به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، دانشمندان هشدار داده‌اند که پروژه انرژی‌های تجدیدپذیر خطری برای بزرگترین تلسکوپ جهان به همراه دارد.
AES Energy، یک شرکت مستقر در ایالات متحده، قصد دارد یک تاسیسات هیدروژن تجدید پذیر بزرگ در شیلی، تنها چند کیلومتری کوه پارانال، که محل تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه جنوبی اروپا (VLT) است، بسازد.
پروژه هیدروژن می‌تواند مانع از پتانسیل نجومی VLT شود
تلسکوپ بسیار بزرگی که در دهه ۱۹۹۰ با هزینه ۳۵۰ میلیون دلار (معادل ۸۴۰ میلیون دلار امروز) ساخته شد، یکی از پیشرفته‌ترین ابزار‌های تماشای آسمان در جهان است. این رصدخانه با دقت بالا که شامل چهار تلسکوپ ۲۷ فوتی (۸.۲ متری) است که به صورت هماهنگ کار می‌کنند، برخی از مرموزترین پدیده‌های جهان را کشف کرده است.
با این حال، بر اساس گزارش اسپیس دات کام، خاویر بارکنز، مدیر کل ESO، در صورت تایید پروژه هیدروژن، INNA، توانایی‌های رصد آن می‌تواند به شدت کاهش یابد.
بر اساس تجزیه و تحلیل ESO، پروژه هیدروژن می‌تواند روشنایی آسمان را تا ۱۰ درصد افزایش دهد، تغییری که به اندازه کافی قابل توجه است تا کوه پارانال را از یکی از رصدخانه‌های برتر جهان به یک مکان رصد متوسط کاهش دهد. بارکونز خاطرنشان کرد که این آلودگی نوری توانایی تلسکوپ بسیار بزرگ را برای ثبت پدیده‌های نجومی کم نور مختل می‌کند و بازده علمی آن را کاهش می‌دهد.
کوه پارانال، یک قله ۸۷۴۰ فوتی (۲۶۶۴ متری) در صحرای آتاکامای شیلی، یکی از معدود مکان‌های باقی‌مانده روی زمین است که توسط آلودگی نوری شهری یا صنعتی دست نخورده است. موقعیت آن در رشته کوه آند یک آسمان شب کریستالی شفاف را برای بیش از ۱۱ ماه در هر سال ارائه می‌دهد و شرایط ایده آلی را برای انجام تحقیقات نجومی پیشرفته ایجاد می‌کند.
بیش از ۶۰ سال پیش، ESO، یک سازمان بین دولتی متشکل از ۱۶ کشور اروپایی، صحرای آتاکامای شیلی را برای تلاش‌های نجومی خود انتخاب کرد. اولین رصدخانه آن بر روی کوه لا سیلا در سال ۱۹۶۶ ساخته شد. در دهه ۱۹۹۰، پارانال با ایجاد تلسکوپ بسیار بزرگ به نقطه کانونی نجوم اروپا تبدیل شد.
آسمان تاریک کوه Paranal آن را به خانه ایده آل برای VLT تبدیل کرده است
VLT بیشتر موفقیت خود را مدیون آسمان بکر و تاریک بالای کوه پارانال است. یک بررسی در سال ۲۰۲۳ نشان داد که در میان ۲۸ رصدخانه پیشرفته نجومی جهان، کوه پارانال کمترین آلودگی نوری مصنوعی را تجربه کرده است. این شرایط استثنایی همچنین باعث شد ESO کوه آرمازونز را برای نسل بعدی تلسکوپ خود، تلسکوپ بسیار بزرگ (ELT) انتخاب کند.
ELT که قرار است به بزرگترین تلسکوپ نور مرئی جهان تبدیل شود، دارای یک آینه ۱۳۰ فوتی (۳۹.۳ متری) خواهد بود و انتظار می‌رود تا پایان این دهه عملیاتی شود و مرز‌های اکتشافات نجومی را جابجا کند.
این تلسکوپ ۱.۵ میلیارد دلاری قرار است بر روی میراث VLT قابل اعتماد ساخته شود و نما‌های عمیق تری از جهان دور ارائه دهد و امکان مطالعه دقیق سیارات فراخورشیدی بالقوه قابل سکونت را فراهم کند. با این حال، آلودگی نوری پیش بینی شده از پروژه INNA این پیشرفت‌ها را تهدید می‌کند. افزایش روشنایی آسمان می‌تواند توانایی مشاهده کهکشان‌های کم نور را کاهش دهد و تلاش‌ها برای تجزیه و تحلیل اتمسفر سیارات فراخورشیدی را به خطر بیندازد و به طور بالقوه مانع از اکتشافات کلیدی علمی شود.
ESO تخمین می‌زند که این پروژه می‌تواند آلودگی نوری معادل یک شهر ۲۰۰۰۰ نفری ایجاد کند. بخش‌هایی از پارک صنعتی ممکن است تا ۳ مایل (۵ کیلومتر) به تلسکوپ‌ها نزدیک باشد و هر گونه گسترش در آینده می‌تواند تاثیر آن بر آسمان شب پارانال را بدتر کند.
به گفته بارکونز در حالی که پروژه‌ای مانند INNA می‌تواند به مکان‌های مناسب دیگری منتقل شود، کوه پارانال برای ستاره شناسان غیرقابل جایگزین باقی مانده است. او تاکید کرد که این دو نمی‌توانند در یک مکان همزیستی داشته باشند و نشان می‌دهد که نیروگاه هیدروژن می‌تواند به راحتی تا ۳۱ مایل (۵۰ کیلومتر) دورتر شود بدون اینکه به عملکرد آن آسیبی وارد شود.