اساتيد سكولاري كه پوچ‌گرايي هديه مي‌كنند؛
گروه صنفي «خبرگزاري دانشجو»، استاد تازه از كلاس درس خارج شده بود و به سمت اتاق خود حركت مي‌كرد و در حسي سراسر پوچ‌گرايانه و در منش و ظاهري پست مدرن بر كرسي خويش نشسته بود كه بي‌هدف از همه معناها عبور مي‌كرد و لحظه‌اي نيز به نظم‌هاي آفرينش و دست پروردگار در چينش اين نظام نمي‌انديشيد.
چايي آبدارچي دانشگاه آخرين نفس‌هايش را مي‌كشيد و داشت يخ مي‌بست ولي سيگار استاد تا سه نفس تا آخرين پك در دست‌هاي دانش آموخته دانشگاه گرفتار شده بود و استاد حاضر نبود سيگار را به اين راحتي به سطح آشغال بسپارد.
نيم ساعت تنفس شاگردان و استاد تمام شده بود، استاد آهسته به سمت كلاسي ديگر و تنها براي پر كردن ساعات موظفي راهروها را طي مي‌كرد و در كلاس شاگرداني نشسته بودند كه از كلمه استاد معنايي مقدس در ذهن داشتند.
چه زود تقدس‌هاي ذهن شاگرد در هم ريخت و از استاد نمادي ديگر ترسيم شد كه صد رحمت به اراذل چاله ميدان كه حداقل سالي يك بار يا ده سالي يك بار به ياد خدا مي‌افتند؛ انگار استاد مأموريت‌هاي يگري نيز داشت و بچه‌هايي را كه احساس مي‌كرد كه مذهبي‌ترند بيشتر نشانه مي‌رفت و در انواع بي‌مهري‌ها دمار از روزگارشان درمي‌آورد.
دانشجوياني كه خيلي اهل مذهب و دين نبودند بيشتر مريد استاد مي‌شدند و پايان تمام جمله‌هاي مدرس دانشگاه را با كلمه احسن نُقل باران مي‌كردند و استاد هم به نظريه بافي و ايرادات نظرهايي مي‌پرداخت كه هر كدامش در تناقض ديگري مي‌چرخيد.
بگذريم، دانشجو با وردهاي استاد به درس و بحث بي‌ميل شده بود و در سختي درس‌هاي فني، مي‌كوشيد كه به هر نحوي شده خودش را آرام كند و به انواع قرص‌ها پناه ببرد اما در آخر، قرصي را انتخاب كرد كه به زندگي خود پايان دهد.
همين چند روز پيش بود كه دانشجوي كارشناسي ارشد دانشگاه صنعتي شريف در شرف دفاع از پايان‌نامه‌اش قرصي را مصرف مي‌كند كه به زندگي‌اش پايان دهد و حاصل زحمت‌هاي اساتيد پوچ‌گرا و سكولار را به جامعه د انشگاهي و عموم مردم معرفي كند.
تنها اين دانشجو نبوده بلكه دو دانشجوي ديگر نيز در سال‌هاي گذشته در اين دانشگاه خودكشي كرده و همچنان اساتيد سكولار و پوچ‌گرا دانشگاه را عرصه تاخت و تاز خود قرار داده‌اند و دانشجو را به هر طريقي كه دوست دارند مي‌چرخانند اگر چه عمر و حاصل كار دانشجو و والدينش تباه باشد.
مهدي آقايي، دانشجوي دانشكده فيزيك دانشگاه صنعتي شريف شامگاه پنج شنبه گذشته بر اثر خوردن قرص برنج خودكشي مي‌كند و پدر و مادر داغدار خود را با جسد بي‌جانش روبرو مي‌كند و در آن طرف ماجرا استاد چه خوشحال و قدح باده به دست به حاصل كار خود مي‌انديشد و تنها نيشخند است كه به روح دانشجو هديه مي‌كند./انتهاي پيام/
ارسال نظرات