به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، حالا حساب تعطیلی مدارس به‌علت سردی هوا، آلودگی و دلایل دیگر از دست خانواده‌ها در رفته است. اصلا باید تعداد روز‌هایی را که دانش‌آموزان در این ۸ ماه سال تحصیلی به مدرسه رفته‌اند، به جای روز‌های تعطیل شمرد. این تعطیلی‌های پیاپی و بدون برنامه، هم والدین را بلاتکلیف و سرگردان کرده، هم تدریس معلمان را به چالش کشیده و هم یادگیری دانش‌آموزان را مختل کرده است و از سویی وزارت آموزش و پرورش هم تاکنون اعلام نکرده که برای جبران این تعطیلی‌ها چه برنامه‌ای دارد.
اما روایت والدین
حلقه اول درگیر با آموزش مجازی، خانواده‌ها هستند و این روز‌ها وقتی پای درد دل والدین دانش آموزان بنشینید، همه آنها حرف‌ها و درد‌های مشترکی را بیان میکنند.
آنها به زبان ساده؛ نگران کم‌سوادی فرزندشان هستند و می‌ترسند این کم سوادی باعث شود نتواند پایه‌های تحصیلی آینده را خوب یاد بگیرد و به ترک تحصیل منجر شود؛ و نقل میکنند معلم صبح می‌آید، شاد را باز می‌کند و ۲ تا درس ضبط‌شده را می‌گذارد، یک حضور و غیاب می‌کند و راس یک ساعت مشخص می‌رود. حتی زمانی که اینترنتش هم قطع می‌شود.
به این موضوع، قطع اینترنت دانش آموزان را هم اضافه کنید به خصوص در شهرستان‌ها که زیر ساخت‌ها ضعیف‌تر است.
روایت معلم
معلمان که سمت دیگر بحران تعطیلی پیاپی مدارس هستند روایت دیگری دارند. اغلب آنها می‌گویند که در آموزش مجازی، تلاش دارند کم نگذارند و حواسشان به تدریس هست، اما برخی هم می‌گویند که ترجیحشان کلاس حضوری است.
روایت دانش‌آموزان
ضلع سوم این تعطیلی‌های بدون برنامه، دانش‌آموزان هستند که ضررکنندگان اصلی به‌حساب می‌آیند.
«تعطیلی یعنی یادگیری حداقلی و یادگیری حداقلی یعنی رتبه پایین در کنکور و قبولی در رشته بدون شغل. خیلی از بچه‌ها بی‌خیال شده‌اند و می‌خواهند سال دیگر در کنکور شرکت نکنند.
پیامد تعطیلی مدارس برای رشد شخصیتی دانش آموزان
در مورد تعطیلات و تاثیر آن از دو زاویه می‌شود نگاه کرد؛ تعطیلاتی که طبق اصول و فواصل زمانی منظم و برنامه‌ریزی شده باشد، می‌تواند تاثیرات مثبتی بگذارد. اما اینکه بچه‌ها نیاز دارند روزانه و تابع نظم مشخصی وارد مدرسه شوند و فعالیت‌های آموزشی خود را در یک چارچوب منسجم دنبال کنند نیز یک بحث دیگر است. هیچ چیز ضروری‌تر از حضور بچه‌ها در مدرسه نیست. زیرا برای کودک یا نوجوان مدرسه به عنوان تنها نماینده اجتماع به حساب می‌آید. یعنی در دنیای ذهنی یک کودک و نوجوان مدرسه مساوی اجتماع است و چنانچه از مدرسه محروم شود یا از مدرسه اخراج شود و نتواند از امکانات آموزشی در فضای مدرسه بهره ببرد طبیعتا ما او را از یک نعمت مهم یا اینطور بگوییم از تنها فرصت آموزشی فرهنگی و اجتماعی محروم کرده‌ایم و عدم حضور در مدارس می‌تواند منجر به کند شدن فرایند رشد شخصیت و مهارت‌های ذهنی و مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی باشد.
فواید حضور در مدرسه
امیر رهبر در بخش دیگر یادداشت نوشت: اجتماع‌پذیری، جامعه‌پذیری و قانون‌پذیری و رشد تمام سازه‌های شخصیتی کودکان در سنین مدرسه متاثر از حضور در این محیط اجتماعی است و اظهار داشت: طبیعی است اگر این امکان را از دانش‌آموز بگیریم طبعا آثار سوئی می‌تواند بر روی آنها داشته باشد. البته اگر این عدم حضور موقتی باشد و بتوان به شکل منطقی توجیهش کرد، این آثار و تبعات می‌تواند کاهش پیدا کند. برای مثال وقتی دانش‌آموزی از مدرسه اخراج می‌شود تا زمانی که مدرسه به ناچار تعطیل می‌شود این دو موقعیت می‌تواند تاثیرات متفاوتی بر روی آنها بگذارد.
بازگشایی مدارس و حضور دانش‌آموزان در آن یک اتفاق خانوادگی و فردی نیست. بلکه یک اتفاق کاملا اجتماعی است که تمام عناصر جامعه را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد. حضور در مدرسه هم بُعد اجتماعی و هم بُعد اقتصادی و هم بُعد روانشناختی دارد و روی همه ابعاد زندگی می‌تواند تاثیرگذار باشد. بطوری که تعطیلات در خانواده‌ها منجر به برهم خوردن نظم طبیعی و حیاتی خانواده‌ها می‌شود. تصور کنید دانش آموزی که طی روز به مدرسه می‌رفت و والدین او شاغل بودند، اکنون به دلیل تعطیلی نمی‌دانند با کودکشان چه کار کنند. یعنی در واقع والدین و خانواده هم تحت تاثیر این تعطیلات پی در پی هستند.
تاثیر تعطیلی مدارس بر گروه‌های سنی متفاوت
هر چه سن پایین‌تر باشد، تاثیر سوء این تعطیلات مداوم می‌تواند بیشتر باشد چرا که رشد شخصیت کودکان و مهارت‌های ارتباطی و ذهنی در سنین پایین‌تر رشد می‌کند و در سنین پایین‌تر تثبیت می‌شود. اما در سنین دبیرستان و متوسطه دوم این آثار منفی می‌تواند کمتر باشد. چرا که هر چه شما بیشتر به سمت پایه‌های بالاتر حرکت کنید، ابعاد محتوایی پایه‌های تحصیلی مهمتر و جدی‌تر و ابعاد اجتماعی و روانشناختی رنگ کمتری پیدا می‌کند.
مورد دیگر که باید به آن توجه کرد، رشد مهارت‌های ذهنی و مغزی است. تا حدود سن ۱۴ یا ۱۵ سالگی مغز انسان و مرینه شدن سیستم عصبی انسان با سرعت بالایی اتفاق می‌افتد و در این فرایند تخصصی شدن مغز تعاملات اجتماعی و آموزش‌های حضوری می‌تواند نقش جدی ایفا کند که این هم دلیلی است که حضور در مدرسه و آموزش حضوری می‌تواند برای سنین پایین‌تر و دبستان اهمیت داشته باشد و غیبت‌های طولانی شدن تعطیلات می‌تواند منجر به کند شدن فعالیت‌های ذهنی شود.
اما چه باید کرد؟
در خصوص راهکار‌های لازم برای رشد شخصیتی و مهارت‌های ارتباطی دانش آموزان، آموزش‌های مجازی چه در حوزه مهارتی و چه در حوزه دانش که اکنون هم انجام می‌شود، گزینه مناسبی است و می‌تواند برخی از تاخیر‌ها را جبران کند هر چند بهترین گزینه نیست.
زیرا در آموزش‌های آنلاین شما می‌توانید مهارت‌های ذهنی و دانش و مهارت‌های تخصصی را به افراد آموزش دهید ولی آن بالندگی شخصیتی و تقویت مهارت‌های ارتباطی نمی‌تواند به شکل مناسب برای آنها اتفاق بیفتد؛ لذا برای جلوگیری از آثار سو این تعطیلات پی در پی و غیبت‌های متوالی دانش‌آموزان در مدارس یکی از راه‌ها آموزش مجازی و دوم ایجاد گروه‌های کوچک بین فرزندان است.
امیر رهبر، فعال رسانه