درس‌هايي كه سياسيون ما بايد از انتخابات مجلس نهم بگيرند
اولين نكته كه پيش از برگزاري انتخابات نيز تا حدي مشخص مي‌نمود، تشتت بسيار زياد آراي مردم در تهران بود؛ و اين هيچ دليلي نداشت به جز تقابل دو ليست اصلي «جبهه متحد» و «جبهه پايداري»؛ مسئله‌اي كه ...
گروه سياسي «خبرگزاري دانشجو» - مهدي حسيني؛ انتخابات نهمين دوره مجلس شوراي اسلامي علي‌رغم انتظارات و تحليل‌هاي دشمنان خارجي و برخي سياسيون داخلي با مشاركت كم‌نظير مردم به پايان رسيد.
حضور بيش از 64.2 درصد از واجدين شرايط در پاي صندوق‌هاي رأي كه در پاسخ به نداي رهبر فرزانه انقلاب اسلامي حضرت امام خامنه‌اي اتفاق افتاد، نه تنها مهر سكوت و انگشت حيرت بر دهان تحليل‌گران خارجي نهاد، بلكه عيار اقتدار نظام سياسي جمهوري اسلامي ايران در نگاه آنان را دو چندان كرد.
اين انتخابات درس‌ها و فوايد فراواني در حوزه بين‌المللي داشته و دارد كه طي اين چند روز بسياري افراد در رسانه‌هاي مختلف به آنها پرداخته‌اند؛ اما اين مقال در پي آن است كه برخي از نكات مغفول‌مانده انتخابات اخير را به سياست‌مداران داخلي گوشزد نمايد.
اولين نكته كه پيش از برگزاري انتخابات نيز تا حدي مشخص مي‌نمود، تشتت بسيار زياد آراي مردم در تهران بود؛ و اين هيچ دليلي نداشت به جز تقابل دو ليست اصلي «جبهه متحد» و «جبهه پايداري»؛ مسئله‌اي كه دلسوزان نظام بارها بر آن تأكيد داشتند آن بود كه با وجود تمام اختلافات و تفاوت ديدگاه‌ها، اين دو گروه با يكديگر به تفاهم رسيده و تنها يك ليست در تهران منتشر كنند، كه متأسفانه اين اتفاق نيفتاد.
به نظر مي‌رسد سياسيون اصولگرا بايد به تجربه‌اندوزي از اين انتخابات پرداخته و در موارد مشابه بعدي تا حد ممكن از اين اختلافات بكاهند و بيشتر به وحدت بيانديشند تا تك‌روي.
البته ناگفته پيداست كه برخي خط قرمزها نظير تبعيت عملي از بيانات امام (ره) و منويات رهبري، موضع‌گيري مشخص و صريح در مواقع حساس سياسي، فرهنگي و اجتماعي، پرهيز از وابستگي به كانون‌هاي قدرت و ثروت و... همواره بايد مد نظر اين گروه‌ها باشد و هرگز نبايد از آنها عدول نمايند؛ اما برخي اوقات با لحاظ اندكي سعه صدر و بازكردن دايره اصولگرايي مي‌توان به وحدت حداكثري دست يافت؛ چون مردم خودشان سره را از ناسره تشخيص مي‌دهند و به عنوان مثال به افرادي همچون كاتوزيان كه در فتنه 88 مواضعي بر خلاف نظر آنان گرفتند، اعتماد نخواهند كرد. (ميزان آراي كاتوزيان در اين دوره نسبت به دوره قبل بيش از 300 هزار عدد كاهش يافت.)
نكته دوم كه شايد مهم‌تر از مورد اول باشد آن است كه مردم ايران اسلامي نشان دادند كه همواره پاي آرمان‌ها و اصول انقلاب اسلامي ايستاده و چشم به اشارت مقام معظم رهبري دوخته‌اند و در اين ميان تهديدهاي خارجي و كمبودها و كمكاري‌هاي داخلي كمترين اثري بر عزم پولادين آنها نخواهد داشت.
رشد بيش از 13 درصدي مشاركت مردم در سراسر كشور و بيش از 15 درصدي در تهران همزمان با ياوه‌گويي‌ها و تحريم‌هاي دشمنان نظام از يك سو و مشكلات و معضلات گسترده‌ي اقتصادي و فرهنگي داخل كشور، اين وظيفه را بيش از گذشته بر دوش سياسيون و بالاخص نمايندگان مجلس مي‌گذارد كه با تمام توان خدمتگزار واقعي اين مردم باشند؛ امري كه متأسفانه در مواردي چون حقوق مادام‌العمر مشاغل سياسي، فساد اقتصادي 3000 ميليارد توماني، تعطيلات بيش از حد مجلس و... كمي رنگ باخته است.
تجلي اين مورد را مي‌توان آنجا به چشم ديد كه علي‌رغم افزايش 15 درصدي حضور مردم در انتخابات، اكثر قريب به اتفاق نمايندگان فعلي مجلس در تهران (به جز 4 نفر) با افت رأي نسبت به دوره قبل مواجه بوده‌اند.
نكته سوم اما بيشتر به طيفي خاص از اصولگرايان برمي‌گردد، گروهي كه از سال‌ها قبل در خدمت اين نظام بوده و در مشاغل و مناصب مختلف به انجام تكليف پرداخته‌اند و گرد و غبار پيري بر چهره ايشان نشسته است.
روي صحبت نگارنده در اين بند با اعضاي «جبهه پيروان خط امام و رهبري» است، شايد بتوان گفت كه اين انتخابات يك پيام مهم براي اين عزيزان داشته و آن هم «خسته نباشيد» قاطع مردم به آنها است.
شايد وقتي صبح روز شنبه اعلام شد كه فلان نماينده شهرستاني كه سابقه 7 دوره نمايندگي را در كارنامه دارد و يا آقاي بهمان كه او هم علاوه بر داشتن جنجال‌ها و حاشيه‌هاي فراوان، چندين دوره نماينده مجلس نيز بوده است، اين بار مورد اعتماد مردم شهرشان قرار نگرفته‌اند زنگ خطر براي ديگران به صدا در آمد؛ اما اعلام تدريجي آمار شهر تهران اين گمانه‌زني را تقويت كرد.
براي روشن شدن مطلب خوب است نگاهي به آمار منتخبين مجلس هشتم بياندازيم.
در انتخابات مجلس هشتم كه در مرحله اول تنها 19 نفر از تهران راهي مجلس شدند، 9 نفر از منتخبين از اعضاي جبهه پيروان بودند؛ كه 4 نفر از آنان رتبه‌اي زير 10 داشتند.
همچنين در مرحله دوم نيز 2 نفر ديگر از اعضاي جبهه مذكور به مجلس راه يافتند؛ اما در دوره اخير به غير از آقاي سيد عليرضا مرندي (كه آن هم جزو اعضاي مشترك بين دو ليست اصلي تهران بود) هيچ يك از اعضاي جبهه پيروان در بين 20 نفر اول تهران قرار ندارند؛ اين آمار وقتي جالب‌تر مي‌شود كه بدانيم در بين 40 نفر اول تهران تنها 5 نفر از اعضاي جبهه پيروان آن هم در رتبه‌هاي 23، 25، 29، 38 و 40 قرار دارند، از آن بدتر اينكه آقايان عباسپور، فرشيدي و فرماني حتي جزو 55 نفر اول نيز نيستند!
مسئله بعد آنكه 4 نفر از اين دوستان در انتخابات اخير نسبت به مجلس هشتم با افتي بين 127 هزار تا 320 هزار رأي مواجه شده‌اند.
در ضمن آقايان غفوري فرد و باهنر كه در دوره قبلي رتبه‌هاي پنجم و ششم را بين كانديداهاي تهران كسب كرده بودند، در اين دوره رتبه‌اي بهتر از 40 و 25 نصيبشان نشده است.
بگذريم كه آقاي محمدنبي حبيبي، دبير كل حزب مؤتلفه در اين دوره 44 ام شد و آقاي سيد شهاب‌الدين صدر كه در دوره قبلي حايز رتبه هشتم شده بود، در اين دوره اصلاً تأييد صلاحيت نيز نشد!
همه اين موارد گوياي يك مطلب است و آن هم اينكه مردم تهران به دنبال دميدن روح جواني و خون تازه در رگ‌هاي بعضاً مصلوب مجلس هستند؛ تا شايد اين نيروهاي انقلابي جوان بتوانند گره از مشكلات بي‌شمار مملكت بگشايند.
و اما در پايان سؤالي از اصولگرايان تحول خواه (جمعيت رهپويان و جمعيت ايثارگران) مي‌پرسيم؛ آيا گمان نمي‌كنيد در صورتي كه به جاي وحدت با اصولگرايان سنتي و امثال آقايان لاريجاني و قاليباف، شما نيز به سمت جبهه پايداري آمده و ليستي قوي، متعهد و متخصص آماده مي‌كرديد، هم‌اكنون نتيجه انتخابات به گونه‌اي ديگر رقم خورده و همين چند نفر اعضاي جبهه پيروان نيز با مجلس وداع كرده بودند؟
آيا فكر نمي‌كنيد نتيجه چنان ليستي اولاً روشن‌شدن تكليف مردم و ثانياً تشكيل مجلسي كارآمد و پر جنب و جوش مي‌شد؟ چرا كه در اين انتخابات نيز همواره شاهد مناظره اعضاي مطرح طيف شما در ميان جبهه متحد با اعضاي شاخص جبهه‌ي پايداري بوديم و در اين ميان امثال مطهري، محجوب و جلودارزاده از آب گل‌آلود ماهي گرفتند و برخي از سنتي‌هاي پيش‌گفته نيز در پشت چهره موجه شما خود را وارد مجلس كردند.
لینک کپی شد
گزارش خطا
۰
اخبار مرتبط
ارسال نظر
*شرایط و مقررات*
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.