما مورد اهمالکاری و کم توجهی بسیاری قرار گرفته است.
این منتقد سینما در پایان سخنان خود گفت: من عاجزانه از تمامی سیاستگذاران این عرصه، هنرمندان، دستاندرکاران و فعالان این حوزه تقاضا دارم تا دست در دست هم دهند تا مستندهای شخصیت محور با حضور و روایت خود افراد صورت گرفته و در دست ساخت قرار گیرد تا ضمن به نمایش در آمدن یک روایت دست اول از هرگونه تحریف و حاشیهسازی نیز دور باشیم که این روند از اهمیت و ارزش ویژهای برخوردار است و باید این خلأ به سرعت مورد بررسی و ارائه راهکار برای رفع قرار گیرد تا واقعیات را به مخاطبان این حوزه عرضه کنیم.