تنها كشته فاجعه كوي دانشگاه تهران، دانشجو نبود

گروه سياسي «خبرگزاري دانشجو»، در 11 ارديبهشت 78، مجلس شوراي اسلامي به استيضاح مهاجراني، وزير سابق ارشاد پرداخت كه متاسفانه با بي بصيرتي برخي نمايندگاه مجلس آن دوران، مهاجراني موفق به كسب راي اعتماد مجدد از مجلس شد.

 

مجلس پنجم كه در جهت اصلاح قانون مطبوعات برآمده بوده با شعار آزادي مطبوعات از جانب وزير ارشاد دولت خاتمي روبه رو شد و مطبوعات زنجيره اي آن دوران نيز با به راه انداختن جنجال و ايجاد فشار، قصد عقب نشاندن مجلس را از موضع خود داشتند كه روزنامه سلام نيز در همين راستا اقدام به چاپ خبري كاملا محرمانه کرد و موجب تشنج آفريني بيشتر شد.

 

15 تير ماه و يك روز قبل از به بحث گذاشتن طرح اصلاحيه قانون مطبوعات در مجلس، روزنامه سلام، تيتر «سعيد اسلامي پيشنهاد قانون مطبوعات را داده است» را براي روزنامه خود برگزيد و به دليل شكايت وزارت اطلاعات از اين روزنامه به خاطر اين خبر سراسر كذب، دادگاه روحانيت اين روزنامه را به جرم انتشار اسناد طبقه بندي شده توقيف كرد.

 

روز پنجشنبه 17تير ماه دفتر تحكيم وحدت، ميتينگ اعتراض آميزي را در دانشگاه تهران برگزار مي كند كه باعث ايجاد جرقه در بين گروه هاي دانشجويی شده، و اعتراضات در بزرگترين مجتمع خوابگاهي خاورميانه تنها با حضور 30 نفر آغاز مي گردد.

 

اين جمعيت كه اعتراضات خود را عليه قانون اصلاح مطبوعات با سر دادن شعارهايي در داخل كوي آغاز كرده بودند، رفته رفته با پيوستن تعدادي از اراذل و اوباش در اطراف كوي به خيابان آمده، و شروع به سر دادن شعار عليه نظام و انقلاب دادند.

 

محتشمي پور و هادي خامنه اي نيز در بين دانشجويان تحصن كننده در كوي دانشگاه اضافه شدند و موسوی لاري، وزير كشور وقت نيز براي معترضان سخنراني كرد.

 

اعتراض 30 نفره دانشجويي ظرف چند ساعت به درگيري هاي خياباني بين چاقو كشان و اراذل و اوباش خياباني با امت حزب الله مبدل گرديد كه اين گروه با حمله به مردم در خيابان، تنها به جرم ريش داشتن و حزب اللهي بودن آنها را با سلاح سرد مورد ضرب و شتم قرار مي دادند، تنها كشته آن شب حادثه كوي دانشگاه ،عزت ابراهيم نژاد بود كه آن شب مهمان كوي دانشگاه بود.

 

عكس احمد باطبي با پيراهن آغشته به رنگ قرمز (به اذعان خودش) مقابل كنگره آمريكا و ديدارش با جرج بوش نيز نشان از مرتبط بودن اين جريان به اصطلاح دانشجويي با سرويس هاي اطلاعاتي آمريكا بود.

 

بعد از اوج گرفتن التهابات، پليس ضد شورش به دعوت مسئولان دانشگاه در خيابان كارگر شمالي، مقابل كوي دانشگاه مستقر شده، و آشوبگران را به داخل كوي هدايت كردند كه با تحریكات دفتر تحكيم وحدت دانشجویان و برخی چهره های سیاسی، موثر واقع نشده و با حمایت سلیمانی، معاون امور دانشجویی و فرهنگی دانشگاه تهران جسارت تظاهركنندگان به عوامل انتظامی بيشتر شده و اغتشاشگران به سوي نيروهاي انتظامي حمله ور شدند.

 

در شب حادثه عناصر ضد انقلاب پس از اطلاع از آشفته بودن اوضاع شهر به دانشگاه هجوم آوردند و با جعل اخباري نظير كشته شدن تعدادي از دانشجويان در كوي، آتش را شعله ور تر ساختند.

 

از جمله شعارهاي آن روز آشوبگران مي توان به «ایران شده فلسطین مردم چرا نشستین»، «حسین الله كرم اعدام باید گردد»،  «ما منتظر خاتمی هستیم، مجلس صوری نمی خواهیم، ناطق نوری نمی خواهیم»،  «وزیر انقلابی تشكر تشكر (منظور دكتر معین) دانشجو دانشجو تسلیت تسلیت»،  «یا مرگ یا آزادی» یزدی (رئیس وقت قوه قضائیه) امامی پیوندتان مبارك» و لطفیان آدمكش اعدام باید گردد و ...» اشاره كرد.

 

اما در 23 تير اين فتنه آمريكايي با حضور امت بصير و انقلابي و ولايتمدار به پايان رسيد تا اقيانوسي از ملت بصير، جزيره هاي كوچك نفاق و اسلام ستيزي را در خود ببلعد.

 

نكته قابل توجه در حادثه كوي دانشگاه در سال 88 ، اين مطلب است كه تعداد قابل توجهي از بازداشت شدگان كوي دانشگاه در سال 88 هم ميهمان بوده، و اصلا دانشجو نبودند و همانند تنها كشته شده حادثه كوي در سال 78 كه وي هم دانشجو نبود، اما شب حادثه در كوي دانشگاه به اسم دانشجو دست به آشوب مي زد.

 

در سال 88 نيز عده اي عنصر ضد انقلاب پيش از برگزاري انتخابات از رخداد واقعه اي مانند سال 78 خبر داده و اقدام به سنگربندي در محوطه كوي كردند و در صدد ايجاد فضاي آشوب و وحشت مانند سال 78 نمودند.

 

در پايان حادثه تعدادي از نيروهاي انتظامي به گروگان گرفته شده و به داخل كوي برده شدند که این مسئله منجر به تحركات نيروي انتظامي جهت آزادي آنان شد./انتهاي پيام/