به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، کمیل خجسته نوشت: رهبر ایران مردی که در همه سخنرانی‌هایش یک کاغذ همراهش است که نشان می‌دهد برای آن صحبت‌ها، کار کرده و وقت گذاشته است.
مردی که در سخنرانی‌هایش، به متون قبلی‌اش ارجاع می‌دهد یعنی آنکه آن‌ها برایش مهم بودند. ولی امری که در جای‌جای صحبت‌هایش داده، روایت و آیه مبتنی بر حوادث روز و تحلیل است.
چه جوری می‌شود «ای رهبر آزاده آماده‌ایم آماده» را گفت و صحبت‌هایشان را دنبال نکرد؟! چگونه می‌شود «خونی که در رگ ماست هدیه به رهبر ماست» باشد و نخوانده و نشنیده بدانیم او به دنبال کدام مقصد است؟ اولویتش چیست؟ و از بسیجیانش چه می‌خواهد؟!
آقا تقریبا در سال ۷۰ سخنرانی و پیام مهم دارند که میانگین کلماتش ۱۵۰۰ کلمه در هر متن می‌شود.
فرمانده را باید دنبال کرد وگرنه کار انقلاب پیش نمی‌رود. بسیجی کارش کانال کشی است بین حرف، ولی و مردم. همان چیزی که آقا از خودش و حزب جمهوری انتظار داشت برای امام.
منبع: فرهیختگان
ارسال نظرات