رونمایی جدیدترین آثار ادبیات اردوگاهی

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، فرزانه قلعه‌قوند، مدیر انتشارات پیام آزادگان، به معرفی آثار پرداخت و درباره کتاب «آفتاب در سلول» گفت: این اثر به قلم حجت‌الاسلام علی علی‌دوست (قزوینی) درباره نماز در اسارت است. کتاب قبلی این نویسنده «ابر فیاض» نام دارد و همچنین راوی کتاب «خداحافظ رئیس» است. کتاب «به آسمان نگاه کن» خاطرات محمود عباس‌پور است که در والفجر ۱ به اسارت درآمد و در اسارتگاه الانبار و موصل بزرگ و تکریت ۵ بوده و این یک کتاب خودنگاشت است؛ یعنی دور از آرایه‌های ادبی است و کلام واقعی و مستند آزادگان است.

قلعه‌قوند ادامه داد: «روزگاری اردوگاه» از مجموعه کتاب‌های مرجع است و برای هر اردوگاه یک کتاب تولید شده است. این اثر اولین جلد از این مجموعه است و ۱۹ کتاب دیگر در مرحله صحت‌سنجی است. «روزگاری اردوگاه» کتابی متفاوت با دیگر کتا‌ب‌های مرجع بوده و صحت‌سنجی کاملی برایش انجام شده و مناسب پژوهشگران است.

او درباره دو اثر دیگر نشر پیام آزادگان گفت: کتاب «این دیوار چه رنگیه؟» درباره زندگی اسرای اردوگاه ۱۱ است. این اسرا مفقود بوده‌اند و در کربلای ۴ و ۵ اسیر شده‌اند. کتاب «آمده‌ام، اما تو نیستی» خاطرات سحر پرمهر از زندگی پدرش محمدرضا پرمهر است که در اردوگاه رمادی ۹ اسیر بوده.

مدیر این انتشارات درباره کتاب «اطلاعات سری اسرا» اظهار کرد: این اثر به قلم سید رضی نبوی نوشته شده که رئیس بنیاد شهید سمنان است و در اردوگاه رمادی ۱۰ اسیر بوده اسن. این اثر کتابی علمی با سیری پژوهشی است و شامل اطلاعات اردوگاه‌های عراق است. کتاب «سایه هلال» نیز کتابی مرجع درباره اقدامات هلال احمر بوده و شامل مجموعه مکاتبات و اقدامات این نهاد است که به کوشش مریم سلیمی جهرمی نگاشته شده است. «خاطرات ترک‌خورده» نیز با ویراست جدید منتشر شده که شامل خاطرات خودنگاشت یک آزاده مفقود به نام چنگیز بابایی است که در آب‌های وحشی اروند دستگیر و به اردوگاه تکریت منتقل شد.

کتابی دست اول از اردوگاه تکریت

حسینعلی قادری، از اسرای اردوگاه تکریت ۱۱ مفقودین و نویسنده کتاب این «فصل را با من بخوان»، درباره اثرش گفت: سال ۶۵ تا ۶۹ در اسارت به سر بردم و این کتاب حاصل سال‌ها تجربه و یادداشت‌هایم است. دو ماه آخر اسارت به اردوگاه رمادیه تبعید شدم که زیر نظر صلیب سرخ بود و امکانات بهتری داشت و به همین دلیل، فرصت پیدا کردم خاطراتم را بنویسم. مطالب کتاب دست اول است. این کتاب را در صد قسمت در کانال‌ها و گروه‌های آزادگان منتشر کردم و دوستان نظراتشان را گفتند و اصلاحات انجام و منتشر شد.

«فرزند مُنگشت»، کتابی مرجع درباره اردوگاه موصل

در بخش دیگری از این نشست قلعه‌قوند درباره کتاب «فرزند مُنگشت» اظهار کرد: کتاب «فرزند مُنگشت» خاطرات خودنگاشت دکتر بیژن کیانی است که فقط در اردوگاه موصل ۱ اسیر بوده است. اسرای اردوگاه‌های موصل مدام در حال انتقال بوده‌اند و خود اسرا گاهی در خصوص این اردوگاه دچار اشتباه می‌شوند. این کتاب، اما مرجع بسیار خوبی برای کسانی است که به دنبال کسب اطلاعات از اردوگاه موصل بزرگ هستند. ایشان شاعر است و قلمش بسیار زیباست و شاعرانگی در کتاب دیده می‌شود. همچنین کتاب دقیق و درست و سالم است و به نوعی صحت‌سنجی در خود دارد. در کتاب به زادگاهش میانبر زده و کودکی و آداب و رسومش را نیز بیان کرده است.

بیژن کیانی درباره نگارش این اثر بیان کرد: در دوران اسارت گاهی به این فکر می‌کردم که اگر زمانی به ایران برگشتیم، خاطرات را بنویسم؛ اما بعد از برگشت، با اینکه برخی از آزادگان می‌خواستند خاطرات را بنویسم، انگیزه لازم را نداشتم. یکی از دلایل اجتناب از نوشتن این بود که در دفاع مقدس هشت سال ناخواسته با عراقی‌ها که از جهت فرهنگی و تاریخی با ما قرابت داشتند و بیشتر جمعیتش شیعه جعفری بودند، درگیر شدیم. من باید روایتگر حوادثی می‌بودم که در خواننده حس نفرت به آنها ایجاد می‌کرد و نمی‌توانستم بنویسم. یا باید انقدر در خواننده این آگاهی را بالا می‌بردیم که مردم عراق را با بعثی‌ها یکی ندانند و فقط به یک قشر خاص نظامی نفرت داشته باشند؛ اما امکان‌پذیر نبود. در زندان هم می‌گفتم اگر روزی به ایران برگشتیم، در بیان این خاطرات غلو نکنید و واقعیات را بگویید. همچنین با گذشت زمان رشته حوادث از دست می‌رفت و کار مشکل می‌شد.

کیانی افزود: در آخرین دیدار آزادگان با رهبر، ایشان تأکید بسیار بر نوشتن خاطرات کردند و به ذهنم رسید که ایشان می‌دانند نوشتن خاطرات در خواننده آن حس نفرت را ایجاد می‌کند، اما وقتی تأکید می‌کنند، یعنی باید به نحوی از این مانع عبور کنیم.

این آزاده درباره نحوه انتشار کتابش گفت: ابتدا ۱۶ قسمت از زمان آزاد شدن، یعنی از ۲۷ مرداد ۶۹ را نوشتم و برای بازخوردگیری در فضای مجازی منتشر کردم و استقبال بسیاری شد. این موجب شد نوشتن خاطرات را در تلفن همراهم ادامه بدهم و استقبال فضای مجازی کمک زیادی کرد که انگیزه‌ام برای نوشتن بیشتر شود. هر شب یک قسمت را منتشر می‌کردم و آغاز تا پایان این کتاب سه سال طول کشید. این تنها کتاب درباره اردوگاه یا زندان موصل ۱ است و مناسب کار‌های پژوهشی است.

کیانی در پایان گفت: شاید در هیچ کتاب دیگری آقای ابوترابی به این خوبی و صراحت معرفی نشده باشد. ما سه سال با ایشان همراه بودیم و از نزدیک شاهد رفتار و خط کلی سیاستشان بودم و سعی کردم از ایشان شناخت جامعی ارائه دهم.