به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، در بیشتر موارد داروها و روش‌های درمانی که مورد کارآزمایی بالینی روی زنان باردار قرار نگرفته، از لیست داروهای مجاز برای این گروه خارج می‌شود و چه بسا ممکن است دارو برای آن‌ها مشکلی نداشته باشد. اما به تازگی پلتفرمی ارائه شده که به این زنان کمک می‌کند ژن‌درمانی را به شکلی ایمن انجام دهند.
نانوذرات لیپیدی (LNPs) از زمان ساخت واکسن‌های mRNA ضدکرونا بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. محققان دانشگاه کارنگی ملون در تلاش هستند تا با درمان بیماری در سطح ژن، مسیر انواع روش‌های درمانی جدید را باز کنند.
کاترین وایتهد می‌گوید: «در فکر کردن به آینده ژنتیک، مایلیم بدانیم چه چیزی می‌تواند برای افراد باردار نیز مفید باشد.»
وایتهد در مقاله ای که در PNAS منتشر شده است، اطلاعاتی در مورد طراحی نانوذرات لیپیدی برای استفاده ایمن در دوران بارداری ارائه می‌دهد. نانوذرات لیپیدی وسایل انتقال دهنده‌ای هستند که mRNA را وارد سلول‌ها می‌کنند.
بخشی از این سوالات در مورد ایمن بودن ژن‌درمانی برای افراد باردار، به موضوع فقدان ابزاری امن برای انتقال مواد ژنتیکی است. این گروه تحقیقاتی روی این موضوع کار می‌کردند که چگونه نانوذرات در بدن افراد باردار نسبت به دیگران رفتار می‌کند.
سیستم ایمنی و واکنش معمول آن به هر چیز خارجی، در طول بارداری تغییر می‌کند. درک تغییرات در پاسخ ایمنی به نانوذرات لیپیدی به دلیل سمیت‌های بالقوه و سایر مسائل مهم است.
مطالعات این گروه نشان می‌دهد که اثرات نانوذرات لیپیدی در دوران بارداری وابسته به شیمی است. گنجاندن لیپیدهای مختلف در نانوذره، شیمی آن را تغییر می‌دهد، که به نوبه خود نحوه واکنش سیستم ایمنی را تغییر می‌دهد.
در این مطالعه، محققان ۲۶۰ لیپید مختلف را بررسی کردند. آن‌ها شامل موادی بودند که بدون ایجاد پاسخ ایمنی به خوبی کار می‌کنند و باعث پاسخ ایمنی می‌شوند.
این مطالعه نشان می‌دهد که نانوذرات لیپیدی مورد استفاده در آزمایش‌های این گروه به جنین نمی‌رسد. در دوران بارداری، بدن موانع مختلفی برای تحویل دارو دارد. یکی از بارزترین آن‌ها جفت است. در تامین مواد مغذی برای جنین کلیدی است و در عین حال مانع از انتقال هر چیز سمی می‌شود. اکثر درمان‌هایی که یک زن به آن نیاز دارد باید از جنین دور نگه داشته شود. تحقیقات این گروه نشان می‌دهد که می‌توان mRNA را به جفت رساند بدون اینکه در جنین انباشته شود.
تعدادی از بیماری‌ها وجود دارد که در آن‌ها اختلال عملکرد جفت وجود دارد. یکی از شایع ترین آن‌ها پره اکلامپسی است. وایتهد می‌گوید: «اگر بتوانیم mRNA را به جفت برسانیم، فرصت‌هایی برای درمان و همچنین کشف علت وقوع این بیماری‌ها باز می‌شود.»
محققان همچنین به بررسی نانوذرات لیپیدی پرداختند که در تحقیقات قبلی نشان داده شده بود که التهاب‌زا هستند و دریافتند که مانع رشد جنین می‌شوند.
شیمی‌های خاصی وجود دارد که محققان می‌توانند پیش‌بینی کنند که هر چیزی حاوی آن گروه ساختاری خاص، مشکل ایجاد کند. با درک بهتر ساختار-عملکرد، محققان می‌توانند با دقت بیشتری پیش‌بینی کنند که از چه لیپیدهایی در آینده استفاده کنند.