از مسلم تا تسلیم، از عرفه تا قربان

گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»- بهاره مقدم؛ سلام بر عرفه، سلام بر وقوف، سلام بر مشعر. عرفه، سرآغازی است بر شناخت، وقوف، درنگی است بر معرفت و مشعر، کمال خودآگاهی است. به خویشتن خویشت که پی ببری فرزند و عیال و خانمان برایت رنگ می بازند و می شوی مسلم! تسلیم امر مولایت و تا پای جان، حافظ آرمان هایش خواهی بود.

 

مسلم بودن، شور و شعور می خواهد. معرفت و درایتی می خواهد که سرنهادن را در معنای تام کلمه اجابت کنی و بدانی و با بند بند وجودت درک کنی که وقتی حسین در مسلخ است در مکه و منا بودن و بر سفره لهو و لعب چمبره زدن هر دو یکی است.

 

مسلم، وامدار میراث ابراهیم است.

 

شجاعت و دلدادگی ای می طلبد شگرف...که پاره وجودت را به امر پروردگارت به ضیافت چاقو میهمان کنی و دست دلت نلرزد که شیطان مدام در برابر دیدگانت جولان دهد و عرق تردید بر پیشانی ات جا خوش نکند.

 

ذبح اسماعیل، اولین شرط مسلمانی است. باید بی دل باشی و مقرب شوی. منیت هایت را هر روز به قربانگاه ببری و ایمان، حامی ات باشد که در میانه راه جا نزنی.

 

باید پاره های وجودت را در صحرایی بی آب و علف رها کنی و اطمینان کنی به وعده ی پروردگارت.

 

باید به اشباح الرجال دل خوش نکنی و بدانی یک آرمان چشمش به دستان توست.

 

در این وادی شرط اول این است که عاشق باشی.