به گزارش خبرنگار فرهنگي «خبرگزاري دانشجو»، چند سالي است كه در بخش داوري شاهد داوران خارجي در كنار دوران داخلي هستيم، در اين دوره سه داور خارجي «دمانيك كمپل»، «كن كامرون»، «تيتر تاپ» در كنار داوران ايراني «گلاب آدينه و سعيد كشن فلاح» حضور داشتند و داوران ايراني بخش بين الملل كه اساتيد اين بخش هستند، تئاتري را ناديده گرفتند كه اصول آكادميك تئاتر را به خوبي و زيبايي به اجرا درآورد.
دو كار شاخص اين جشنواره با عنوان «خاطرات شب» از سوئيس و «هتل پاراديزو» از آلمان و همين طور «موسم باد و باران» از فرانسه قضاوت‌ها را در مورد جشنواره و كيفيت آن عوض كرد؛ چرا كه ديدن هر يك از اين نمايش ها خود كلاس درسي بود كه اساتيد اين فن در ارائه توضيح تئوري آن به دانشجويان عاجزند و اين نقص سال‌هاست كه در دانشگا‌ه‌هاي تئاتر ما ديده مي‌شود.
حضور سه داور جوان خارجي در كنار داوران پيشكسوت ايران براي چيست! داستان داوري در ايران و جشنواره‌ها موضوعي است كه اگر در مورد آن كمي سخن گفته شود، متوجه دلخوري‌هاي بسياري خواهيم شد.
کاندید شدن هوشنگ قوانلو پیشکسوت تئاتر و سینما در بخش بازیگری و دادن جایزه به بازگیر تازه وارد سینما آنهم بخاطر بازی نه چندان جالب او در نمایش ریچارد سوم، دیده نشدن کارگردان های جوان در این بخش که به شایستگی هرچه تمام باعث سربلندی کشورمان در جشنواره تئاتر فجر بودند.
علامت سوال های است که پاسخ آن را به داوران این دوره خواهیم سپرد.
آیا داوران ما زحمات چهل ساله هوشنگ قوانلو را ندیدن؟؟ مردی که با تواضع همچنان بر روی صحنه ایستاده است و با همه خستگی روزگار در سال جاری سه اجرای عمومی داشت. بسیاری از دانشجویان تئاتر معنای زندگی در تئاتر را از این پیشکوت تئاتر آموختند نه روابط تئاتری شما پنهان می کنید، اما تیشه به ریشه تئاتر ما زده است و کسی کلامی باز نمی گوید. داوری بدون تئوری و سلیقه چه چیز خواهد شد؟
قضاوت براساس چیست؟ امید که داوران این دوره از جشنواره به جامعه آکادمیک تئاتری پاسخ درست بدهند که باید هم بدهند و این وظیفه آنهاست. دبیرخانه جشنواره بیانیه هئیت داوران را انتشار کند... یا بگذاریم تا جشنواره بعد و داوران دوباره و باز هم جشنواره و باز همان ...
ارسال نظرات