یادداشت دانشجویی|
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، محمد شاهد چرخکار؛ شاید باورتان نشود اما:
۱) از ۱،۱۶۲،۰۰۰ دانشجوی دانشگاه‌های وزارت علوم، وزارت بهداشت و فرهنگیان تنها ۱۲۱،۰۰۰ دانشجو، متأهل‌اند. یعنی ۴۱/۱۰ درصد!
۲) برای این ۱۲۱،۰۰۰ نفر تنها ۲،۵۰۰ واحد خوابگاه متأهلی وجود دارد یعنی ۰۷/۲ درصد دانشجویان متأهل امکان داشتن خوابگاه متأهلی دارند. آمار نسبت به کل دانشجویان ۲۲/۰ درصد است و این یعنی فاجعه!
۳) لازم به ذکر است هیچ آماری از دانشجویان متأهل دانشگاه فرهنگیان در دست نیست! وقتی آمار نیست، یعنی این موضوع مسئله شناخته نشده که برای رفع آن، یعنی ساخت خوابگاه متأهلی، اقدام شود فلذا در دانشگاه فرهنگیان هیچ خوابگاه متأهلی وجود ندارد!
این دفعه باید باورتان شود که:
۱) سال ۱۳۸۴ بود که قانون تسهیل ازدواج در صحن مجلس شورای اسلامی تصویب شد. قانونی که در بند ۱۰ آن به صراحت آمده:
«وزارتخانه‌های علوم، تحقیقات و فناوری و بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و سایر مؤسسات دارای مرکز آموزشی، موظفند در چارچوب بودجه سنواتی نسبت به ساخت و واگذاری خوابگاه‌ها برای متأهلین اقدام لازم را معمول دارند ...»
۲) بعد از چالش‌های فراوان قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت سال ۱۴۰۰ تصویب شد. قانونی که در ماده ۷ آن بیان داشته:
«سازمان اوقاف و امور خیریه و تولیت آستان‌های مقدسه با رعایت نوع وقف و ترویج (فرهنگ وقف و تعالی خانواده) مکلفند با همکاری وزارتخانه‌های علوم، تحقیقات و فناوری، بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و راه و شهرسازی و همچنین مراکز مدیریت حوزه‌های علمیه، ضمن استفاده از ظرفیت‌های مردمی، به احداث "خوابگاه متأهلین ویژه دانشجویان و طلاب" اقدام نمایند»
۳) ۲۸ بهمن ۱۴۰۲ بود که رئیس جمهور دستور پیگیری ویژه جهت ساخت ۶۰ هزار واحد خوابگاه متأهلی را دادند.
اوضاع اصلاً خوب نیست…
بحران جمعیت پیش‌بینی می‌شود. کاهش نرخ موالید در مقابل فوتی‌ها خبر از اتفاقات ناگواری می‌دهد؛ پیری جمعیت، کمبود نیروی کار و نهایتاً بحران!
ریشه‌یابی‌ها، سیاست کلی کشور را به سمت افزایش تولید نسل و ازدواج جوانان سوق داده. این مسئله در حالی است که عمده جمعیت جوان را می‌توان دانشجو‌ها و شاغلین به تحصیل دانست. جوانانی که جدای از قوانین مختلفی که برای حمایت از آنها تصویب گشته، قول‌های متعددی نیز جهت همکاری و مساعدت داده شده. اما حال...
خوابگاه متأهلی، درمان ازدواج‌ها پایین دانشجویان
خوابگاه متأهلی می‌تواند یکی از جدی‌ترین چالش‌هایی که مانع ازدواج جوانانِ دانشجو می‌شود را رفع کند.
طبق آخرین آمار‌ها مسکن، که تورم افسارگسیخته‌اش این روز‌ها بیشتر از پیش احساس می‌شود، یکی از مهم‌ترین عناصر سبد خانوار یک خانواده شهری شامل می‌شود.
طبق آمار‌ها بیش از ۵۰ درصد هزینه‌های یک خانواده شهری و ۳۸ درصد هزینه‌های یک خانواده روستایی صرف تهیه مسکن می‌گردد.
گرانی مسکن طبق آمار‌های رسمی از مهم‌ترین عوامل عدم رغبت جوانان به ازدواج را به شمار می‌رود. مشکلی که برای جوانِ دانشجو که شغل تمام وقتی هم نمی‌تواند داشته باشد، بیش از هر زمان دیگر به چشم می‌آید.
آمار پایین ساخت خوابگاه متأهلی که در ابتدای این یادداشت آمد سعی داشت فکر را بیشتر از هر زمان دیگری به این گزاره سوق دهد که می‌بایست دانشگاه‌های کشور با اولویت‌جدی‌تری به این مسئله نگاه کرده و قدمی مهم برای بهبود اوضاع ازدواج دانشجویی و افزایش جمعیت بردارند.
زمانی که نهاد دانشگاه می‌تواند بار سنگینی را از دوش دانشجویان بردارد چرا با غفلت و تعلل خود امر ازدواج دانشجویان را بیش از پیش به تأخیر بیندازد؟
این مسئله در شرایطی که حاکمیت تمام سعی خود را دارد تا از بحران جمعیت جلوگیری کند، اهمیت دوچندانی پیدا می‌کند.
این مسئله نیازمند پیگیری جدی دغدغه‌مندان این حوزه بوده تا قدمی، هر چند کوچک، در راستای احقاق مطلبات بر زمین مانده رهبر انقلاب، برداشته شود.
محمدشاهد چرخکار
نائب دبیر انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه علامه طباطبائی(ره)
انتشار یادداشت به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات