گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو،اظهارات مکرر آمریکاییها نشان میدهد که FATF ابزار افزایش دقت تحریمهای مالی آمریکا است و ادعای دسترسی آمریکا به همه اطلاعات حتی بدون بسترهای موجود در FATF، ادعای غلطی است که توسط موافقین تصویب پالرمو و CFT مطرح میشود. یکی از دلایل شکست دولت بایدن در تحریم نفتی ایران، عدم تکمیل پازل تحریمی آمریکا به واسطه FATF بود.
با داغ شدن مسأله همکاری ایران با FATF و بررسی لوایح الحاق ایران به دو کنوانسیون CFT و پالرمو در مجمع تشخیص مصلحت نظام، بار دیگر عقبه رسانهای جریان حامی FATF با تحریف واقعیت و ارائه تحلیلهای نادرست، به دنبال فضاسازی رسانهای هستند. در همین راستا برخی چنین ادعا میکنند که همکاری ایران با FATF تأثیری در کاهش یا تشدید تحریمهای ایران ندارد؛ زیرا اساساً اطلاعات پنهانی برای آمریکا وجود ندارد که بخواهد از طریق FATF به آنها دسترسی پیدا کند. به عبارت دیگر آمریکا بدون نیاز به FATF هم به این اطلاعات دسترسی دارد و اگر ایران میتواند تحریمها را دور بزند به این دلیل است که دولت بایدن خودش در اعمال تحریمها سختگیری نمیکند! شاهد این ادعا نیز افزایش صادرات نفت ایران پس از روی کار آمدن بایدن، از حدود ۳۰۰ هزار بشکه در روز به حدود ۲ میلیون بشکه در روز است. اما این ادعا تا چه میزان با واقعیتها تطابق دارد؟
آیا دولت بایدن نمیخواست درباره تحریمهای نفتی ایران سختگیری کند؟
در پاسخ به این ادعا که دولت بایدن نمیخواست درباره تحریمهای نفتی علیه ایران سختگیری کند کافی است مروری بر سخنان آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا در دولت بایدن داشته باشیم که در جلسه استماع کمیته روابط خارجی مجلس سنا در پاسخ به یکی از نمایندگان میگوید: «ایرانیها به سختی برای دور زدن تحریمها تلاش میکنند و ما هر کاری برای جلوگیری از این کار انجام میدهیم، اما در جلوگیری از فروش نفت ایران ناتوانیم. ما با اعمال بیش از ۶۰۰ تحریم، در تلاش هستیم تا به طور مستمر با این اقدامات ایران مقابله کنیم.»
همچنین رابرت مالی، مسئول وقت میز ایران در وزارت خارجه آمریکا در ژانویه ۲۰۲۳ درباره تحریمهای ایران میگوید: «ما هیچ کدام از تحریمهای خودمان را علیه ایران کاهش ندادهایم، به ویژه در مورد فروش نفت. ما به تلاش برای نظارت بر آن ادامه میدهیم و کشورها را از خرید نفت ایران منصرف میکنیم. ما از زمان روی کار آمدن رئیسجمهور بایدن هیچ کدام از تحریمهای خود، به ویژه درباره صادرات نفت ایران را کاهش ندادهایم».
ادعای دوم حامیان FATF این است که آمریکا مسیرهای دور زدن تحریمها را میداند و برای کشف این مسیرها نیازی به FATF ندارد. در پاسخ به این ادعا نیز کافی است به برخی اعترافات مقامات آمریکایی در این زمینه توجه کنیم. برای مثال، ریچارد نفیو، تحلیلگر ارشد مؤسسه واشنگتن و طراح نظام تحریمی علیه ایران، در مقالهای اعتراف میکند که آمریکا موضوع تحریمهای ایران را در سازمانهای بینالمللی، به ویژه سازمان ملل و گروه ویژه اقدام مالی (FATF) در اولویت قرار داده است.
همچنین استیون منوچین، وزیر خزانهداری آمریکا در دوران ترامپ در روز پایانی نشست FATF در تیر ۹۸ صراحتاً میگوید: «سرانجام، تحت ریاست ایالات متحده آمریکا، FATF روشهایی را آزمایش کرد که استانداردها بتوانند به طور مؤثر در مورد تهدید تأمین مالی اشاعه سلاحهای کشتار جمعی، مبارزه کنند. کشورهای یاغی، تروریستها و سندیکاهای جنایی بینالمللی به طور فزایندهای در دور زدن تحریمها و سایر اقدامات پیشگیرانه، به منظور ادامه توسعه اشاعهگری سلاحهای کشتار جمعی خبره و ماهر شدهاند. من این سازمان را تشویق میکنم تا به منظور اطمینان از اینکه خط مشیها و کنترلهای شبکه جهانی FATF به طور مؤثر مواجهه با این تهدید تکامل یافته را تکمیل کند، کارهایی را در اینجا انجام دهد.»
این اظهارات نشان میدهد اولاً بر خلاف ادعای حامیان FATF در ایران، آمریکا اشراف اطلاعاتی بر مسیرهای دور زدن تحریم ندارد و ثانیاً FATF به عنوان ابزار مناسبی جهت شناسایی مسیرهای دور زدن تحریم، مورد توجه و سوء استفاده آمریکا قرار دارد.