شعرخوانی‌های شهباز شریف در دیدار با رؤسای جمهور ایران؛ دیپلماسی شعر در خدمت همبستگی منطقه‌ای + فیلم

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو شهباز شریف، نخست‌وزیر پاکستان، در دیدارهای خود با رئیس‌جمهورهای ایران، با قرائت اشعار از شاعران فارسی‌زبان گام مهمی در تقویت روابط ایران و پاکستان برداشت. این حرکت نمادین نه تنها به‌عنوان یک اقدام فرهنگی شناخته می‌شود، بلکه بازتابی از سیاست‌ورزی نرم و استفاده از ادبیات فارسی برای تعمیق روابط میان دو کشور همسایه است.

شعر اول؛ پیامی از تداوم روابط ایران و پاکستان

در سال ۱۴۰۲ و در جریان سفر رسمی آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی به اسلام‌آباد، شهباز شریف با خواندن بیتی از غالب دهلوی، شاعر بزرگ پارسی‌زبان هندی، پیامی نمادین از تداوم روابط ایران و پاکستان ارسال کرد. این بیت بدین شرح بود:

"وداع و وصل جداگانه لذتی دارد
هزار بار برو صدهزار بار بیا"

این شعر، که پر از احساس احترام و آرزوی تداوم روابط است، نشان می‌دهد که هرچند دیدار به پایان می‌رسد، اما درِ دوستی و همکاری همیشه باز است. انتخاب غالب دهلوی، که خود پیوندی تاریخی میان فرهنگ فارسی و شبه‌قاره هند است، به‌طور هوشمندانه ریشه‌های تمدنی مشترک ایران و پاکستان را یادآوری می‌کند.

شعر دوم؛ همدلی و حمایت از ایران در روزهای بحران

در سال ۱۴۰۴ و پس از جنگ دوازده‌روزه ایران و رژیم صهیونیستی، شهباز شریف در دیدار با دکتر مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور جمهوری اسلامی ایران، بیتی از سعدی شیرازی را قرائت کرد. این بیت به شرح زیر بود:

"دوست آن باشد که گیرد دست دوست
در پریشان‌حالی و درماندگی"

این شعر نه تنها پیامی انسانی و اخلاقی بود، بلکه اعلام همبستگی پاکستان با ایران در برابر تجاوزات خارجی را نیز به‌طور غیرمستقیم نشان داد. سعدی، که در ادبیات کلاسیک فارسی جایگاه جهانی دارد، در این لحظه به زبان مشترک دیپلماتیک دو کشور تبدیل شد.

دیپلماسی فرهنگی شهباز شریف و تقویت روابط ایران و پاکستان

شهباز شریف با استفاده از اشعار فارسی، به‌ویژه از شاعران محبوب هر دو کشور، توانسته است روابط فرهنگی و سیاسی ایران و پاکستان را تقویت کند. این اقدام نمونه‌ای از «دیپلماسی فرهنگی احساس‌محور» است که برخلاف زبان رسمی روابط سیاسی، بر پایه اشتراکات فرهنگی و تاریخی دو کشور استوار است.

پیام‌های دیپلماسی فرهنگی شهباز شریف

1. تأکید بر پیوندهای فرهنگی ایران و پاکستان: استفاده از اشعار فارسی، که در هر دو کشور محبوب است، به‌عنوان ابزاری برای تقویت روابط فرهنگی و تاریخی دو کشور عمل می‌کند.

2. افزایش ارزش نمادین روابط: خواندن شعر در دیدارهای رسمی باعث ارسال پیامی عاطفی و معنوی می‌شود که تأثیر زیادی در سطح افکار عمومی دارد.

3. همبستگی در بحران‌ها: شعر خوانده شده پس از جنگ ایران و اسرائیل، پیامی از همبستگی پاکستان با ایران در برابر تجاوزات خارجی بود.

شهباز شریف با استفاده از زبان ادبیات فارسی، روابط ایران و پاکستان را تقویت کرده است. این اقدام نمادین نه‌تنها بازتابی از پیوندهای تاریخی و فرهنگی دو کشور است، بلکه الگویی از استفاده از سرمایه فرهنگی برای تقویت مناسبات دیپلماتیک و منطقه‌ای در شرایط حساس به‌شمار می‌رود.